2059 Μπαμποκιβάρι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ανακάλυψη A | |
|---|---|
| Ανακαλύψας (-ασα): | Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα |
| Ημερομηνία ανακάλυψης: | 16 Οκτωβρίου 1963 |
| Εναλλακτικές ονομασίες B: | 1963 UA |
| Κατηγορία: | |
| Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
| Εποχή 30 Σεπτεμβρίου 2012 (Ι.Η. (JD) 2456200,5) | |
| Εκκεντρότητα (e): | 0,530 |
| Μεγάλος ημιάξονας (a): | 2,6454 AU (395,75 εκατομ. km) |
| Απόσταση περιηλίου (q): | 1,2434 AU (186,0 εκατομ. km) |
| Απόσταση αφηλίου (Q): | 4,0474 AU (605,5 εκατομ. km) |
| Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 1571,6 ημέρες |
| Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 11,039 ° (μοίρες) |
| Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
201,02 ° |
| Όρισμα του περιηλίου (ω): | 191,24 ° |
| Μέση ανωμαλία (M): | 125,66 ° |
Ο Μπαμποκιβάρι (Baboquivari) είναι ένας αστεροειδής της Οικογένειας Αμόρ με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 15,631. Ανακαλύφθηκε το 1963 από το προσωπικό του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα (Αστεροσκοπείο "Goethe Link" στο Μπρούκλυν της Ιντιάνα), και πήρε το όνομά του από την ινδιάνικη ονομασία του ιερού όρους που περιλαμβάνει και το Κιτ Πηκ, γνωστό από το Αστεροσκοπείο Κιτ Πηκ: Ο Μπαμποκιβάρι χάθηκε μετά την ανακάλυψή του, καθώς η τροχιά του δεν είχε προσδιορισθεί με ακρίβεια, και ξαναβρέθηκε με το τηλεσκόπιο των 2,3 μέτρων στο Κιτ Πηκ το 1976.
Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα φυσικά χαρακτηριστικά του Μπαμποκιβάρι είναι άγνωστα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 2058 Ρόκα | 2059 Μπαμποκιβάρι | 2060 Χείρων |
|---|