Τενναντίτης
 | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Θειούχα. Ομάδα τετραεδρίτη |
| Χημικός τύπος | (Cu,Ag, Zn, Fe)12As4S13 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 4,6 gr/cm3 |
| Χρώμα | Γκρίζο έως σιδηρομέλαν, μέλαν, με ανταύγειες ερυθρού έως καστανού χρώματος |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Κυβικό |
| Κρύσταλλοι | Τετραεδρικοί, μεγάλοι (μέχρι 20 εκ.) συχνά σε παράλληλες ομάδες |
| Υφή | Συμπαγής, αδρή έως κοκκώδης |
| Διδυμία | Επαφής και διείσδυσης κατά [111] και {111}[1] |
| Σκληρότητα | 3 - 4,5 |
| Σχισμός | Δεν υφίσταται |
| Θραύση | Ανώμαλη έως ατελώς κογχοειδής |
| Λάμψη | Μεταλλική, ενίοτε αλαμπής |
| Γραμμή κόνεως | Γκριζέρυθρη |
| Πλεοχρωισμός | Όχι |
| Διαφάνεια | Αδιαφανής |
| Παρατηρήσεις | Αμαγνητικός, δεν φθορίζει |
Ο τενναντίτης (αγγλ. tennantite) είναι θειούχο / αρσενικούχο ορυκτό κυρίως του χαλκού και του σιδήρου. Αποτελεί σημαντικό μετάλλευμα του χαλκού.
Το όνομά του οφείλει στον Άγγλο Σμίθσον Τένναντ (Smithson Tennant, 1761-1815), ο οποίος και τον εντόπισε πρώτος στην Κορνουάλη όπου αποτελεί χαρακτηριστικό ορυκτό (type locality, TL)[2].
Απαντάται σε υδροθερμικές φλέβες και σε αποθέσεις προερχόμενες από μεταμόρφωση επαφής. Σχηματίζει παραμικτική σειρά με τον τετραεδρίτη.
Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι όλα τα μικτά θειούχα του μολύβδου, του ψευδαργύρου και του χαλκού καθώς και ο σιδηροπυρίτης, ο ασβεστίτης, ο δολομίτης, ο σιδηρίτης, ο βαρύτης, ο φθορίτης και ο χαλαζίας.
Αν και είναι σπανιότερος ως ορυκτό από τον τετραεδρίτη, απαντάται σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Σημαντικές αποθέσεις του βρίσκονται στην Κορνουάλλη, στην Ιρλανδία, στη Σαξονία και άλλες περιοχές της Γερμανίας, στην Πολωνία (Σιλεσία), την Αυστρία, τη Βουλγαρία, τη Χιλή, το Zacatecas στο Μεξικό, το Περού, την Αυστραλία, την Κίνα, το Τσουμέμπ στη Ναμίμπια και τις ΗΠΑ (πολλές περιοχές στο Κολοράντο και στο Μπιουτ της Μοντάνα).
Στην Ελλάδα απαντάται στα μεταλλεία Λαυρίου (Καμάριζα), τη Μαρώνεια Ροδόπης, στην Ξάνθη, την Τήνο (Πάνορμος) και τη Λήμνο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2