Χριστόδουλος Αινιάν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Χριστόδουλος Αινιάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1794 |
| Θάνατος | 1852 |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικαστής |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ζαχαρίας Αινιάν |
| Αδέλφια | Δημήτριος Αινιάν Γεώργιος Αινιάν |
Ο Χριστόδουλος Αινιάν (Μαυρίλο Τυμφρηστού 1794 - Λαμία 1852) ήταν Έλληνας πολιτικός. Διετέλεσε μέλος του Πανελληνίου συμβουλίου που ιδρύθηκε το 1828 από τον Ιωάννη Καποδίστρια, και κατόπιν δικαστής για λίγο καιρό, συνιδρυτής της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Μαυρίλο Τυμφρηστού το 1794. Πατέρας του ήταν ο Ζαχαρίας Αινιάν, ιερέας και διδάσκαλος, ο οποίος αρχικά λεγόταν Οικονόμου ή Αναγνώστου ή Αναγνωστόπουλος, αλλά άλλαξε το επίθετό του σε Αινιάν, από τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής, τους Αινιάνες. Στις αρχές του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη με την οικογένειά του (μαζί με τα παιδιά του Γεώργιο 1788, Δημήτριο 1800 και τον Χριστόδουλο 1794) όπου εργαζόταν ως οικοδιδάσκαλος. Συνδέθηκε με τους Φαναριώτες και το 1818 έγινε Φιλικός. Το σπίτι των Αινιάνων στα Θεραπειά ήταν τόπος συγκεντρώσεως των Φιλικών. Όταν έγινε η επανάσταση, οι Τούρκοι συνέλαβαν όσους βρισκόταν στο σπίτι, τον πατέρα του Παπά-Ζαχαρία και τον Χριστόδουλο και τους φυλάκισαν. Κατάφεραν με δωροδοκία να ελευθερωθούν και εγκαταστάθηκαν στην Κίο της Βιθυνίας. Επέστρεψαν στην Ελλάδα το 1827, όπου ήδη βρισκόταν τα αδέλφια του Γεώργιος (που ήταν σημαντικό πολιτικός, είχε χρηματίσει Υπουργός της Αστυνομίας και έγινε Γερουσιαστής επί Καποδίστρια) και Δημήτριος (που είχε υπηρετήσει ως στρατιώτης στην επανάσταση και ως γραμματέας του Καραϊσκάκη, μέλος του Εφετείου των Νήσων επί Καποδίστρια). Εκεί, ο Χριστόδουλος διορίστηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια στο Πανελλήνιον, το συμβουλευτικό σώμα που αντικατέστησε το Βουλευτικό. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας του Όθωνα έγινε δικαστής όπως και ο αδελφός του Δημήτριος, αλλά έπαθε βαρηκοΐα και παραιτήθηκε. Απεβίωσε στη Λαμία το 1852.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, επιμ. (1937). Λεύκωμα της εκατονταετηρίδος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837 - 1937. Εν Αθήναις: Αρχαιολογική Εταιρεία. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2010.
Επιπλέον βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Η Δυτική Φθιώτιδα στη φωτιά του '21», Νικόλαος Κ. Αντωνόπουλος, Οι Αινιάνες