Χριστάδελφοι
.JPG)
| Χριστιανισμός |
|---|
 |
| Σειρά λημμάτων |
 |
Οι Χριστάδελφοι είναι χριστιανική κοινότητα που δεν δέχεται το δόγμα της Τριάδας και έχει χιλιαστικές αντιλήψεις. Αρχικά αναπτύχθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βόρεια Αμερική τον 19ο αιώνα. Το όνομά τους προέρχεται από τη φράση «Αδελφοί εν Χριστώ»[1] και υιοθετήθηκε στην Αγγλία από τoν πρωτεργάτη της κοινότητας, τον γιατρό Τζον Τόμας (1805-1871).
Χριστάδελφες κοινότητες υπάρχουν σε 120 χώρες.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εκκλησία των Χριστάδελφων έχει την αφετηρία της στη δεκαετία του 1830, όταν ο Τζον Τόμας εξέδωσε το περιοδικό Αγγελιοφόρος της Βασιλείας (Herald of the Kingdom), στο οποίο εξέθετε τη διδασκαλία του σχετικά με την ανάσταση και τη Βασιλεία του Θεού. Στη Βρετανία, ο δημοσιογράφος Ρόμπερτ Ρόμπερτς συνέχισε το ίδιο έργο, εκδίδοντας το περιοδικό Πρεσβευτής της Επερχόμενης Εποχής (Ambassador of the Coming Age). Οι Τόμας και Ρόμπερτς δεν επικαλέστηκαν κανένα όραμα ή προσωπική αποκάλυψη, θεωρούσαν ότι απλώς προσπαθούσαν να είναι ειλικρινείς μελετητές της Αγίας Γραφής. Αργότερα, οι Χριστάδελφοι αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο του 1861, κι έτσι υποχρεώθηκαν να παρουσιαστούν στην Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών όπου και καταχωρήθηκαν με την ονομασία Αδελφοί εν Χριστώ ή Χριστάδελφοι. Η ονομασία αυτή υιοθετήθηκε από όλες τις Εκκλησίες των Χριστάδελφων.
Πεποιθήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αγία Γραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Χριστάδελφοι θεωρούν ότι τα πιστεύω τους βασίζονται εξ ολοκλήρου στην Αγία Γραφή[2]. Πιστεύουν ότι η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη και στην αρχική της μορφή ήταν αλάθητη. Αν υπάρχουν κάποια λάθη, αυτά οφείλονται στους μετέπειτα αντιγραφείς που αναπαρήγαγαν τα κείμενα, ή σε λανθασμένες μεταφράσεις. Εκτός από την Αγία Γραφή, δεν δέχονται κανένα άλλο κείμενο ως θεόπνευστο.
Ο Θεός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός των πάντων και ο Πατέρας των πραγματικών πιστών. Υπάρχει μόνο ένας αληθινός Θεός που κατοικεί στους ουρανούς και ο οποίος είναι αθάνατος, αόρατος και Παντοδύναμος[3]. Ο Θεός είναι ξεχωριστό ον από τον Γιό του τον Ιησού Χριστό[4] και το άγιο πνεύμα, το οποίο είναι η ενεργός δύναμη του Θεού[5] που χρησιμοποιήθηκε στη δημιουργία [6] και παίζει σημαντικό ρόλο στη σωτηρία του πιστού.
Επίσης πιστεύουν ότι η ανάπτυξη του θεοειδούς χαρακτήρα που χρειάζεται να αποκτήσει ο πιστός, συντελείται και από την ανάγνωση της Αγίας Γραφής, η οποία περιέχει τα λόγια που ενέπνευσε ο Θεός μέσω του Πνεύματός του.
Ο Ιησούς Χριστός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο υποσχόμενος Μεσσίας[7], στον οποίο οι προφητείες και οι υποσχέσεις της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουν την εκπλήρωσή τους. Είναι Γιος του Ανθρώπου, καθώς κληρονόμησε την ανθρώπινη φύση από τη μητέρα του παρθένο Μαρία και Γιος του Θεού, λόγω της θαυματουργής σύλληψης του από το πνεύμα του Θεού.
Παρά το γεγονός ότι πειράσθηκε, ο Ιησούς δεν διέπραξε καμία αμαρτία. Η τέλεια θυσία του αποτέλεσε το λύτρο ώστε να καταστεί δυνατή η σωτηρία της αμαρτωλής ανθρωπότητας[8]. Ο Θεός τον ανάστησε από τον θάνατο. Έπειτα, ο Ιησούς αναλήφθηκε στον ουρανό, στην κατοικία του Θεού[9] και θα επιστρέψει στη γη προσωπικά για να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία του Θεού, σε εκπλήρωση των υποσχέσεων που δόθηκαν στον Αβραάμ[10] και στον Δαβίδ[11]. Η επερχόμενη Βασιλεία θα είναι η αποκατάσταση του πρώτου θεϊκού Βασιλείου του Ισραήλ[12],το οποίο ήταν υπό την εξουσία του Δαβίδ και του Σολομώντα. Για τους Χριστάδελφους αυτό αποτελούσε σημαντικό σημείο εστίασης του Ευαγγελίου[13] που διδασκόταν από τον Ιησού και τους Αποστόλους.
Σωτηρία του Ανθρώπου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι άνθρωποι είναι διαχωρισμένοι από τον Θεό εξαιτίας των αμαρτιών τους, αλλά μπορούν να συμφιλιωθούν μαζί Του με το να γίνουν μαθητές του Ιησού Χριστού. Αυτό μπορεί να γίνει καθώς ο άνθρωπος έχει πίστη στο Ευαγγέλιο και τον Ιησού Χριστό, μετανοεί και βαπτίζεται με πλήρη κατάδυση στο νερό. Απορρίπτουν τον νηπιοβαπτισμό, καθώς θεωρούν ότι το βάπτισμα μπορούν να το λάβουν μόνο όσοι είναι σε ηλικία που μπορούν να πιστέψουν και να έχουν συναίσθηση των αμαρτιών τους ώστε να μετανοήσουν[14].
Επίσης, απορρίπτουν στο δόγμα του απόλυτου προορισμού και της αιώνας ασφάλειας της σωτηρίας, πιστεύοντας ότι η σωτηρία επέρχεται ως αποτέλεσμα μιας ζωής υπακοής στις εντολές του Χριστού[15].
Μετά τον θάνατο όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και οι πιστοί, παύουν να υπάρχουν βρισκόμενοι σε μια κατάσταση ύπνου και η μοναδική τους ελπίδα για ζωή είναι η Ανάσταση, που θα επιτελεστεί κατά την επιστροφή του Χριστού[16]. Κατά την επιστροφή του Χριστού θα λάβει χώρα η Κρίση των ζωντανών και των νεκρών, όπου οι πιστοί θα λάβουν το δώρο της αιώνιας ζωής[17] και θα ζήσουν με τον Χριστό σε μια αποκαταστημένη νέα Γη, βοηθώντας τον να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία[18] του Θεού και να κυβερνήσει για χίλια χρόνια. Η Βασιλεία αυτή θα περιλαμβάνει το Ισραήλ καθώς και κάθε άλλο έθνος[19].
Η ζωή εν Χριστώ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κείμενο του Ρόμπερτ Ρόμπερτς Οι Εντολές του Χριστού [20] αποδεικνύει την προσήλωση των Χριστάδελφων στη σπουδαιότητα της Βιβλικής διδασκαλίας για την ηθική. Ο γάμος και η οικογενειακή ζωή θεωρούνται πολύ σημαντικά ζητήματα. Οι Χριστάδελφοι πιστεύουν ότι οι σεξουαλικές σχέσεις πρέπει να περιορίζονται εντός του γάμου[21].
Απόρριψη ορισμένων παραδοσιακών δογμάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Χριστάδελφοι απορρίπτουν μια σειρά δογμάτων που υποστηρίζονται από πολλούς άλλους χριστιανούς, όπως την αθανασία της ψυχής[22], το δόγμα της Τριάδας[23], την προ-ύπαρξη του Χριστού, την αντίληψη ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο[24], το νηπιοβαπτισμό[25] και την αντίληψη ότι τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος είναι ενεργά και σήμερα.
Επίσης, πιστεύουν ότι η λέξη διάβολος αποτελεί μια αναφορά των Γραφών που είναι συνώνυμο της αμαρτίας και της ανθρώπινης φύσης που αντιτίθεται με τον Θεό. Ο σατανάς δεν αποτελεί συγκεκριμένο υπερφυσικό πρόσωπο, αλλά αναφέρεται ως σύμβολο των αντιπάλων του Θεού[26]. Δεν υπάρχει κόλαση με την έννοια ενός τόπου αιώνιου βασανισμού και μαρτυρίου, ενώ οι αναφορές στην Άδη και στη Γέεννα έχουν αναφέρονται στον αιώνιο θάνατο και τον τάφο. Απορρίπτουν την αντίληψη ότι κάποιος που πεθαίνει μπορεί να "πάει στον Παράδεισο". Αντ' αυτού, πιστεύουν ότι μόνο ο Ιησούς Χριστός πήγε στον ουρανό, κι ότι όταν επιστρέψει στη Γη οι αληθινοί πιστοί θα ζήσουν στην επίγεια Βασιλεία του Θεού.
Οι Χριστάδελφοι πιστεύουν ότι τα δόγματα που απορρίπτουν εισήχθησαν στη Χριστιανοσύνη, μετά τον πρώτο αιώνα εξαιτίας της αφομοίωσης στοιχείων της ελληνικής φιλοσοφίας, και δεν μπορούν να τεκμηριωθούν με βάση την Αγία Γραφή.
Πρακτικές και λατρεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Χριστάδελφοι είναι οργανωμένοι σε τοπικές κοινότητες, που αποκαλούνται εκκλησίες[27]. Η λατρεία της εκκλησίας η οποία συνήθως λαμβάνει χώρα την Κυριακή, επικεντρώνεται στην ανάμνηση του θανάτου και στη γιορτή της Ανάστασης του Ιησού Χριστού. Επιπλέον συναθροίσεις οργανώνονται συχνά για λατρεία, προσευχή, ευαγγελισμό και μελέτη της Αγίας Γραφής[28].
Οι Εκκλησίες συνήθως εμπλέκονται στον ευαγγελισμό, με τη μορφή δημόσιων διαλέξεων για τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και σεμιναρίων σχετικά με την ανάγνωση της Αγίας Γραφής. Μαθήματα διά αλληλογραφίας[29] χρησιμοποιούνται ευρέως, ιδίως σε περιοχές όπου δεν υπάρχει καθιερωμένη παρουσία Χριστάδελφων. Μερικές εκκλησίες, δίνουν μαρτυρία με πολυμέσα ή και μέσω του διαδικτύου.
Μόνο οι βαπτισμένοι πιστοί θεωρούνται μέλη της εκκλησίας. Συνήθως, η βάπτιση ακολουθεί όταν κάποιος κάνει μια καλή ομολογία[30] της πίστης του μπροστά σε δύο ή τρεις πρεσβύτερους της εκκλησίας που θέλει να γίνει μέλος. Στην ομολογία αυτή, παρουσιάζεται η βασική κατανόηση των βασικών πεποιθήσεων της κοινότητας. Ωστόσο, τα παιδιά των μελών ενθαρρύνονται να συμμετέχουν στα κατηχητικά σχολεία των Χριστάδελφων και στις ομάδες νέων. Η συναναστροφή μεταξύ των νέων από διαφορετικές εκκλησίες ενθαρρύνεται μέσα από τις περιφερειακές και εθνικές συναντήσεις της νεολαίας. Υπάρχουν υπεύθυνες επιτροπές που ασχολούνται με τον ευαγγελισμό, τη νεολαία, τα κατηχητικά σχολεία, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και το ανθρωπιστικό έργο.
Οι Χριστάδελφοι κατανοούν ότι η Αγία Γραφή διδάσκει πως οι άνδρες και οι γυναίκες πιστοί είναι ίσοι μπροστά στον Θεό, όμως υπάρχει διάκριση μεταξύ των ρόλων των ανδρών και των γυναικών. Στις γυναίκες δεν επιτρέπεται να διδάσκουν στις συναντήσεις της εκκλησίας όταν υπάρχουν άνδρες, και δεν μπορούν να συμμετέχουν στην κύρια εκκλησιαστική επιτροπή, όμως συμμετέχουν σε κάποιες άλλες επιτροπές, σε συζητήσεις, μπορούν να διδάσκουν, παιδιά, άλλες γυναίκες, μη μέλη, καθώς και να ασχολούνται με πλειάδα άλλων δραστηριοτήτων. Κατά τη διάρκεια της λατρείας και της προσευχής, οι γυναίκες φορούν μαντήλια στο κεφάλι τους[31].
Ανήκουν στις ειρηνιστικές χριστιανικές κοινότητες και αρνούνται να συμμετέχουν σε οποιεσδήποτε στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις ως αντιρρησίες συνείδησης[32].
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Κολοσσαείς 1:2
- ↑ 2 Τιμόθεο 3:16
- ↑ Ησαΐας 45:5-6, 1 Τιμόθεο 1:17,1 Τιμόθεο 2:3-6, Ιούδα 1:24,1 Κορινθίους 15:57,Ψαλμοί 103:8-14,1 Πέτρου 1:3-5, Ρωμαίους 15:13,2 Πέτρου 3:9,Εφεσίους 3:20,21,Ψαλμοί 100:3,5,Ψαλμοί 57:10, Ά Ιωάννου 4:9,Δευτερονόμιον 7:9
- ↑ Ρωμαίους 1:3-4,κατά Ιωάννη 1:1-14,κατά Ιωάννη 10:1-16,κατά Ιωάννη 11:17-44,κατά Ιωάννη 14:6, Φιλιππησίους 2:5-11,Εβραίους 9:28,Ιερεμίας 23:5,1 Πέτρου 2:24,Εβραίους 2:17-18,Εβραίους 4:14-16,2 Κορινθίους 5:21,κατά Ιωάννη 6:40,κατά Ιωάννη 15:13,Ησαΐας 50:10
- ↑ Ρωμαίους 8:11,Ψαλμοί 51:11
- ↑ Γένεση 1:1
- ↑ Ψαλμοί 72,Ησαΐας 11:1-9,Πράξεις Αποστόλων 17:30,31,Ζαχαρίας 14:9,1 Σαμουήλ 2:35
- ↑ Ρωμαίους 10:9-13, 1 Τιμόθεο 1:15-16, Ρωμαίους 3:21-26, Ιωάννης 3:16,Πράξεις Αποστόλων 4:12
- ↑ Μάρκος 16:19, Πράξεις 1:11, 2:22-27
- ↑ Γένεσις 12:1-3, 13:14-17, Γαλάτες 3:16
- ↑ 2 Σαμουήλ 7:11-16, Λουκάς 1:32,Ψαλμοί 16:10,11
- ↑ Ησαΐας 43:1-13, Ιερεμίας 31:31-37, Ιεζεκιήλ 20:44, Δανιήλ 2:44, Ψαλμοί 118, Μιχαίας 7:7-10,14-20, Ψαλμοί 119, Ψαλμοί 46, Ψαλμοί 61, Ψαλμοί 146, Ιωήλ 3:16, Ψαλμοί 132:13-14, Έξοδος 29:45,46, Ησαΐας 43:10, Ζαχαρίας 8:1-23, Ησαΐας 9:1-6, Δανιήλ 11:45, Ματθαίος 24:43,44, Ιωήλ 2:18-20, Ησαΐας 63:1, Αββακούμ 3:3, Δευτερονόμιον 33:2,3, Ψαλμοί 68, Δευτερονόμιον 29:28, Πράξεις Αποστόλων 24:12-15, Πράξεις Αποστόλων 28:17-20, Ζαχαρίας 6:15,Ιεζεκιήλ 37:3-14,Ιεζεκιήλ 38,Ιεζεκιήλ 39,Εβραίους 13:8,Ησαΐας 2:1-4
- ↑ Προς Ρωμαίους 1:16-17, Δευτερονόμιον 6:6-9, Κολοσσαείς 1:22-23, κατά Μάρκον 1:15
- ↑ Μάρκος 16:15-16, Ρωμαίους 6:4, 1 Πέτρου 3:21-22, Μάρκο 1:9,Πράξεις Αποστόλων 2:37-38,Γαλάτες 3:27-29
- ↑ Εφεσίους 2:7-8,Γαλάτες 2:20,2 Τιμόθεο 2:11-13,Ματθαίος 22:37-39,Εβραίους 11:6,Προς Ρωμαίους 13:9,10
- ↑ Εκκλησιαστής 9:5-6, Ρωμαίους 5:21
- ↑ Δανιήλ 12:1-2,Λουκάς 21:25-28,Ρωμαίους 6:23, Ά Θεσσαλονικείς 5:9-10, 2 Τιμόθεο 4:7-8,Αποκάλυψη Ιωάννη 7:13-17
- ↑ Μιχαίας 4:1-7,Αποκάλυψη Ιωάννη 11:15-18,Αββακούμ 2:14,Ησαΐας 32:1-8,15-20,Ψαλμοί 145,κατα Λουκάν 12:4-7,Κολοσσαείς 1:13-15,Ψαλμοί 23:3,6,Εφεσίους 1:3-14,Δανιήλ 7:27,Ψαλμοί 25:5,Ψαλμοί 91,κατα Ματθαίοv 18:4,κατα Μάρκον 10:42-44,κατα Λουκάν 20:9-19,Ματθαίον 6:9-13,Ά Θεσσαλονικείς 1:10
- ↑ Ησαΐας 9:6,7,Παροιμίες 4:18,Μιχαίας 6:8,Ματθαίος 25:31-46, Ψαλμοί 67,Παροιμίες 3:5,6,Παροιμίες 16:32,Ησαΐας 55:1,Λουκάς 2:14,Παροιμίες 3:1,13,13:6,18:15,21:21,23:12,Μαλαχίας 4:2,Ησαΐας 26:7-19,Ψαλμοί 148:14,Γαλάτες 3:8,9,Ψαλμοί 34:1-23,Ψαλμοί 147:11,Ψαλμοί 37:1-40,Παροιμίες 11:19,Ησαΐας 65:17-25,Αποκάλυψη Ιωάννη 21:3,4,Σοφονίας 2:3,Εφεσίους 4:24,Ησαΐας 35:1-10,Προς Ρωμαίους 8:19-30,Εκκλησιαστής 12:13,Ησαΐας 60:3,Ησαΐας 66:18-24,Ψαλμοί 31:24,25,Ψαλμοί 63:1-9,Εβραίους 11:1,Φιλιππησίους 1:6-11,Ψαλμοί 17:1-15,Εφεσίους 5:8-11,Αποκάλυψη Ιωάννη 7:15-17,Ψαλμοί 37:39,Ρωμαίους 5:1
- ↑ Ρόμπερτ Ρόμπερτς, Οι Εντολές του Χριστού, Βικιθήκη.Ά Ιωάννου 2:15-16
- ↑ Γένεση 2:21-24, Μάρκος 10:6-12, Εφεσίους 5:21-33, Εβραίους 13:4
- ↑ Ιεζεκιήλ 18:4, Ησαϊας 53:12, 1 Κορινθίους 15:12-20
- ↑ Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, το δόγμα της Τριάδας υποβαθμίζει το έργο του Χριστού, καθώς αρνείται τόσο την ανθρώπινη φύση του όσο και την πραγματικότητα του θανάτου του.
- ↑ Εβραίους 2:14-18, 5:7-10, Λουκάς 1:35
- ↑ Πράξεις 8:27-39
- ↑ Μάρκος 8:31-33
- ↑ Πράξεις 5:11
- ↑ Πράξεις Αποστόλων 2:42
- ↑ http://www.thisisyourbible.com
- ↑ 1 Τιμόθεο 6:12
- ↑ 1 Κορινθίους 11:3-16, 14:34-35
- ↑ Ματθαίος 5:44, 26:51-53
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- John Thomas, M.D., Elpis Israel, 14th Edition Revised, The Christadelphian 1958
- Robert Roberts, Christendom Astray, 1951.
- Harry Tennant, The Christadelphians: What they believe and preach, 1986
