1713 Μπανσιλόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
1713 Μπανσιλόν
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα): Λουί Μπουαγιέ
Ημερομηνία ανακάλυψης: 27 Σεπτεμβρίου 1951
Εναλλακτικές ονομασίες B: 1951 SC, 1931 RW, 1958 VR
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή 14 Μαρτίου 2012 (Ι.Η. (JD) 2456000,5)
Εκκεντρότητα (e): 0,185
Μεγάλος ημιάξονας (a): 2,229 AU (333,45 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q): 1,8175 AU (271,9 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q): 2,640 AU (395,0 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): 1215,5 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): 3,747 ° (μοίρες)
Μήκος του
ανερχόμενου συνδέσμου
(Ω):

61,18 °
Όρισμα του περιηλίου (ω): 256,51 °
Μέση ανωμαλία (M): 83,89 °


Η Μπανσιλόν (Bancilhon) είναι ένας αστεροειδής που περιφέρεται κυρίως στην εσωτερική περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 13,095. Ανακαλύφθηκε το 1951 από τον Γάλλο αστρονόμο Λουί Μπουαγιέ, που παρατηρούσε από το Αλγέρι, και πήρε το όνομά της προς τιμή της Γαλλίδας αστρονόμου Οντέτ Μπανσιλόν (Odette Bancilhon), συζύγου του Γάλλου αστρονόμου Αλφρέντ Σμιτ.

Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα φυσικά χαρακτηριστικά της Μπανσιλόν είναι άγνωστα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]