Χαλκός (μυθολογία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Χαλκός είναι γνωστός ένας γιος του Αθάμαντα και (μάλλον) της Ινούς, της δεύτερης από τις τρεις συζύγους του. Ομοθαλή αδέλφια του Χαλκού ήταν ο Λέαρχος και ο Μελικέρτης, ενώ ετεροθαλή ο Φρίξος και η Έλλη, ο Λεύκωνας, ο Ερύθριος, ο Σχοινέας και ο Πτώος. Ο Χαλκός μυθολογείται ότι υπήρξε ο εφευρέτης του σημαντικότερου αμυντικού όπλου της αρχαιότητας, της ασπίδας.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969