2235 Βιττόρε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
2235 Βιττόρε
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα): Καρλ Ράινμουτ
Ημερομηνία ανακάλυψης: 5 Απριλίου 1924
Εναλλακτικές ονομασίες B: A924 GA, 1933 UL, 1933 WM,
1939 VE, 1950 TT, 1959 GS,
1962 SM, 1968 TP, 1976 EN,
1976 FC, 1979 SA
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή 30 Σεπτεμβρίου 2012 (Ι.Η. (JD) 2456200,5)
Εκκεντρότητα (e): 0,212
Μεγάλος ημιάξονας (a): 3,211 AU (480,3 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q): 2,530 AU (378,55 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q): 3,891 AU (582,1 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): 2101,4 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): 18,7615 ° (μοίρες)
Μήκος του
ανερχόμενου συνδέσμου
(Ω):

205,10 °
Όρισμα του περιηλίου (ω): 274,695 °
Μέση ανωμαλία (M): 151,71 °


Ο Βιττόρε (Vittore) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,7. Ανακαλύφθηκε το 1924 από τον Γερμανό αστρονόμο Καρλ Ράινμουτ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη. Ανακαλύφθηκε εκ νέου το 1979 από μία ομάδα ερασιτεχνών αστρονόμων, που παρατηρούσαν από το Αστεροσκοπείο Σαν Βιττόρε της Μπολόνια, και πήρε το όνομά του από το αστεροσκοπείο αυτό.

Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέση διάμετρος του Βιττόρε εκτιμάται σε 44,45 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,0469. Ο Βιττόρε περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 32 ώρες και 6 λεπτά (Brinsfield & Higgins 2010).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]