Χριστόφορος Ζαχαριάδης
| Χριστόφορος Ζαχαριάδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ος αιώνας Κυπαρισσία Μεσσηνίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός γραμματέας |
| Περίοδος ακμής | Δεκαετία του 1820 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός |
Ο Χριστόφορος Ζαχαριάδης ήταν αγωνιστής του Ελληνικής Επανάστασης από την Κυπαρισσία. Συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις αρχικά στη Μολδοβλαχία και αργότερα στην Πελοπόννησο. Συνεργάστηκε στενά με την «Επιτροπή Ζακύνθου» και πολιτικά χαρακτηρίστηκε ως οπαδός της αγγλόφιλης παράταξης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χριστόφορος ή Χρίστος Ζαχαριάδης, καταγόταν από την Κυπαρισσία[1] της Μεσσηνίας αλλά ανατράφηκε στη Ζάκυνθο. Αργότερα μετέβη για βιοποριστικούς λόγους στην Οδησσό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας όπου εργάστηκε ως γραμματέας σε εμπορικό κατάστημα. Εκεί, μυήθηκε κατά το 1820 στη Φιλική Εταιρεία[2]. Κατά την έναρξη της επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές του Ιερού Λόχου στη Φωξάνη[2] και έπειτα διετέλεσε υπασπιστής στη χιλιαρχία του Γιαννάκη Κολοκοτρώνη[3]. Στις 27 Μαΐου συμμετείχε σε μάχη εναντίον οθωμανικού ιππικού στη μονή Νοτσέτι[3], ενώ μετά την κατάπνιξη της επανάστασης στη Μολδοβλαχία, κατέφυγε μαζί με τους Γιαννάκη και Αποστόλη Κολοκοτρώνη, τον Ιωάννη Πέτα και άλλους αγωνιστές στην Πελοπόννησο, όπου έφτασαν τον Αύγουστο του 1821. Εκεί, συμμετείχε αρχικά στη μάχη της Γράνας και στην πολιορκία της Τριπολιτσάς[4][5], ενώ αργότερα έλαβε μέρος στις μάχες κατά την πολιορκία της Πάτρας[6].
Το 1825 ήταν ο κομιστής του υπομνήματος της «Επιτροπής Ζακύνθου», το οποίο υπέγραψαν οι Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Ανδρέας Ζαΐμης, Ανδρέας Μιαούλης, Κανέλλος Δεληγιάννης κ.ά. Με αυτό το έγγραφο, οι συγκεκριμένοι παράγοντες της επανάστασης ζητούσαν την αγγλική προστασία[7]. Την ίδια περίοδο ήταν αντιπρόσωπος της «Επιτροπής Ζακύνθου» στο Ναύπλιο. Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, σε επιστολή του προς την επιτροπή καυτηρίαζε τις πολιτικές διαμάχες μεταξύ των διάφορων φατριών[8]. Κατά τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου έδρασε ως κατάσκοπος στο αιγυπτιακό στρατόπεδο καταφέρνοντας να αποσπάσει σημαντικές πληροφορίες τις οποίες αργότερα μετέφερε στους πολιορκημένους[9].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Φωτάκος, 1888, σ. 109.
- ↑ 2,0 2,1 Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τ. 11, σ. 178.
- ↑ 3,0 3,1 Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδόσεις Μέλισσα, έκτη έκδοσις, Αθήναι 1974, τ. Α', σ. 143.
- ↑ Κοκκίνου, 1974, Β΄, σ. 86.
- ↑ Κοκκίνου, 1974, Α΄, σ. 158.
- ↑ Κοκκίνου, 1974, Β΄, σ. 492.
- ↑ Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμος Ζ', Θεσσαλονίκη 1982, σ. 230.
- ↑ Βακαλοπούλου, 1986, Ζ', σ. 239.
- ↑ Βακαλοπούλου, 1986, Ζ', σ. 434 - 435.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.