Τόμας Σάρτζεντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τόμας Σάρτζεντ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Thomas J. Sargent (Αγγλικά)
Γέννηση19  Ιουλίου 1943[1][2][3]
Πασαντίνα[4][5]
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΣχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ, Monrovia High School και Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια
ΒραβεύσειςΒραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών (2011), NAS Award for Scientific Reviewing (2011), Erwin Plein Nemmers Prize in Economics (1996), Διακεκριμένος εταίρος της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης, Εταίρος της Οικονομετρικής Εταιρείας (1976), μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών, Honorary Doctor of Stockholm University of Economics (2001), Clarivate Citation Laureates (2008) και honorary doctor of HEC Paris
Ιστοσελίδα
http://homepages.nyu.edu/~ts43 και https://profiles.stanford.edu/thomas-sargent
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςοικονομικά
Ιδιότηταοικονομολόγος, διδάσκων πανεπιστημίου και καθηγητής πανεπιστημίου
Διδακτορικός καθηγητήςJohn R. Meyer
Ακαδημαϊκός τίτλοςδιδάκτωρ φιλοσοφίας
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τόμας Τζον “Τομ” Σάρτζεντ (Thomas J. Sargent, γενν. στις 19 Ιουλίου 1943) είναι Αμερικανός οικονομολόγος, που ειδικεύεται στα πεδία των μακροοικονομικών, των χρηματοοικονομικών και της οικονομετρίας χρονοσειρών. Κατέχει την 14η θέση μεταξύ των οικονομολόγων με τις περισσότερες παραπομπές στο έργο τους στον κόσμο, από το 2014[6]. Το 2011 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών, μαζί με τον Κρίστοφερ Α. Σιμς «για την εμπειρική τους έρευνα στο αίτιο και αιτιατό στην μακροοικονομία»[7].

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σάρτζεντ αποφοίτησε από το Λύκειο Μονρόβια[8]. Πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ και το μετάλλιο του πιο διακεκριμένου φοιτητή της τάξης του 1964. Χρίστηκε διδάκτωρ από το Χάρβαρντ, το 1968, υπό την επίβλεψη του Τζον Ρ. Μέυερ. Στους συμφοιτητές του στο Χάρβαρντ συγκαταλέγεται και ο Κρίστοφερ Α. Σιμς. Διετέλεσε διδάσκων στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια (1970-1971), στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα (1971-1987), στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο (1991-1998), στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (1998-2002) και στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον (2009), και από το 2002 είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Από το 1976 είναι Στέλεχος της Οικονομετρικής Εταιρίας (Econometric Society). Το 1983, ο Σάρτζεντ εξελέγη στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών και στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών[9]. Από το 1987 είναι Ανώτατο Στέλεχος του Ινστιτούτου Χούβερ του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Πενν Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια και από το 2015 εξέχων επισκέπτης καθηγητής στην Οικονομική Σχολή του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης[10].

Επαγγελματικές συνεισφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σάρτζεντ είναι ένας από τους ηγέτες της «επανάστασης των λογικών προσδοκιών», η οποία θεωρεί ότι τα άτομα τα οποία μοντελοποιούνται από τους οικονομολόγους, μπορούν να προβλέψουν το μέλλον, ή την πιθανότητα μελλοντικών αποτελεσμάτων, τουλάχιστον τόσο καλά όσο και ο οικονομολόγος μπορεί να το κάνει με το μοντέλο του. Η θεωρία των λογικών προσδοκιών εισήχθη στα οικονομικά από τους Τζον Μαθ (John F. Muth)[11] κατόπιν από τον Ρόμπερτ Λούκας Τζ. (Robert Lucas, Jr.), ενώ ο Έντουαρντ Πρέσκοτ (Edward C. Prescott) την ανέπτυξε πολύ περισσότερο.

Οι βασικές συνεισφορές του Σάρτζεντ στις λογικές προσδοκίες ήταν οι εξής:

  • Περιέγραψε τις επιπτώσεις των λογικών προσδοκιών, μαζί με τον Νηλ Ουάλας (Neil Wallace), για εναλλακτικά εργαλεία νομισματικής πολιτικής και κανόνες επί της σταθερότητας του αποτελέσματος και του καθορισμού των τιμών[12].
  • Βοήθησε να γίνει η θεωρία των λογικών προσδοκιών στατιστικώς διαχειρίσιμη[13].
  • Έδωσε μερικά πρώτα παραδείγματα μοντέλων λογικών προσδοκιών της καμπύλης Φίλιπς, της καμπύλης των επιτοκίων και της ζήτησης για χρήμα κατά τη διάρκεια των υπερπληθωρισμού[14][15][16][17].
  • Ανέλυσε, μαζί με τον Νηλ Ουάλας, τις διαστάσεις γύρω από τις οποίες η νομισματική και φορολογική πολιτική πρέπει να συντονίζεται διαχρονικά[18].
  • Διεξήγαγε διάφορες ιστορικές μελέτες στις οποίες εφήρμοσε τη μεθοδολογία της θεωρίας των λογικών προσδοκιών ώστε να ερμηνεύσει δραματικές αλλαγές στα καθεστώτα μακροοικονομικών πολιτικών[19][20][21][22].

Το 1975, αυτός και ο Νηλ Ουάλας διατύπωσαν την θεωρία της αναποτελεσματικότητας της πολιτικής, η οποία διέψευδε μία βασική υπόθεση των Κεϋνσιανών οικονομικών. Ο Σάρτζεντ συνέχισε να βελτιώνει ή να επεκτείνει τις ιδέες των λογικών προσδοκιών:

  • Μελετώντας τις συνθήκες υπό τις οποίες συστήματα οριοθετημένης λογικής παραγόντων και προσαρμοστικών εκπαιδευομένων συγκλίνουν στις λογικές προσδοκίες[23][24][25].
  • Χρησιμοποιώντας την έννοια της αυτο-επιβεβαιούμενης ισορροπίας, μια ασθενέστερη έννοια λογικών προσδοκιών η οποία προτείνεται από τα όρια των μοντέλων εκμάθησης[25].
  • Μελετώντας με τον Λαρς Πήτερ Χάνσεν τα πλαίσια εντός των οποίων όσοι λαμβάνουν αποφάσεις δεν εμπιστεύονται το μοντέλο πιθανοτήτων τους. Ειδικότερα, οι Χάνσεν και Σάρτζεντ προσαρμόζουν και επεκτείνουν μεθόδους της θεωρίας στιβαρού ελέγχου[26].

Ο Σάρτζεντ υπήρξε επίσης πρωτοπόρος στην εισαγωγή των επαναληπτικών οικονομικών[27] στην ακαδημαϊκή μελέτη, ιδιαίτερα για μακροοικονομικά ζητήματα όπως η ανεργία, η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική και η ανάπτυξη. Η σειρά των βιβλίων του που συνέγραψε με τον Λαρς Λιούνγκβιστ είναι θεμελιώδη στο σύγχρονο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών οικονομικών.

Ο Σάρτζεντ έχει επιδιώξει ένα ερευνητικό πρόγραμμα με τον Λαρς Λιούνγκβιστ[28] με σκοπό να κατανοήσουν αυτό που καθορίζει τις διαφορές στα αποτελέσματα της ανεργίας στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία 30 έτη. Το πρόγραμμα ασχολείται με ορισμένα ερωτήματα, μεταξύ αυτών: 1) Για ποιο λόγο κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960 η ανεργία στην Ευρώπη ήταν συστηματικά χαμηλότερη από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες; 2) Για ποιο λόγο η ανεργία στην Ευρώπη ήταν συστηματικά υψηλότερη από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες για δυόμισι δεκαετίες μετά το 1980; Η απάντηση που δίνεται στο έργο «2 ερωτήματα περί ευρωπαϊκής ανεργίας» λέει «Η Ευρώπη έχει πιο δυνατή εργατική προστασία παρά την πολύ γενναιόδωρη αποζημίωση απολύσεως που προσφέρει το κράτος». Ενώ αυτές οι θεσμικές διαφορές παρέμειναν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, το μικροοικονομικό περιβάλλον άλλαξε για τους εργαζομένους, με υψηλότερο ρίσκο αποτίμησης του ανθρωπίνου κεφαλαίου την δεκαετία του 1980[29].

Το 2011 ο Σάρτζεντ βραβεύθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Επιστημών για Επιστημονική Αναθεώρηση[30] και, τον Σεπτέμβριο, αποδέχτηκε το 2011 το Βραβείο στις Καινοτόμες Ποσοτικές εφαρμογές από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών της CME Group[31].

Ο Σάρτζεντ είναι γνωστός ως αφοσιωμένος δάσκαλος. Ανάμεσα στους διδακτορικούς φοιτητές του είναι άνδρες και γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μακροοικονομικής έρευνας. Η Ομάδα ανάγνωσης του Sargent του στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και της Νέας Υόρκης είναι ένα γνωστό ίδρυμα ανάμεσα στους μεταπτυχιακούς φοιτητές στα οικονομικά[32][33].

Συνέντευξη με τον Τόμας Σάρτζεντ μετά την ομιλία του για το Βραβείο Νόμπελ

Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 10 Οκτωβρίου του 2011, ο Σάρτζεντ μαζί με τον Κρις Σιμς τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών. Το βραβείο αναφερόταν στην «εμπειρική έρευνα για την αιτία και το αποτέλεσμα στην μακροοικονομία»[34]. Η διάλεξή του για το Βραβείο Νόμπελ, με τίτλο «Ηνωμένες Πολιτείες τότε, η Ευρώπη τώρα» δόθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2011[35].

Επιλεγμένες δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. ↑ www.nndb.com/lists/511/000063322/.
  3. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. sargent-thomas-j. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ ludwigbc.com/blog/readers-and-thinkers/.
  5. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) EBchecked/topic/1796415/Thomas-J-Sargent.
  6. ↑ «Economist Rankings at IDEAS». Ideas.repec.org. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2011. 
  7. ↑ Nobel Prize Press Release
  8. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2015. 
  9. ↑ «Book of Members, 1780–2011: Chapter S» (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2011. 
  10. ↑ http://www.smu.edu.sg/news/2014/05/28/smu-appoints-nobel-laureate-thomas-j-sargent-its-distinguished-term-professor
  11. ↑ Muth, J. F. (1961). "Rational Expectations and the Theory of Price Movements". Econometrica 29 (3): 315–335. JSTOR 1909635
  12. ↑ Sargent, Thomas J., and Neil Wallace, 1975. "'Rational' Expectations, the Optimal Monetary Instrument, and the Optimal Money Supply Rule," Journal of Political Economy, 83(2), σελ. 241-254.
  13. ↑ Sargent, T. J. (1981). «Interpreting Economic Time Series». The Journal of Political Economy 89 (2): 213–48. doi:10.1086/260963. https://archive.org/details/sim_journal-of-political-economy_1981-04_89_2/page/213. 
  14. ↑ Sargent, Thomas J.; Wallace, Neil (1976). «Rational Expectations and the Theory of Economic Policy». Journal of Monetary Economics 2 (2): 169–83. doi:10.1016/0304-3932(76)90032-5. http://www.policonomics.com/wp-content/uploads/Rational-Expectations-and-the-Theory-of-Economic-Policy.pdf. [νεκρός σύνδεσμος]
  15. ↑ Sargent, T. J. (1979). «A note on maximum likelihood estimation of the rational expectations model of the term structure». Journal of Monetary Economics 5: 133–35. doi:10.1016/0304-3932(79)90029-1. 
  16. ↑ Sargent, T. J. (1977). «The Demand for Money during Hyperinflations under Rational Expectations: I». International Economic Review 18 (1): 59–82. doi:10.2307/2525769. https://archive.org/details/sim_international-economic-review_1977-02_18_1/page/59. 
  17. ↑ Sargent, T. J.; Fand, D.; Goldfeld, S. (1973). «Rational Expectations, the Real Rate of Interest, and the Natural Rate of Unemployment». Brookings Papers on Economic Activity 1973 (2): 429–80. doi:10.2307/2534097. https://archive.org/details/sim_brookings-papers-on-economic-activity_1973_2/page/429. 
  18. ↑ Sargent, Thomas J., and Neil Wallace (1981). «Some Unpleasant Monetarist Arithmetic». Federal Reserve Bank of Minneapolis Quarterly Review 5 (3): 1–17. 
  19. ↑ Sargent, Thomas J. (1983). “The Ends of Four Big Inflations” in: Inflation: Causes and Effects, ed. by Robert E. Hall, University of Chicago Press, for the NBER, 1983, p. 41–97.
  20. ↑ Sargent, T. J.; Velde, F. O. R. (1995). «Macroeconomic Features of the French Revolution». The Journal of Political Economy 103 (3): 474–518. doi:10.1086/261992. https://archive.org/details/sim_journal-of-political-economy_1995-06_103_3/page/474. 
  21. ↑ Sargent, Thomas J. (1992). Rational Expectations and Inflation. Harper and Row. ISBN 0-06-500280-6. 
  22. ↑ Sargent, Thomas J.· Velde, F.R. (2003). The Big Problem of Small Change. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-11635-8. 
  23. ↑ Sargent, Thomas J. (1993). Bounded Rationality in Macroeconomics. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-828869-5.  Description and chapter-preview 1st-page links.
  24. ↑ doi:10.1016/0022-0531(89)90032-X
  25. ↑ 25,0 25,1 Sargent, Thomas J. (1999). The Conquest of American Inflation. Princeton University Press. ISBN 0-691-00414-5. 
  26. ↑ Hansen, Lars Peter· Sargent, Thomas J. (2008). Robustness. Princeton University Press. ISBN 0-691-11442-0. 
  27. ↑ Επαναληπτικά οικονομικά (recursive economics): εξετάζεται η συμπεριφορά οικονομικού υποκειμένου όπου κάθε διαδοχικό βήμα εξαρτάται από τα προηγούμενα αποτελέσματα.
  28. ↑ «Lars Ljungqvist». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2012. 
  29. ↑ doi:10.1111/j.0012-9682.2008.00816.x
  30. ↑ «NAS Award for Scientific Reviewing». National Academy of Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2011. 
  31. ↑ «2011 CME Group-MSRI Prize». 
  32. ↑ «Conference in Honor of Tom Sargent's Nobel Prize in Economics and Reading Group Reunion». 
  33. ↑ «Videos of Reading Group Conference». 
  34. ↑ «The Prize in Economic Sciences 2011». Nobelprize.org. 10 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2011. 
  35. ↑ • http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/economics/laureates/2011/sargent-lecture.html
       • Sargent, Thomas J. (2011). "United States Then, Europe Now," Αρχειοθετήθηκε 2013-01-15 στο Wayback Machine. Nobel lecture.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τόμας_Σάρτζεντ&oldid=10357579"