Φίλιπ Τζόνσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|16|04|2024}}


Φίλιπ Τζόνσον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Philip Cortelyou Johnson (Αγγλικά)
Γέννηση8  Ιουλίου 1906[1][2][3]
Κλίβελαντ[4][5]
Θάνατος25  Ιανουαρίου 2005[6][1][2]
Νέα Καναάν[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[8][9][10]
ΣπουδέςΣχολή Σχεδίου του Χάρβαρντ
Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Hackley School[11]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[2][12][13]
ιστορικός της τέχνης[14]
Αξιοσημείωτο έργοCrystal Cathedral
Philip Johnson House
Οικογένεια
ΣύντροφοςJimmie Daniels[15]
ΓονείςHomer H. Johnson[16] και Louise Johnson[16]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Πρίτσκερ (1979)
Χρυσό μετάλλιο ΑΙΑ (1978)
AIGA Medal
Εθνικό μετάλλιο των τεχνών
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Φίλιπ Τζόνσον (Philip Cortelyou Johnson, 8 Ιουλίου 1906 - 25 Ιανουαρίου 2005) ήταν Αμερικανός αρχιτέκτονας. Το 1930 ίδρυσε το τμήμα αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού (Department of Architecture and Design) στο Μουσείο Μοντέρνας τέχνης της Νέας Υόρκης και αργότερα, το 1978, βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων· ενώ ένα χρόνο μετά, το 1979, του απονεμήθηκε το πρώτο Αρχιτεκτονικό βραβείο Πρίτσκερ. Ο Τζόνσον πέθανε στις 25 Ιανουαρίου του 2005 σε ηλικία 99 ετών.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζόνσον γεννήθηκε στο Κλίβελαντ, στο Οχάιο το 1906. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου επικεντρώθηκε στην ιστορία και τη φιλοσοφία, εστιάζοντας ιδιαίτερα στους προσωκρατικούς φιλοσόφους. Ο Τζόνσον διέκοπτε τις σπουδές του με πολλά μεγάλα ταξίδια στην Ευρώπη. Αυτά τα ταξίδια ήταν πολύ κρίσιμα για την εκπαίδευση του· επισκέφθηκε τη Σαρτρ, τον Παρθενώνα και πολλά άλλα αρχαία μνημεία, που τον γοήτευσαν με την αρχιτεκτονική τους.

Το 1928 ο Τζόνσον συναντήθηκε με τον αρχιτέκτονα Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε, ο οποίος εκείνη την εποχή σχεδίαζε το γερμανικό περίπτερο για τη Διεθνή Έκθεση του 1929 στη Βαρκελώνη. Η συνάντηση ήταν μια αποκάλυψη για τον Τζόνσον και αποτέλεσε τη βάση για μια διά βίου σχέση συνεργασίας και ανταγωνισμού.

Το 1932 με την έκθεσή του, «το Διεθνές Στυλ», εισήγαγε τη μοντέρνα αρχιτεκτονική στο αμερικανικό κοινό. Στην έκθεση αυτή συμμετείχαν αξιόλογοι αρχιτέκτονες όπως ο Λε Κορμπυζιέ, ο Βάλτερ Γκρόπιους και ο Μις βαν ντερ Ροε.

The Glass House[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The Glass House

Το «Γυάλινο Σπίτι», κατοικία του Τζόνσον, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε το 1949 στο Νιού Κάνααν στο Κονέκτικατ. Αποτελείται από δυο επιμέρους κτήρια: “το Glass House” και το “Brick House”. Στο Glass House τοποθέτησε το καθιστικό, ενώ στο Brick House το υπνοδωμάτιο. Το πρώτο είναι κατασκευασμένο από γυαλί, έχει ελεύθερη επίπλωση και είναι γενικότερα ανοικτό στην εξωτερικότητα. Το δεύτερο, είναι ένας τούβλινος χωρίς ανοίγματα όγκος, που επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση των ερωτικών συντρόφων του Φίλιπ. Ο Τζόνσον με το Glass House ανέτρεψε στερεότυπα που ήθελαν το σπίτι ως κουτί. Εισήγαγε ελεύθερο χώρο ανάμεσα στους δυο όγκους, διάνοιξε την κατοικία στην εξωτερικότητα και τοποθέτησε το υπνοδωμάτιο σε απόσταση από την ελεγχόμενη εσωτερικότητα του σπιτιού-κουτί.

Ξεχωριστά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1943–1980
  • Johnson House at Cambridge, "The Ash Street House", Cambridge, Massachusetts (1942–1943)
  • Booth (Damora) House, Bedford Village, New York (1946)
  • Johnson House, "The Glass House", New Canaan, Connecticut (1949)
  • John de Menil House, Houston, Texas (1950)
  • Rockefeller Guest House for Abby Aldrich Rockefeller, New York City, New York (1950)
  • Seagram Building, New York City, New York (in collaboration with Mies van der Rohe; 1956)
  • Reactor Building, Soreq, Israel (1956-1959) [12]
  • The Four Seasons Restaurant, New York City, New York (1959)
  • Expansion of St. Anselm's Abbey, Washington, D.C. (1960)
  • Museum of Art at Munson-Williams-Proctor Arts Institute, Utica, New York (1960); it was listed on the National Register of Historic Places in 2010.[13]
  • Abby Aldrich Rockefeller Sculpture Garden at The Museum of Modern Art, New York City, New York
  • Sheldon Museum of Art, Lincoln, Nebraska (1963)
  • New York State Theater (renamed David H. Koch Theater) at Lincoln Center, New York City, New York (with Richard Foster; 1964)
  • Amon Carter Museum, Fort Worth, Texas (1961; also expansion in 2001)
  • New York State Pavilion for the 1964 New York World's Fair, New York City, New York (1964)
  • Kreeger Museum, Washington, D.C. (with Richard Foster; 1967)
  • Main campus mall at the University of Saint Thomas, Houston, Texas
  • Kunsthalle Bielefeld, Bielefeld, Germany
  • Albert and Vera List Art Building, Brown University, Providence, Rhode Island (1971)
  • Elmer Holmes Bobst Library at New York University, New York City, New York (1967–1973)
  • John Fitzgerald Kennedy Memorial, Dallas, Texas (1970)[14]
  • IDS Center, Minneapolis, Minnesota (1972)
  • Art Museum of South Texas, Corpus Christi, Texas (1972)
  • Johnson Building at the Boston Public Library, Boston, Massachusetts (1973)
  • Fort Worth Water Gardens, Fort Worth, Texas (1974)
  • Pennzoil Place, Houston, Texas (1975)
  • Dorothy and Dexter Baker Center for the Arts at Muhlenberg College, Allentown, Pennsylvania (1976)
  • Thanks-Giving Square, Dallas, Texas (1976)
  • 101 California Street, San Francisco, California (Johnson/Burgee Architects; 1979–1982)
  • Neuberger Museum of Art at the State University of New York at Purchase, Purchase, New York
  • Crystal Cathedral, Garden Grove, California (1980)
  • Tata Theatre, National Centre for the Performing Arts, Mumbai, India (1980)
1981–2010
  • Metro-Dade Cultural Center, Miami, Florida (1982)
  • Chapel of St. Basil and the Academic Mall at the University of St. Thomas, Houston, Texas
  • Republic Bank Center (renamed Bank of America Center), Houston, Texas (1983)
  • Transco Tower (renamed Williams Tower), Houston, Texas (1983)
  • Cleveland Play House, Cleveland, Ohio (extension; 1983)
  • Wells Fargo Center, Denver, Colorado (1983)
  • PPG Place, Pittsburgh, Pennsylvania (1984)
  • The Gerald D. Hines College of Architecture, University of Houston, Houston, Texas (1985)
  • Lipstick Building, New York City, New York (1986)
  • Tycon Center, Fairfax County, Virginia (1986)
  • Comerica Bank Tower, Dallas, Texas (1987)
  • 190 South LaSalle Street, Chicago, Illinois (John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant; 1987)
  • Gate of Europe, Madrid, Spain (John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant; 1989–1996)
  • 191 Peachtree Tower, Atlanta, Georgia (John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant; 1990)
  • Paley Center for Media (formerly The Museum of Television & Radio), New York City, New York (1991)
  • Chapel of St. Basil at the University of St. Thomas, Houston, Texas (with John Manley, Architect; 1992)
  • The Department of Mathematics at The Ohio State University, Columbus, Ohio (1992)
  • Science and Engineering Library at The Ohio State University, Columbus, Ohio (1992)
  • Canadian Broadcasting Centre, Toronto, Canada (Bregman + Hamann Architects, Scott Associates Architects, Barton Myers Associates, John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant; 1992)[15]
  • AEGON Center, Louisville, Kentucky (John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant; 1993)
  • One Detroit Center, Detroit, Michigan (John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant; 1993)
  • Visitor's Pavilion, New Canaan, Connecticut (1994)
  • Turning Point at Case Western Reserve University, Cleveland, Ohio (1996)
  • Philip-Johnson-Haus, Berlin, Germany (1997)
  • First Union Plaza, Boca Raton, Florida (2000)
  • Interfaith Peace Chapel on the Cathedral of Hope campus, Dallas, Texas (2010)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Arkitekter verksamma i Sverige. 11  Ιουλίου 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12177292s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ Arkitekter verksamma i Sverige. 9  Ιανουαρίου 2015.
  5. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. ↑ «Philip Johnson». 2005.
  7. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 2927. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12177292s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. ↑ CONOR.SI. 122054755.
  10. ↑ CONOR.SI. 175284579.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  12. ↑ 1029. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  13. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/122173. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  14. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  15. ↑ books.google.co.il/books?id=tAe2qWReLhAC&pg=PA93&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 (πολλαπλές γλώσσες) geni.com.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Conversations with architects : Philip Johnson, Kevin Roche, Paul Rudolph, Bertrand Goldberg, Morris Lapidus, Louis Kahn, Charles Moore, Robert Venturi & Denise Scott Brown / John W. Cook, Heinrich Klotz ; foreword by Vincent Scully
  • Architecture 1949-1965 / Philip Johnson ; introduction by Henry-Russell Hitchcock
  • Junge Architekten in Europa / [herausgegeben von] Helge & Margret Bofinger ; mit einem Vorwort von Philip Johnson

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Philip Johnson στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φίλιπ_Τζόνσον&oldid=9565636"