Χρήστος Χατζησκουλίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χρήστος Χατζησκουλίδης

Ο Χρήστος Χατζησκουλίδης
με τη φανέλα της Νεάπολης Πειραιά (1984)
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης3 Δεκεμβρίου 1952
Τόπος γέννησηςΠειραιάς, Ελλάδα
Ημερ. θανάτου19 Ιανουαρίου 2010 (57 ετών)
Τόπος θανάτουΑθήνα, Ελλάδα
Ύψος1,90 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1967-1972Απόλλων Ρέντη55(25)
1972-1977Ατρόμητος Πειραιώς151(73)
1977-1984Α.Ο. Αιγάλεω159(94)
1984-85Α.Ο. Νεάπολης Νίκαιας24(5)
1985-1987Φλόγα Περιστερίου(42)
1987-88Ακράτητος(3)
1988-89Αγία Ελεούσα(;)
1989-90Αγία Ελεούσα(30)
1990-91Ορφέας Αιγάλεω(3)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1990-1991Ορφέας Αιγάλεω
1996-1997Ορφέας Αιγάλεω
1998-1999Ορφέας Αιγάλεω
2000Ορφέας Αιγάλεω
2002Α.Ο. Θεμιστοκλής
2003Α.Ο. Θεμιστοκλής
2005-2006Α.Ο. Θεμιστοκλής
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Χρήστος Χατζησκουλίδης (Πειραιάς, 3 Δεκεμβρίου 1952[1] - Αθήνα, 19 Ιανουαρίου 2010)[2] (προσωνύμια: "ψηλός" και "το μαύρο διαμάντι") ήταν Έλληνας βραβευμένος[3] ποδοσφαιριστής, που αγωνίσθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού, κάτοχος του τίτλου του δεύτερου σκόρερ στην ιστορία της Β' Εθνικής κατηγορίας όλων των εποχών, με 151 συνολικά τέρματα. Ο Χατζησκουλίδης ξεχώρισε λόγω του ύψους του (1,90 μ.) και της δεινότητάς του στο σκοράρισμα. Διέθετε μεγάλης ακρίβειας κεφαλιά, βαρύ εκτόπισμα (82 κιλ.) και ισχυρό σουτ. Στην εποχή του ήταν ένας από τους κλασσικότερους σέντερ φορ (αρκετοί τον παρομοίαζαν με τον Γκέσιο του Ηρακλή) και κατά τη διάρκεια του αγώνα απασχολούσε τουλάχιστον δύο αμυντικούς στην αντίπαλη περιοχή.

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε παίζοντας ποδόσφαιρο σε ηλικία 13 ετών[4] το 1965 για ερασιτεχνικές ομάδες του Ρέντη ως δεξιός επιθετικός (αλλά και σαν κεντρικός αμυντικός). Σε ηλικία 16 ετών προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα του Απόλλωνα Ρέντη και παρέμεινε σε αυτήν επί 4 συνεχόμενες σεζόν, από τις οποίες η ομάδα του συμμετείχε τις δύο πρώτες στη Β' κατηγορία Πειραιά και τις υπόλοιπες στην Α' Πειραιά. Η πορεία του ήταν ανοδική και συνδυάστηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Απόλλωνα την περίοδο 1969-70 και την προαγωγή του συλλόγου στην κορυφαία τοπική κατηγορία. Το καλοκαίρι του 1972[5], σε ηλικία 19 ετών, μεταγράφηκε από τη νεοσύστατη Νίκη Ρέντη στον Ατρόμητο Πειραιώς[6], ως παίκτης του οποίου κλήθηκε στην Προ-Ολυμπιακή Ομάδα του 1975[7]. Με την ομάδα των Καμινίων σκόραρε συνολικά 73 φορές στο πρωτάθλημα Β' Εθνικής τις πέντε χρονιές που έπαιξε[8]

Καριέρα στο Αιγάλεω[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 1977 ο Χατζησκουλίδης μεταπήδησε από το συγκρότημα των Καμινίων στην ομάδα του Α.Ο. Αιγάλεω[9], όπου και έπαιξε μέχρι το καλοκαίρι του 1984 [10]. Με το Αιγάλεω σημείωσε 94 γκολ (16 στην Α' Εθνική κατηγορία και 78 στη Β' Εθνική) στις επτά χρονιές που συμμετείχε εκεί. Το πρώτο και το τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος του παίκτη με τα χρώματα του Αιγάλεω δόθηκε εναντίον του Άρη Θεσσαλονίκης στο Δημοτικό Στάδιο Αιγάλεω (Περίοδος 1977-78, 1-0 υπέρ του Αιγάλεω με κεφαλιά του Χατζησκουλίδη και 1983-84, 1-0 υπέρ του Άρη με σουτ του Γιώργου Σεμερτζίδη[11]). Το πρώτο του τέρμα για την Α' Εθνική σημειώθηκε με κεφαλιά, όμοια και το τελευταίο, και τα δύο σε ομάδα από τη Θεσσαλονίκη. Το τελευταίο ήταν ο αγώνας Αιγάλεω-Καλαμαριάς (1-0) που έλαβε χώρα το φθινόπωρο του 1983. Συνολικά με το Αιγάλεω, έλαβε μέρος σε 168 επίσημους αγώνες (159 για το πρωτάθλημα Α΄ και Β΄ Εθνικής και 9 για το Κύπελλο) επιτυγχάνοντας 99 τέρματα (16 στην Α΄ Εθνική, 78 στη Β΄ Εθνική και 5 στο Κύπελλο Ελλάδας).

Τιμωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την καριέρα του απείλησε να αμαυρώσει μια τιμωρία (6μηνος αποκλεισμός από κάθε επίσημο αγώνα, ο οποίος στη συνέχεια μειώθηκε στους 4 μήνες) που του επιβλήθηκε λόγω βιαιοπραγίας κατά του αρχηγού της Καστοριάς και σημερινού προπονητή Γιώργου Παράσχου σε αγώνα των δύο ομάδων στο Αιγάλεω, την άνοιξη του 1978. Συνέπεια της τιμωρίας ήταν να χάσει αρκετούς αγώνες της επόμενης χρονιάς και να «φρεναριστεί» έτσι η εξέλιξή του, αφού το 1977-78 είχε σημειώσει 11 γκολ περιλαμβανόμενος στους κορυφαίους σκόρερ της Α' Εθνικής και το 1978-79 έμεινε στα τέσσερα τέρματα, ενώ και η ομάδα του υποβιβάστηκε στο τέλος της περιόδου. Για την πράξη του παίκτη υπήρξε η δικαιολογία πως ο Παράσχος δεν είχε προστατεύσει, ως όφειλε, τους νεαρούς ερασιτέχνες που είχε στείλει το Αιγάλεω για τον αγώνα του α' γύρου, λόγω απεργίας του Π.Σ.Α.Π. την οποία δεν τήρησαν οι Καστοριανοί, που παρατάχθηκαν με τη βασική τους ομάδα (τελικό αποτέλεσμα 3-0). Η αποστολή του Αιγάλεω επέστρεψε από την ακριτική πόλη με πολλά παράπονα για τη συμπεριφορά των γηπεδούχων, κάτι που προκάλεσε τη μήνη του Χατζησκουλίδη.

Συνδικαλισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της ακμής του συγκέντρωσε το ενδιαφέρον όλων των μεγάλων ομάδων όπως του ΠΑΟ, του ΟΣΦΠ, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Άρη αλλά και του ΟΦΗ κατά του οποίου είχε πραγματοποιήσει εντυπωσιακές εμφανίσεις σε διπλούς αγώνες για το κύπελλο Ελλάδας την περίοδο 1981-82, πλην όμως η διοίκηση του Αιγάλεω υπό τον Βίκτωρα Μητρόπουλο αρνήθηκε να τον παραχωρήσει. Η ηγεσία της ΠΑΕ είχε έρθει σε ρήξη με τον παίκτη, καταλογίζοντάς του διάφορα πειθαρχικά παραπτώματα και επιβάλλοντάς του κατά καιρούς κάποιες ποινές, που ώθησαν τον Χατζησκουλίδη να αγωνιστεί για την κατοχύρωση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, κόντρα στην περιοριστική σε βάρος των ποδοσφαιριστών νομοθεσία αλλά και τη συχνά καταπιεστική συμπεριφορά των διοικούντων των συλλόγων.

Έκτροπα εις βάρος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε όποιο εκτός έδρας γήπεδο και αν αγωνιζόταν, ειδικά στη Β' Εθνική, στον Χατζησκουλίδη εστίαζαν συχνά οι οπαδοί των αντιπάλων ομάδων και γινόταν αποδέκτης υβριστικών συνθημάτων λόγω του παρουσιαστικού του, της δύναμης που επεδείκνυε στους αγώνες και της ιδιαίτερης φήμης που είχε αποκτήσει, με στόχο να του καταβάλλουν το ηθικό. Το πιο σοβαρό περιστατικό, που προκάλεσε τη συμπάθεια των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων για το πρόσωπό του, ήταν ο ξυλοδαρμός που υπέστη πριν από την έναρξη του αγώνα μπαράζ μεταξύ Αιγάλεω-Ρόδου στο γήπεδο του ΟΦΗ τον Ιούνιο του 1981[12]. Παρά την κακοποίησή του, ο Χατζησκουλίδης συμμετείχε κανονικά στο παιχνίδι και παραλίγο να ισοφαρίσει το σκορ στο τελευταίο λεπτό της παράτασης, όταν ο γκολκίπερ Δοξάκης απέκρουσε δύσκολα την κεφαλιά του (τελικό αποτέλεσμα 1-0 υπέρ των Ρόδιων). Το όνομά του εμπλέχθηκε σε τρεις ακόμα περιπτώσεις, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώξει. Την πρώτη φορά ήταν πριν τον αγώνα Αιγάλεω-Βέροια για την περίοδο 1977-78, όταν παράγοντες της φιλοξενούμενης επιχείρησαν να τον δωροδοκήσουν. Ο παίκτης κατήγγειλε την απόπειρα και η Βέροια τιμωρήθηκε με αφαίρεση 10 βαθμών[13]. Το δεύτερο συμβάν αφορούσε στη συνάντηση Κορίνθου-Αιγάλεω για τη Β' Εθνική της σεζόν 1982-83. Άγνωστοι έκλεψαν το δελτίο υγείας του μέσα από τα αποδυτήρια, με αποτέλεσμα να προκληθεί αναταραχή στην ομαλή διεξαγωγή του παιχνιδιού. Τέλος, τον Οκτώβριο του 1983 ο παίκτης κατήγγειλε απόπειρα δωροδοκίας του απ' τον πρώην ποδοσφαιριστή του Απόλλωνα Καλαμαριάς Φουλατσικλή, πριν απ' τον μεταξύ των δυο ομάδων αγώνα στο Αιγάλεω, για το Επαγγελματικό πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας. Στη δίκη, ωστόσο, που ακολούθησε, η κατηγορία δεν αποδείχθηκε.[14] Την ίδια ημέρα, η ΠΑΕ Αιγάλεω διέκοψε για 6 μήνες το συμβόλαιο του Χατζησκουλίδη για πειθαρχικό παράπτωμα, αλλά και διότι δεν προσήλθε στην τελική εκδίκαση της υπόθεσης[15]

Στις μικρότερες κατηγορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1984 αποδεσμεύθηκε οριστικά από το Αιγάλεω και αγωνίσθηκε σε μικρότερες κατηγορίες, με τα χρώματα των Α.Ο. Νεάπολης Νίκαιας (Γ' Εθνική), Ακράτητου Άνω Λιοσίων (Δ' Εθνική), Φλόγας Περιστερίου, Αγίας Ελεούσας και Ορφέα Αιγάλεω ως παίκτης-προπονητής (Α' κατηγορίας ΕΠΣΑ) έως και το 1991. Η τελευταία παρουσία του παίκτη σε αγώνα καταγράφηκε στις 26 Μαΐου 1997 σε ματς φιλανθρωπικού χαρακτήρα ο οποίος δόθηκε μεταξύ παλαιμάχων στο γήπεδο του Αιγάλεω με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Βετεράνων Αιγάλεω (ΣΥ.ΒΕ.Π.Α.Π.), του οποίου ήταν μέλος και του Π.Σ.Α.Π.

Επιτεύγματα - διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει πετύχει γκολ σε κάθε Εθνική κατηγορία, συμπληρώνοντας τον αριθμό των 175 τερμάτων σε επίσημους αγώνες πρωταθλήματος (16 στην Α΄ Εθνική, 151 στη Β΄ Εθνική, 5 στη Γ΄ Εθνική και 3 στη Δ΄ Εθνική). Ακόμη, πέτυχε 10 γκολ στο Κύπελλο Ελλάδας, 10 γκολ στο Θερινό Πρωτάθλημα (Ο.Π.Α.Π.), 75 γκολ στο τοπικό πρωτάθλημα της Αθήνας (Ε.Π.Σ. Αθηνών) σε Α΄και Β΄κατηγορία, με τα χρώματα τριών διαφορετικών ομάδων (Φλόγας Περιστερίου[16], Αγίας Ελεούσας και Ορφέα Αιγάλεω) και 25 γκολ στις τοπικές διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Πειραιά. Συνολικά έχει πετύχει 295 τέρματα σε επίσημους αγώνες κάθε είδους διοργάνωσης. Το 1970 κατέκτησε το πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας Ε.Π.Σ. Πειραιώς (Α' ομίλου) με τον Απόλλωνα Ρέντη, ενώ το 1973[17] αναδείχτηκε πρωταθλητής στο Θερινό πρωτάθλημα Ο.Π.Α.Π. (συλλόγων Β΄ Εθνικής, Νοτίου Ομίλου), με τα χρώματα του Ατρόμητου Πειραιά, στην πρώτη του σεζόν με το συγκρότημα των Καμινίων. Το 1983 ήταν πρωταθλητής Β΄ Εθνικής (Νότος) με το Αιγάλεω, το 1986 πρωταθλητής Β' Αθηνών με τη Φλόγα Περιστερίου και το 1990 υπέρ-πρωταθλητής στην Α΄κατηγορία Αθηνών, κατακτώντας την άνοδο στη Δ' Εθνική, με την ομάδα της Α.Π.Ε. Αγία Ελεούσα. Την περίοδο 1981-82 ο Χατζησκουλίδης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ Β' Εθνικής (Νότιου και Βορείου Ομίλου) με 28 τέρματα, επίτευγμα για το οποίο τιμήθηκε από τον Π.Σ.Α.Π.[18] [19] και την επόμενη χρονιά (1982-83) ήταν πρώτος σκόρερ του Νότιου Ομίλου (24 γκολ).[20] Στα πολλά του ρεκόρ συμπεριλαμβάνονται τα πέντε γκολ που σημείωσε σε έναν αγώνα, εναντίον της ομάδας του Α.Ο. Χανιών (7-3)[21] στο Αιγάλεω (περίοδος 1981-82, για τη Β' Εθνική). Στο συγκεκριμένο αγώνα, ο Χατζησκουλίδης υπερέβη τον αριθμό των 100 τερμάτων στην κατηγορία (που είχε πριν το παιχνίδι αυτό), ήταν δε ο 10ος ποδοσφαιριστής στα χρονικά που κατόρθωνε αυτό το στόχο[22]. Έχει σημειώσει ακόμη αρκετές φορές «χατ-τρικ» (3 γκολ) αλλά και «καρέ» (4 γκολ) τερμάτων, όπως στον αγώνα Ατρόμητου Πειραιώς - Α.Ο. Κέρκυρας (5 - 0) της περιόδου 1973 (για το Θερινό πρωτάθλημα Ο.Π.Α.Π., στου οποίου δυο διοργανώσεις σημείωσε τουλάχιστον 10 τέρματα, 8 το 1973 και 2 επισήμως καταγεγραμμένα το 1974) και στο ματς Αιγάλεω - Εθνικού Αστέρα (6 - 1) της περιόδου 1981-82 (Β΄ Εθνικής).

Προπονητική εμπειρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διετέλεσε προπονητής στον Ορφέα (1990-91, 1996-97, 1998-99, 2000) και το Θεμιστοκλή Αιγάλεω (2002, 2003, 2005-06), ενώ για μικρό διάστημα (2001) ήταν βοηθός του Γιώργου Χατζάρα στο Αιγάλεω[23].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Σύμφωνα με τη συνέντευξη στο δημοσιογράφο Γ. Ρουσάκη, του αθλητικού περιοδικού "ΟΜΑΔΑ Σπορτμαν" στις 8 Ιουλίου 1981
  2. ↑ «Έφυγε» ο Χρήστος Χατζησκουλίδης
  3. ↑ Εφημερίδα "Απογευματινή", φύλλο της Παρασκευής, 1 Ιουνίου 1990: "Ο ΠΣΑΠ τίμησε το Χρήστο"
  4. ↑ Συνέντευξη του Χρήστου Χατζησκουλίδη στο δημοσιογράφο Γ. Ρουσάκη, περιοδικό "ΟΜΑΔΑ σπόρτσμαν", τεύχος 8 Ιουλίου 1981, σελ. 50-51
  5. ↑ Φύλλο εφημερίδας "Αθλητική Ηχώ" της 23 Ιουλίου 1972: "Υπό παραίτησιν το ΔΣ του Ατρομήτου Πειρ."
  6. ↑ «"Ιστορία του Ατρόμητου Πειραιά"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2017. 
  7. ↑ Φύλλο εφημερίδας "Αθλητική Ηχώ" της 7 Μαρτίου 1975, σελ. 5: "Ο Νότος 2-0 ενίκησε τον Βορρά"
  8. ↑ «Χρ. Ντάρδας: "Στο μικροσκόπιο ο μεγάλος Τελικός του Κυπέλλου Πειραιά"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2015. 
  9. ↑ Φύλλο εφημερίδας 'Μακεδονία' της 21 Ιουλίου 1977, σελ. 4 "Οι μετεγγραφές του Αιγάλεω"
  10. ↑ Φύλλο εφημερίδας 'Αθλητική Ηχώ' της 25 Ιουλίου 1984, σελ. 4, συντάκτης Διονύσης Μαχαίρας: "Οδύσσεια το ταξίδι του Αιγάλεω στη Φλώρινα"
  11. ↑ «Youtube: Αιγάλεω-Άρης 0-1 (1983-84)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2015. 
  12. ↑ Τα επεισόδια του αγώνα, όπως καταγράφονται σε βίντεο του Youtube
  13. ↑ «Ιστορικές Αναδρομές (Βέροια) – 1977/78». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2017. 
  14. ↑ Φύλλο εφημερίδας "Αθλητική Ηχώ" της 15 Μαρτίου 1984, σελ. 5: "Ομόφωνα αθωώθηκε χθες ο Απόλλων Καλαμαριάς!"
  15. ↑ Διονύσης Μαχαίρας στο φύλλο εφημερίδας "Αθλητική Ηχώ" της 15 Μαρτίου 1984, σελ. 4: "6 μήνες στον Χατζησκουλίδη"
  16. ↑ Φύλλο εφημερίδας "ΦΩΣ των Σπορ" της 3 Ιουλίου 1986 "Κοντά στον Κολοκοτρώνη" (συντάκτης Γιώργος Ζουρίδης)
  17. ↑ «Γ. Αρβανίτης (αθλητικός συντάκτης) στο φύλλο της εφημερίδας "Αθλητική Φωνή", της [[Δευτέρα]]ς, [[17 Σεπτεμβρίου]] 1973, σελ. 8: "Ο Ατρόμητος Πειραιώς εντυπωσιακός στο β΄μέρος κατέβαλε το Ρουφ 3-1" Ανακτήθηκε από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων, στις 14/2/2020». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2020. 
  18. ↑ Εφημερίδα "Ριζοσπάστης", φύλλο της 6 Οκτωβρίου 1982, σελ. 8: "Καθιερώνεται από φέτος η γιορτή του ποδοσφαιριστή"
  19. ↑ Εφημερίδα "Ριζοσπάστης", φύλλο της 14 Οκτωβρίου 1982, σελ. 10: "Οι ποδοσφαιριστές έκαναν μεγάλη τη γιορτή τους"
  20. ↑ Φύλλο εφημερίδας "Αθλητική Ηχώ" της 31 Αυγούστου του 1983, σελ. 1, συντάκτης Παύλος Γερακάρης, άρθρο με τίτλο: "Ελλάς - Βουλγαρία τ' απόγευμα στην Καλογρέζα, στα πλαίσια της "Ημέρας" Ποδοσφαιριστή"
  21. ↑ Γιώργος Δρακάκης: "Οι κορυφαίοι Χανιώτες σκόρερ" Ανακτήθηκε στις 27/7/2018
  22. ↑ Γεώργιος Παγιωτέλης στην εφημερίδα "Αθλητική Ηχώ" της Κυριακής 4 Οκτωβρίου του 1981, στήλη "Το Στατιστικό Περισκόπιο": "Ο Χατζησκουλίδης έσπασε το φράγμα των 100 τερμάτων"
  23. ↑ "Ο μαύρος, ο σκύλος, ο Χατζησκούλ"[νεκρός σύνδεσμος]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστος_Χατζησκουλίδης&oldid=9311835"