Φορτίο δημητριακών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γενικά οι μεταφορές δημητριακών αποτελούν σήμερα τα κατεξοχήν χύδην φορτία, που μεταφέρονται δηλαδή "χύμα", κυρίως με τρένα και σε μεγαλύτερες ποσότητες με ειδικά φορτηγά πλοία, καλούμενα μπαλκ κάριερς.

Τα περισσότερα φορτία εξ αυτών περιλαμβάνουν καρπούς σε κόκκους όπως σιτάρι, κριθάρι, αραβόσιτος, ρύζι, φασόλια, κ.λπ. Τα δημητριακά, καλούμενα και σιτηρά, (grain), αποτελούν ιδιαίτερο φορτίο μεταφορών, (special cargo), με δύο κύρια χαρακτηριστικά: η εύκολη μετατόπισή τους καθώς και η αυτοθέρμανσή τους, (κοινώς: άναμμα), για τα οποία και χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και επιμέλειας κατά τη φόρτωση, μεταφορά και εκφόρτωσή τους ιδίως από τα πλοία λόγω της μεγάλης μεταφερόμενης ποσότητας.

Για τις μεταφορές δημητριακών με πλοία ισχύουν επί τούτου "διεθνείς κανονισμοί" που έχουν θεσπίσει Νηογνώμονες και που προβλέπουν μεταξύ άλλων ακόμη και την κατασκευή πρόσθετων ξυλίνων χωρισμάτων στο μέσον των κυτών των πλοίων, (των αμπαριών), ειδικότερα σε περιπτώσεις μή πλήρους φόρτου, προς αποφυγή μετατόπισης αλλά και τροφοδοτικών στομίων συνεχούς εξαερισμού των κυτών. Η μη πλήρης κάλυψη της χωρητικότητας αποφεύγεται.

Οι φορτωεκφορτώσεις των δημητριακών γίνονται από ειδικές πυργωτές εγκαταστάσεις που λέγονται σιλό. Στις εγκαταστάσεις αυτές προσέρχονται τα μέσα μεταφοράς οχήματα, τρένα ή πλοία όπου η μεν φόρτωση γίνεται με μεταφορικές ταινίες και δια της βαρύτητας, η δε εκφόρτωση με αναρροφητικούς σωλήνες ή με ηλεκτροκίνητους ατέρμωνες κοχλίες.

Το 1969 οι θαλάσσιες μεταφορές δημητριακών ήταν 59,5 εκατομ. τόνοι, το 1970 έφθασαν τους 73 εκ. τόνους, το 1973 τους 116 εκ. τον. και το 1974 τους 107 εκ.τον. Κύριες περιοχές φόρτωσης αυτών ήταν οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Αργεντινή. Κυριότεροι δε προορισμοί ήταν η Ασία, η Μεσόγειος, και η Δυτική Ευρώπη, κυρίως η Αγγλία.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]