1021 Φλαμαριό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
1021 Φλαμαριό
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα): Μαξ Βολφ
Ημερομηνία ανακάλυψης: 11 Μαρτίου 1924
Εναλλακτικές ονομασίες B: 1924 RG, 1977 UM
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή 8 Φεβρουαρίου 2011 (Ι.Η. (JD) 2455600,5)
Εκκεντρότητα (e): 0,2842
Μεγάλος ημιάξονας (a): 2,73928 AU (409,8 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q): 1,961 AU (293,4 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q): 3,518 AU (526,3 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): 1655,97 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): 15,8632 ° (μοίρες)
Μήκος του
ανερχόμενου συνδέσμου
(Ω):

115,48 °
Όρισμα του περιηλίου (ω): 287,121 °
Μέση ανωμαλία (M): 164,872 °


Ο Φλαμαριό (Flammario) είναι μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών, με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,962. Ανακαλύφθηκε το 1924 από τον Γερμανό αστρονόμο Μαξ Βολφ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά του προς τιμή του Γάλλου αστρονόμου Καμίλ Φλαμαριόν.

Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέση διάμετρος του Φλαμαριό εκτιμάται σε 99,93 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι F, ενώ το άλβεδό του είναι 0,0458. Ο Φλαμαριό περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 12 ώρες και 8,8 λεπτά.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]