Τίργκου Ζίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 45°02′N 23°16′E / 45.03°N 23.27°E / 45.03; 23.27

Τίργκου Ζίου
Τοποθεσία στον χάρτη της χώρας
Τοποθεσία στον χάρτη της χώρας
χάρτης
ΧώραΡουμανία
ΠεριφέρειαΝοτιοδυτική
ΕπαρχίαΓκορζ
ΔήμαρχοςMarcel Laurențiu Romanescu
Πληθυσμός78.547
Έκταση ( km²)102,56
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την πόλη

Το Τίργκου Ζίου (Tîrgu Jiu ή Târgu Jiu) είναι πόλη στη Ρουμανία. Είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Γκορζ, η οποία βρίσκεται στα νότια δυτικά Καρπάθια Όρη. Η πόλη έχει πληθυσμό 78.547[1] και είναι κτισμένη στις όχθες του ποταμού Ζίου. Στην περιοχή υπήρχε Ρωμαϊκός οικισμός επειδή η πόλη βρίσκεται σε ένα από τα σημαντικότερα περάσματα της Τρανσυλβανία μέσω των Καρπαθίων. Η πρώτη αναφορά της πόλης γίνεται τον 14ο αιώνα. Στην πόλη γεννήθηκε ο Ρουμάνος γλύπτης Κονσταντίν Μπρανκούζι.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γέφυρα του Ζίου το 1900.

Η πόλη πήρε το όνομά της από τον ποταμό Ζίου, που τη διασχίζει. Στην αρχαιότητα υπήρχε ένα Δακικό χωριό στην περιοχή της σημερινής πόλης, περιβαλλόμενο από δάση. Μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση της Oλτενίας (101-102 μ.Χ.), στρατιωτικές μονάδες στάθμευαν γύρω από τους σημαντικούς δρόμους της περιοχής. Κατά τη διάνοιξη της σιδηροδρομικής γραμμής Τίργκου Ζίου - Ροβινάρι στο νότιοανατολικό τμήμα της πόλης βρέθηκαν ψηφιδωτά, νομίσματα, κεραμικά και ρωμαϊκά τούβλα. Αυτό και αρχαίες μαρτυρίες τεκμηριώνουν την άποψη ότι το Τίργκου Ζίου ήταν μια εμπορική πόλη ("vicus"), όταν ανήκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ενας πολύ σημαντικός δρόμος που συνδέει τον Δούναβη με την Τρανσυλβανία περνά από την πόλη, έτσι ώστε οι ιστορικοί πιστεύουν ότι μέρος του ρωμαϊκού στρατού υπό την ηγεσία του Τραϊανού στάθμευσε και στη συνέχεια προσπέρασε τη σημερινή θέση της πόλης.

Μετά την απόσυρση του ρωμαϊκού στρατού το 271, η πόλη παρέμεινε στη Ρωμαϊκή ζώνη επιρροής, κυρίως λόγω της εμπλοκής του Μεγάλου Κωνσταντίνου στο Ολτενία, που προσπάθησε να την υπαγάγει υπό την αυτοκρατορική εξουσία. Η σημασία της διατήρησης αυτής της ζώνης υπό τον έλεγχο της Ρώμης υπογραμμίστηκε με την απόφαση του Κωνσταντίνου να οικοδομήσουμε μια δεύτερη γέφυρα στον Δούναβη μεταξύ της σημερινής Κοράμπια (τότε Σουτσιδάβα) και της Βουλγαρικής πόλης Γκίγκεν. Είχε μήκος πάνω από 2400 μέτρα, μια από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών.

Τον 13ο αιώνα η περιοχή αυτή ήταν υπό την εξουσία του Λιτοβόϊ, ενός Βλάχου (Ρουμάνου) βοεβόδα, του οποίου επικράτεια ήταν η βόρεια Ολτενία. Αυτός αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα δίπλωμα που εκδόθηκε από τον Βασιλιά Μπέλα Δ΄ της Ουγγαρίας (1235-1270) στις 2 Ιουλίου 1247. Τοο 1277 (ή μεταξύ 1277 και 1280) ο Λιτοβόϊ ήταν σε πόλεμο με τους Ούγγρους για εδάφη, που ο Βασιλιάς Λαδίσλαος Δ΄ της Ουγγαρίας (1272-1290) διεκδικούσε για το στέμμα και για τα οποία ο Λιτοβόϊ αρνήθηκε να πληρώσει φόρο και τελικά σκοτώθηκε στη μάχη.

Η πρώτη γραπτή αναφορά της πόλης εμφανίζεται σε ένα έγγραφο που χρονολογείται από τις 23 Νοεμβρίου 1406 σε μια διαταγή που υπογράφεται από τον Μίρτσεα τσελ Μπατράν. Από το 1497 η πόλη ήταν έδρα της Επαρχίας Γκορζ.

Στον Κονσταντίν Μπρανκούζι, που είχε ζήσει εδώ ως παιδί, ανατέθηκε να συμβάλει σε ένα μνημείο για τους μαχητές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, που ονομάζεται Calea Eroilor / Οδός Ηρώων και ολοκληρώθηκε το 1938. Τα μεγάλα γλυπτά του είναι σήμερα τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα του Τίργκου Ζίου : Ο Πίνακας της Σιωπής, η Πύλη του Φιλιού και η Απειρη Στήλη. Το τελευταίο φαίνεται στο μεσαίο τμήμα του θυρεού της πόλης.

Τη δεκαετία του 1950 ο Κομμουνιστής δήμαρχος σχεδίαζε να κατεδαφίσει την "αστική" τέχνη του Μπρανκούζι, αλλά το σχέδιο δεν πραγματοποιήθηκε.

Από τη δεκαετία του 1960, η επιφανειακή εξόρυξη άνθρακα συνέβαλε στην ταχεία αύξηση του πληθυσμού. Άλλες τοπικές βιομηχανίες είναι ξύλου, κατασκευής μηχανών, υφασμάτων, γυαλικών και δομικών υλικών (τσιμέντο, τούβλα και κεραμίδια).

Το 1992 ιδρύθηκε ένα πανεπιστήμιο που πήρε το όνομά του Μπρανκούζι. Στην πόλη εκτίθενται τέσσερα έργα του.

Θυρεός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο θυρεός του Τίργκου Ζίου αποτελείται από μια ασπίδα με επτά πύργους. Στο κέντρο της ασπίδας βρίσκεται η αναπαράσταση της Απειρης Στήλης του Κονσταντίν Μπρανκούζι, σύμβολο της ρουμανικής τέχνης και του πολιτισμού. Στη δεξιά και αριστερή πλευρά της ασπίδας βρίσκεται από ένα χρυσό λιοντάρι κρατώντας ένα μαύρο σπαθί, "φρουρώντας" τη στήλη. Το λιοντάρι είναι το αρχαίο σύμβολο της Ολτενίας και πιστεύεται ότι προέρχεται από το λογότυπο ενός σταθμού Ρωμαϊκής Λεγεώνας της περιοχής, της 13ης Λεγεώνας "Gemina (Legio XIII Gemina)". Αντιπροσωπεύει τη γενναιότητα και το μαχητικό πνεύμα των κατοίκων της πόλης.

Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1889: 4.076
  • 1900: 6.634
  • 1940: 26.634
  • 2002: 96.641
  • 2011: 80,548

Με την απογραφή του 2011 78.553 κάτοικοι ζούσαν μέσα στα όρια της πόλης : 96,29% ήταν Ρουμάνοι (75.640), 3,41% Ρομά (2.683) και 0,20% άλλοι.

Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αδελφοποιήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Νότσι, Ιταλία
  • Λαουχάμερ, Γερμανία
  • Γιάμπολ, Βουλγαρία
  • Πεντίκ, Τουρκία

Γηγενείς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μιχαήλ Λασκάρ (1889 - 1959), στρατηγός
  • Εκατερίνα Τεοντορόγιου (1894 - 1917), ηρωίδα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
  • Σέρτζιου Νικολαέσκου ( 1930 – 2013), ηθοποιός και σκηνοθέτης

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]