Τεύκρος της Τρωάδος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τεύκρος της Τρωάδος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΒάτεια της Τρωάδος
Μυρίνα
Arisbe
ΓονείςΣκάμανδρος και Scamander και Ιδαία
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς της Τροίας

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο βασιλιάς Τεύκρος ήταν γιος του ποτάμιου θεού Σκάμανδρου και της Νύμφης Ιδαίας της Τρωάδος. Πριν έρθει ο Δάρδανος, η γη που ονομάστηκε Δαρδανία και κατόπιν Τρωάδα, ονομαζόταν Τευκρία και οι κάτοικοί της Τεύκριοι προς τιμή του ιδρυτή τους Τεύκρου.

Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ο Τεύκρος καταγόταν από την Κρήτη και φεύγοντας από εκεί εγκαταστάθηκε στην Τροία, όπου και έγινε ο πρώτος βασιλιάς της.[1]

Ο Βιργίλιος έγραψε ότι η καταγωγή του Τεύκρου ήταν από την Κρήτη· όταν θέριζε η πείνα το νησί και θανατώθηκαν τα 2/3 του πληθυσμού, ο Τεύκρος και η ομάδα που ήταν μαζί του, εγκαταστάθηκαν στις όχθες του ποταμού Σκαμάνδρου, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον πατέρα τού Τεύκρου.[2] Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς αντίστοιχα σημειώνει ότι ο Τεύκρος και οι άποικοι ήρθαν από την Αττική· και στις δύο περιπτώσεις θεωρείται ο ιδρυτής και πρώτος βασιλιάς της Τρωάδος.[3] Η ομάδα του δέχτηκε μια μεγάλη επίθεση από μύες (ποντίκια), το πρώτο βράδυ που διανυκτέρευσε στην περιοχή. Ο Τεύκρος είχε πάρει χρησμό από μαντείο στην Κρήτη, ότι στο σημείο που θα ιδρυθεί η αποικία, θα δεχτεί μια μεγάλη επίθεση "υπόγειων εχθρών" από την γη· αυτό το θεώρησε σαν οιωνό, ότι βρέθηκε στο κατάλληλο μέρος.[4] Η πρώτη πόλη που ιδρύθηκε, ήταν η Αμαξιτός, πρωτεύουσα του βασιλείου του. Ο Τεύκρος βασίλευσε με ειρήνη και μεγάλη ευημερία, έκτισε ναό αφιερωμένο στον Απόλλωνα Σμινθέα ή "Απόλλωνα, καταστροφέα των μυών" για να τιμήσει τον Απόλλωνα, που εξαφάνισε τα ποντίκια στη διάρκεια της βασιλείας του. Το μοναδικό του παιδί, η κόρη του Βάτεια της Τρωάδος παντρεύτηκε τον Δάρδανο.[5] Ο Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, στο έργο του "Αλεξάνδρα", αναφέρει ότι η Βάτεια καταγόταν από τη "βασιλική οικογένεια της Κρήτης".[6] Ο Δάρδανος δέχτηκε από τον πεθερό του, όταν εκείνος πέθανε, το βασίλειο του όρους Ίδα, αφού ο Τεύκρος δεν είχε γιους, και ίδρυσε την Δαρδανία.[7] Ο Δάρδανος ίδρυσε την πόλη της Δαρδανίας, στην οποία μετέφερε την πρωτεύουσά του και ολόκληρο το βασίλειο, που ονομάστηκε προς τιμή του Δαρδανία. Σε μετέπειτα χρόνους το βασίλειο της Τροίας ονομαζόταν και Τευκρία, έτσι ο Αινείας καταγράφεται σαν "μεγάλος αρχηγός των Τευκρών".[8] Στους μύθους ο Τεύκρος αποκαλείται σαν "γενάρχης και προπάτορας των Τρώων". Ο Διόδωρος Σικελιώτης καταγράφει τον Τεύκρο σαν "τον πρώτο βασιλιά, που κυβέρνησε όλη τη γη της Τροίας"· στην Αινειάδα ο Αγχίσης τον αποκαλεί σαν "πρώτο προπάτορα".[9]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δάρδανος δὲ ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ ἀδελφοῦ λυπούμενος, Σαμοθρᾴκην ἀπολιπὼν εἰς τὴν ἀντίπερα ἤπειρον ἦλθε. ταύτης δὲ ἐβασίλευε Τεῦκρος ποταμοῦ Σκαμάνδρου καὶ νύμφης Ἰδαίας· ἀφ᾽ οὗ καὶ οἱ τὴν χώραν νεμόμενοι Τεῦκροι προσηγορεύοντο. ὑποδεχθεὶς δὲ ὑπὸ τοῦ βασιλέως, καὶ λαβὼν μέρος τῆς γῆς καὶ τὴν ἐκείνου θυγατέρα Βάτειαν, Δάρδανον ἔκτισε πόλιν· τελευτήσαντος δὲ Τεύκρου τὴν χώραν ἅπασαν Δαρδανίαν ἐκάλεσε. Απολλόδωρου Βιβλίο Γ 12,1
  2. Βιργίλιος, Αινειάδα, 3.104
  3. Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, "Ρωμαικές αρχαιότητες", 1.61
  4. Στράβων, 13.1.48
  5. Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 3.12.1-3
  6. Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, 1308, Ιωάννης Τζέτζης σε Λυκόφρων, 1298
  7. Διόδωρος Σικελιώτης, 4.75
  8. Βιργίλιος, Αινειάδα, 6.743
  9. Διόδωρος Σικελιώτης, 4.75, Βιργίλιος, Αινειάδα, 3.148

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
  • Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
  • Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888-1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
  • Dionysus of Halicarnassus, Roman Antiquities. English translation by Earnest Cary in the Loeb Classical Library, 7 volumes. Harvard University Press, 1937-1950. Online version at Bill Thayer's Web Site
  • Dionysius of Halicarnassus, Antiquitatum Romanarum quae supersunt, Vol I-IV. . Karl Jacoby. In Aedibus B.G. Teubneri. Leipzig. 1885. Greek text available at the Perseus Digital Library.
  • Hard, Robin, The Routledge Handbook of Greek Mythology: Based on H.J. Rose's "Handbook of Greek Mythology", Psychology Press, 2004.
  • Lycophron, The Alexandra translated by Alexander William Mair. Loeb Classical Library Volume 129. London: William Heinemann, 1921. Online version at the Topos Text Project.
  • Lycophron, Alexandra translated by A.W. Mair. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons. 1921. Greek text available at the Perseus Digital Library.
  • Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Co. 1910. Online version at the Perseus Digital Library.
  • Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900. Latin text available at the Perseus Digital Library.
  • Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
  • Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877. Greek text available at the Perseus Digital Library.