Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα (ταινία)
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ντάντλεϊ Νίκολς |
| Παραγωγή | Ντάντλεϊ Νίκολς |
| Σενάριο | Ντάντλεϊ Νίκολς Ευγένιος Ο'Νηλ (θεατρικό) |
| Βασισμένο σε | Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα |
| Πρωταγωνιστές | Ρόζαλιντ Ράσελ Μάικλ Ρέντγκρεϊβ Κατίνα Παξινού Ρέιμοντ Μάσεϊ Κερκ Ντάγκλας |
| Μουσική | Ρίτσαρντ Χάγκερμαν |
| Φωτογραφία | Τζορτζ Μπάρνς |
| Μοντάζ | Ρόλαντ Γκρος |
| Ενδυματολόγος | Travis Banton |
| Εταιρεία παραγωγής | RKO Pictures |
| Διανομή | RKO Pictures και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  19/11/1947 |
| Κυκλοφορία | 1947 |
| Διάρκεια | 173 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Aγγλικά |
| δεδομένα () | |
Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα (πρωτότυπος τίτλος στα αγγλικά: Mourning Becomes Electra) είναι δραματική ταινία του 1947, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ του 1931 σε διασκευή σεναρίου και σκηνοθεσία από τον Ντάντλεϊ Νίκολς. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι: Ρόζαλιντ Ράσελ, Μάικλ Ρέντγκρεϊβ, Κατίνα Παξινού, Ρέιμοντ Μάσεϊ, Κερκ Ντάγκλας και Λίο Γκεν. Η ταινία προτάθηκε για Όσκαρ Α' Ανδρικού και Α' Γυναικείου Ρόλου.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου, ενώ ο αρχηγός της οικογένειας Μάνον, Έζρα (Ρέιμοντ Μάσεϊ) πρόκειται να επιστρέψει στο σπίτι του, στη Νέα Αγγλία, [1] μαζί με τον γιο του Όριν (Μάικλ Ρέντγκρεϊβ), η κόρη του Λαβίνια (Ρόζαλιντ Ράσελ) ανακαλύπτει ότι η μητέρα της Κριστίν (Κατίνα Παξινού) διατηρεί εξωσυζυγικές σχέσεις με τον πλοίαρχο Μπραντ (Λίο Γκεν), τον οποίο η ίδια είχε ερωτευτεί. Κυριευμένη από την αίσθηση της απόρριψης και της προδοσίας, η Λαβίνια αντιμετωπίζει τη μητέρα της λέγοντάς της όλα όσα γνωρίζει, απειλώντας τη να αποκαλύψει τα πάντα στον πατέρα της σε περίπτωση που δεν απομακρυνθεί από τον εραστή της. Λίγο αργότερα η Κριστίν και ο πλοίαρχος σχεδιάζουν να σκοτώσουν τον καρδιοπαθή Έζρα προσθέτοντας δηλητήριο στα φάρμακά του. Όταν ο Έζρα επιστρέφει λογομαχεί με τη σύζυγό του, η οποία του αποκαλύπτει ότι προτίθεται να τον αφήσει, αυτός συγχύζεται και παθαίνει καρδιακό επεισόδιο. Η Κριστίν τότε του δίνει το δηλητηριασμένο φάρμακο και τον σκοτώνει. Η Λαβίνια ακούει τις φωνές από το δωμάτιο του πατέρα της και τρέχει να βρει τι συνέβη και τον βρίσκει ετοιμοθάνατο να της υποδεικνύει την Κριστίν ως δολοφόνο του. Την ημέρα της κηδείας του επιστρέφει στο σπίτι των Μάνον ο Όριν που τρέφει παθολογική αγάπη για την Κριστίν. Όταν η Λαβίνια του αποκαλύπτει την εξωσυζυγική σχέση της μητέρας τους με τον πλοίαρχο, ο Όριν θολώνει κι αποφασίζει να βοηθήσει τη Λαβίνια να πάρει εκδίκηση. Σκοτώνει λοιπόν τον πλοίαρχο Μπραντ και ωθεί τη μητέρα του στην αυτοκτονία. Έπειτα τα αδέλφια Μάνον φεύγουν για ταξίδι με σκοπό να ξεχάσουν τα εγκλήματά τους. Όταν όμως επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος διαπιστώνουν ότι η ζωή τους έχει πλέον καταστραφεί κι ότι οι τύψεις τους θα παρεμβάλονται σε κάθε τους προσπάθεια για ευτυχία. Η Λαβίνια δεν πρόκειται να βρει την ευτυχία πλάι στον αγαπημένο της Πίτερ (Κερκ Ντάγκλας) κι ο Όριν δεν πρόκειται να παντρευτεί την καλή του Χέιζελ (Νάνσι Κόουλμαν), αδελφή του Πίτερ.
Πληροφορίες παραγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού του Ευγένιου Ο'Νηλ αποτελούσε ένα από τα πιο φιλόδοξα εγχειρήματα της εταιρίας RKO Pictures κι αποτέλεσε ταυτόχρονα έναν από τους λόγους για τους οποίους αντιμετώπισε χρεωκοπία από την οποία δεν επρόκειτο ποτέ να ανακάμψει[2]. Η ταινία παρά τις καλές κριτικές που έλαβε, τις καλές ερμηνείες που έδωσαν οι πρωταγωνιστές της και το εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών δεν μπόρεσε να καλύψει τον υψηλό προϋπολογισμό της. Η αποτυχία της ταινίας που κυκλοφόρησε με αρχική διάρκεια 3 ωρών, ώθησε την R.K.O. να προβεί σε περαιτέρω περικοπές και να μειώσει τη διάρκειά της σε 2 ώρες συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο αρνητικά στην πορεία της. Παρ' όλα αυτή η ακαδημία κινηματογράφου αντάμειψε τους δυο πρωταγωνιστές της με υποψηφιότητες για Όσκαρ Α' Ανδρικού και Α' Γυναικείου Ρόλου.
Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβε ο Ντάντλεϊ Νίκολς, γνωστότερος για το έργο του ως σεναριογράφος, ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην παραγωγή και τη διασκευή του έργου του Ο'Νηλ. Ο Ευγένιος Ο' Νηλ είχε ενθουσιαστεί με τον τρόπο με τον οποίο ο Νίκολς διασκεύασε το έργο του The Long Voyage Home και ήταν σύμφωνος με τη μεταφορά του έργου του στη μεγάλη οθόνη. Το έργο του Ο' Νηλ είχε παρουσιαστεί στο Μπρόντγουεϊ του 1931 για 150 παραστάσεις και ανέβηκε άλλη μια φορά το 1972 σημειώνοντας επιτυχία. Το θεατρικό εμφανίζει παραλληλισμούς με τόσο με την τραγωδία Ηλέκτρα του Σοφοκλή, όσο και με την Ορέστεια του Αισχύλου με κεντρικούς χαρακτήρες που θυμίζουν τον Αγαμέμνονα, την Κλυταιμνήστρα, τον Αίγισθο, την Ηλέκτρα και τον Ορέστη.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο ρόλο της άπιστης μητέρας εμφανίζεται Κατίνα Παξινού, στη δεύτερη ίσως πιο αξιομνημόνευτη χολιγουντιανή της εμφάνιση μετά το Για ποιον χτυπά η καμπάνα (For Whom the Bell Tolls, 1943) του Σαμ Γουντ για την οποία είχε κερδίσει Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου. Υποψήφια για το ρόλο της Λαβίνιας ήταν και η Κάθριν Χέπμπορν, αλλά ο Νίκολς θεώρησε ότι η Ράσελ ήταν πιο πειστική στο ρόλο της εκδικητικής κόρης και της ανέθεσε το ρόλο. Ο θρύλος του βρετανικού θεάτρου Μάικλ Ρέντγκρεϊβ ανέλαβε το ρόλο του ευαίσθητου γιου που στοιχειώνεται από τις Ερινύες κάνοντας το ντεμπούτο του στην Αμερική και αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Στην ταινία εμφανίστηκε επίσης ο Κερκ Ντάγκλας σε έναν από τους πρώτους του κινηματογραφικούς ρόλους.
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δυο πρωταγωνιστές (Ρεντγκρέιβ και Ράσελ) έλαβαν υποψηφιότητες για Όσκαρ για τις ερμηνείες τους αλλά όσοι είδαν την ταινία έλεγαν ότι η Ρόζαλιντ Ράσελ επρόκειτο να κερδίσει το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου εκείνη τη χρονιά. Άρθρο του περιοδικού Variety που προέβλεπε τους νικητές με ακρίβεια εκείνη την περίοδο ανέφερε το όνομα της Ράσελ ανάμεσα στους νικητές. Όταν ο Φρέντρικ Μαρτς κλήθηκε να βραβεύσει την καλύτερη ηθοποιό της χρονιάς, όλοι ήταν σίγουροι για τη νίκη της ηθοποιού, η οποία σηκώθηκε από τη θέση της για να πάει προς τη σκηνή, όταν άκουσε ότι η νικήτρια ήταν τελικά η Λορέτα Γιανγκ για την ταινία Η κόρη του αγρότη (The Farmer's Daughter).
Υποψηφιότητα:
- Α’ Ανδρικού Ρόλου – Μάικλ Ρέντγκρεϊβ
- Α’ Γυναικείου Ρόλου – Ρόζαλιντ Ράσελ
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Καρανάκης, Μανώλης. «Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα». flix.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2022.
- ↑ Richard Jewel, 'RKO Film Grosses: 1931-1951', Historical Journal of Film Radio and Television, Vol 14 No 1, 1994 p46
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα στην IMDb (Αγγλικά)
- Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα στο AllMovie (Αγγλικά)
- Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα στο TCMDB (Αγγλικά)
- Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα στο AlloCine (Γαλλικά)
- Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
- Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου
