2192 Πυατιγκορίγια
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ανακάλυψη A | |
|---|---|
| Ανακαλύψας (-ασα): | Ταμάρα Σμιρνόβα |
| Ημερομηνία ανακάλυψης: | 18 Απριλίου 1972 |
| Εναλλακτικές ονομασίες B: | 1972 HP, 1979 SL |
| Κατηγορία: | |
| Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
| Εποχή 30 Σεπτεμβρίου 2012 (Ι.Η. (JD) 2456200,5) | |
| Εκκεντρότητα (e): | 0,0765 |
| Μεγάλος ημιάξονας (a): | 3,138 AU (469,5 εκατομ. km) |
| Απόσταση περιηλίου (q): | 2,898 AU (433,5 εκατομ. km) |
| Απόσταση αφηλίου (Q): | 3,378 AU (505,4 εκατομ. km) |
| Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 2030,5 ημέρες |
| Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 9,761 ° (μοίρες) |
| Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
201,79 ° |
| Όρισμα του περιηλίου (ω): | 142,57 ° |
| Μέση ανωμαλία (M): | 348,13 ° |
Η Πυατιγκορίγια (Pyatigoriya) είναι ένας αστεροειδής που περιφέρεται στην εξωτερική περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,3. Ανακαλύφθηκε το 1972 από τη Σοβιετική αστρονόμο Ταμάρα Σμιρνόβα, που παρατηρούσε από το Ναουτσνί της Κριμαίας, και πήρε το όνομά της το 1980 από τη ρωσική πόλη Πυατιγκόρσκ του Καυκάσου με αφορμή τα 200 χρόνια από την ίδρυσή της.
Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μέση διάμετρος της Πυατιγκορίγια εκτιμάται σε 31,6 χιλιόμετρα περίπου. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,0535 ± 0,012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 2191 Ουψάλα | 2192 Πυατιγκορίγια | 2193 Τζάκσον |
|---|