Χαλκοπενία

Χαλκοπενία
Ειδικότητα	ενδοκρινολογία
Ταξινόμηση
ICD-10	E61.0
ICD-9	275.1
OMIM	121270
DiseasesDB	3094

Με τον όρο χαλκοπενία χαρακτηρίζεται η παθολογική κατάσταση του ανθρώπινου οργανισμού κατά την οποία παρατηρείται έλλειψη τπυ ιχνοστοιχείου χαλκού. Η κατάσταση αυτή οφείλεται σε ανεπαρκή πρόσληψη του στοιχείου αυτού που είναι σημαντικό, απαραίτητο στην οξείδωση και την απορρόφηση του σιδήρου, καθώς και της βιταμίνης C κατά τη διάρκεια της πέψης.

Ως γνωστό ο χαλκός δρα στον οργανισμό ως καταλύτης στη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα. Συνέπεια της ανεπαρκούς πρόσληψής του είναι η «υπόχρωμη αναιμία», που σε παρατεταμένο χρονικό διάστημα προκαλεί δυσλειτουργία στην σύνθεση ντοπαμίνης, (με συνέπεια την εμφάνιση κατάθλιψης, στην σύνθεση μελανίνης από τα δερματικά κύτταρα, καθώς και δυσλειτουργίες στον μεταβολισμό των λιπών και των τριγλυκεριδίων.

Πηγές λήψεως χαλκού είναι το κρέας, ιδιαίτερα το συκώτι, τα καρύδια, τα οστρακόδερμα, τα ψάρια, τα λαχανικά και οι σπόροι (άλευρα ολικής άλεσης).

Πηγές

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμ. 60ός, σελ. 358.