Υδραυλικό πιεστήριο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το υδραυλικό πιεστήριο είναι ένας υδραυλικός μηχανισμός που επιτρέπει την εφαρμογή μιας μεγάλης δύναμης ανύψωσης ή συμπίεσης. Εφευρέτης του είναι ο βρετανός μηχανικός Joseph Bramah (μερικές φορές το υδραυλικό πιεστήριο περιγράφεται με τον όρο πιεστήριο του Bramah). Τα υδραυλικά πιεστήρια αποτελούν την πιο διαδεδομένη μορφή πιεστηρίων στις μέρες μας.

Αρχή λειτουργίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχή λειτουργίας του υδραυλικού πιεστηρίου

Ο τρόπος που δουλεύει ένα υδραυλικό πιεστήριο σχετίζεται με την Αρχή του Πασκάλ: Η πίεση σε όλα τα σημεία ενός κλειστού συστήματος μεταδίδεται ομοιόμορφα σε όλα τα σημεία του. Ανεξάρτητα λοιπόν από τον τελικό σχεδιασμό ενός υδραυλικού πιεστηρίου, το βασικό μοτίβο είναι κοινό: δύο σωλήνες διαφορετικής διαμέτρου (Α1 και Α2 στο διπλανό σχήμα) είναι ενωμένοι μέσω μιας δεξαμενής που περιέχει κάποιο ρευστό (π.χ. νερό, λάδι ή κάποιο αέριο). Σε καθέναν από τους 2 σωλήνες εφαρμόζεται ένα έμβολο.

Σύμφωνα με την αρχή του Πασκάλ, όση πίεση εφαρμόζεται στο πρώτο έμβολο μεταδίδεται και στο δεύτερο. Δηλαδή:

Όμως η πίεση ορίζεται ως το πηλίκο της ασκουμένης δύναμης (F) σε μια επιφάνεια δια του εμβαδού (A) της επιφάνειας αυτής:

Συνεπώς, η δύναμη που ασκείται στο δεύτερο έμβολο (F2) θα εξαρτάται από τη σχέση ανάμεσα στα δύο εμβαδά Α1 και Α2:

Αυτό σημαίνει ότι αν, για παράδειγμα, η δεύτερη επιφάνεια έχει πενταπλάσιο εμβαδό από την πρώτη, τότε μπορεί κανείς ασκώντας στο πρώτο έμβολο μία δύναμη 10 Ν, να μεταφέρει στο δεύτερο έμβολο πενταπλάσια δύναμη (F2 = 50 Ν).