Τηλεπάθεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος τηλεπάθεια (από τις λέξεις τηλε, δηλ. μακριά και πάσχω, δηλ. παθαίνω) ονομάζεται η μεταβίβαση πληροφοριών από απόσταση, χωρίς τη μεσολάβηση ανθρώπινων αισθητικών οργάνων ή σωματική αλληλεπίδραση.

Θεωρίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι δύο κυριότερες θεωρίες οι οποίες έχουν προταθεί για την ερμηνεία των τηλεπαθητικών φαινομένων είναι του πνευματισμού και της παραψυχολογίας.

Σύμφωνα με τη θεωρία του πνευματισμού, κατά την εμφάνιση του φαινομένου της τηλεπάθειας ή της μεταβίβασης της σκέψης, ανάμεσα στα δύο άτομα – Πομπό και Δέκτη – μεσολαβεί ένα αόρατο πνεύμα (μία πνευματική οντότητα). Το πνεύμα αυτό σαν «αγωγός» συνδέει τα δύο άτομα και πραγματοποιεί τη μεταβίβαση της σκέψης ή του πάθους από το ένα προς το άλλο. Αυτή η διαμεσολάβηση του πνεύματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εκδήλωση του φαινομένου. Η ένταση και έκταση της εμφάνισης του φαινομένου εξαρτάται από την ισχυρή ή μη διαμεσότητα του ατόμου και από τη δυναμικότητα του πνεύματος που μεσολαβεί.

Αντίθετα η θεωρία της παραψυχολογίας (ή ψυχο-φυσιολογίας), εξηγεί τα φαινόμενα αυτά με την ύπαρξη ειδικών ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, τα οποία εκπέμπονται από τον εγκέφαλο του Πομπού και συλλαμβάνονται από τον εγκέφαλο του Δέκτη. Δεν μεσολαβεί κανένα αόρατο πνεύμα, αφού μάλιστα η παραψυχολογία δεν αποδέχεται την ύπαρξη πνευμάτων. Η ενέργεια αυτή αποκαλείται και «ψυχοβολία».

Είδη τηλεπάθειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το φαινόμενο της τηλεπάθειας δεν έχει μελετηθεί αρκετά σε πειραματικό επίπεδο. Τα είδη της τηλεπάθειας θα μπορούσαν να ενταχθούν σε τέσσερες ομάδες.

  1. Τρέχουσα
  2. Διαισθητική
  3. Οραματική
  4. Προδιαγεγραμμένη

Στη βιβλιογραφία υπάρχουν καταγεγραμμένες πάρα πολλές περιπτώσεις ατόμων τα οποία βεβαιώνουν ότι είχαν προσωπική εμπειρία της μιας ή της άλλης κατηγορίας.

1) Τρέχουσα τηλεπάθεια ή «της στιγμής»: Όταν ένα γεγονός λαμβάνει χώρα, γίνεται ταυτόχρονα η εκπομπή του συγκεκριμένου πάθους από τον πομπό και η λήψη του από τον δέκτη. Όταν π.χ. εγχειρίζεται ο πομπός, την ίδια στιγμή ο πόνος των τραυμάτων μεταβιβάζεται στον δέκτη, χωρίς αυτός να υφίσταται κάποια επέμβαση, ή αισθάνονται μαζί το ήμισυ του πόνου ο καθένας.

2) Διαισθητική τηλεπάθεια: Αρκετά συνηθισμένη περίπτωση κατά την οποία διαισθανόμαστε ότι κάτι κακό συμβαίνει την στιγμή εκείνη, ή πρόκειται να συμβεί. Δηλαδή δεν μεταδίδεται το ίδιο το πάθος (όπως στην προηγούμενη περίπτωση), αλλά η εικόνα του ως συμβάν, η οποία γίνεται αισθητή από τον δέκτη σαν ψυχικό βάρος ή έντονη ανησυχία. Με τη διαισθητική τηλεπάθεια μεταβιβάζονται συνήθως τα δυσάρεστα γεγονότα. Διότι όταν σε κάποιον συμβαίνει κάτι ευχάριστο, απολαμβάνει χαρούμενος το γεγονός, χωρίς να σκέπτεται εκείνη τη στιγμή γνωστούς ή φίλους, οπότε δεν λειτουργεί ως πομπός της εικόνας του γεγονότος. Όταν όμως του συμβαίνει κάτι κακό ή θλιβερό, τότε μόνον αναλογίζεται άλλα, στενά συνδεδεμένα προς αυτόν, πρόσωπα.

3) Οραματική τηλεπάθεια: Ο δέκτης οραματίζεται ό,τι βλέπει ο πομπός, λόγω αντανακλάσεως των εικόνων από το οπτικό νεύρο του πομπού προς το οπτικό νεύρο του δέκτη. Δηλαδή, δεν μεταδίδεται μόνον η διαισθητική εντύπωση, αλλά και αυτούσια η σκηνή του γεγονότος. Για παράδειγμα, ο Απολλώνιος ο Τυανέας, ευρισκόμενος στην Έφεσο, είδε τη σκηνή της δολοφονίας του αυτοκράτορα Δομιτιανού στη Ρώμη.

4) Προδιαγεγραμμένη τηλεπάθεια: Ο δέκτης βλέπει, για σύντομο χρονικό διάστημα, εικόνες οι οποίες πρόκειται να συμβούν μελλοντικά. Μπορεί να αφορούν γνωστά του πρόσωπα, ή άλλα άγνωστα, πού μερικές φορές τα συναντά αργότερα και εάν δεν θυμάται το όραμα, απορεί πού τα έχει δει. Οι εικόνες μεταδίδονται από το υποσυνείδητο του πομπού, χωρίς αυτός να αντιληφθεί το παραμικρό.

Το φαινόμενο της μεταβίβασης της σκέψεως έχει μελετηθεί αρκετά και έχουν γίνει πάρα πολλά πειράματα. Διακρίνουμε δύο κύριες κατηγορίες:

  1. Μεταβίβαση σκέψεως χωρίς πρόθεση, και
  2. Εσκεμμένη μεταβίβαση σκέψεως, κατά την διεξαγωγή πειραμάτων.

1) Στην πρώτη περίπτωση ο πομπός δεν έχει πρόθεση, ούτε καταβάλλει κάποια προσπάθεια για να μεταδώσει τις σκέψεις του. Εκ των υστέρων διαπιστώνει ότι τις ίδιες ακριβώς σκέψεις ή παραπλήσιες είχε και κάποιο άλλο άτομο, κυρίως του στενού του περιβάλλοντος. Πολύ συνηθισμένη περίπτωση είναι να σκεφθούμε κάποιον γνωστό μας και μετά από λίγο να τον συναντήσουμε ή να μας επισκεφθεί. Αυτό γίνεται επειδή εκείνος μας είχε στη σκέψη του, η οποία μεταβιβάστηκε στον νου μας.

2) Στη δεύτερη περίπτωση υπάγονται τα ποικίλα πειράματα μεταβίβασης σκέψεως μεταξύ μεσαζόντων, οι οποίοι βρίσκονται ή κοντά (σε διπλανά δωμάτια) ή σε πολύ μακρινές αποστάσεις μεταξύ τους. Τα πειράματα αυτά άλλοτε σημειώνουν εκπληκτική επιτυχία και άλλοτε αποτυγχάνουν παταγωδώς, ενώ οι συνθήκες διεξαγωγής είναι ακριβώς οι ίδιες. Σύμφωνα με τη θεωρία του πνευματισμού, η εξήγηση της αποτυχίας είναι ότι στην περίπτωση αυτή το μεσολαβητικό πνεύμα δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να συνεργαστεί για την μεταβίβαση των σκέψεων του πομπού προς τον δέκτη. Αντίστοιχα η παραψυχολογία θεωρεί ότι παρενέβησαν διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες ως προς τις οργανικές φυσιολογικές λειτουργίες των ατόμων που συμμετείχαν στο πείραμα οι οποίοι παράγοντες εμπόδισαν τη μετάδοση της ψυχοβολίας.

Τα στενά συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα αναπτύσσουν μέχρις ενός βαθμού τηλεπαθητικούς δεσμούς, κυρίως όταν αισθάνονται ψυχικά συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Εφ’ όσον σκέπτονται συχνά ο ένας τον άλλο, μπορούν να γίνονται εναλλάξ πομποί ή δέκτες, ώστε ο καθένας να διαισθάνεται τις καταστάσεις του άλλου.

Ιδιαίτερα ανεπτυγμένος όμως είναι ο τηλεπαθητικός δεσμός μεταξύ των διδύμων που προέρχονται από το ίδιο γονιμοποιημένο κύτταρο. Οι δίδυμοι αυτοί είναι πάντοτε του αυτού φύλου, διότι έχουν τα ίδια ακριβώς γονίδια. Παρουσιάζουν μεγάλες ομοιότητες στις σκέψεις, ιδέες, προτιμήσεις, ευπάθεια στις ασθένειες, συγκινήσεις κ.λπ. Εκτός αυτού όμως επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό ο ένας από τον άλλο από τα ίδια πράγματα, σαν δύο συντονισμένες συσκευές, λόγω του ισχυρού τηλεπαθητικού δεσμού τους.