Πρωτεύουσα του ενοποιημένου Βιετνάμ το 1802, η Χουέ υπήρξε πολιτικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό κέντρο υπό τη δυναστεία Νκουγιέν έως το 1945. Αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της δύναμης της εξαφανισμένης φεουδαρχικής στο απόγειό της κατά τον 19ο αι. Το σύμπλεγμα των μνημείων της είναι παράδειγμα ανατολικής φεουδαρχικής πρωτεύουσας, καθώς επίσης του σχεδιασμού και οικοδόμησης μιας οχυρωμένης πρωτεύουσας σε συγκριτικά μικρή χρονική περίοδο. Η ακεραιότητα του περιγράμματος της πόλης και του κτηριακού σχεδιασμού συνιστά δείγμα ύστερου φεουδαρχικού αστικού σχεδιασμού.[1]
Ο συνολικός χώρος περιλαμβάνει την πρωτεύουσα με την 'Πορφυρή Απαγορευμένη Πόλη' στο κέντρο της και τα ανάκτορα, όπως επίσης και τα σχετικά συνδεόμενα μνημεία, έξω από την πόλη, που περιλαμβάνουν τους τάφους των αυτοκρατόρων Γκία Λονγκ, Νινχ Μανγκ, Τιέου Τρι, Του Ντοκ, Ντουκ Ντουκ, Ντονγκ Κχανχ και Κχάι Ντινχ, όπως επίσης και ένα σύμπλεγμα από ναούς, παγόδες και άλλους πνευματικούς τόπους.[2]
.jpg)
Βιετνάμ