Σφαιροβολία στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Η σφαιροβολία είναι ένα κλασικό αγώνισμα στίβου των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρόκειται για ένα από τα 12 αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας. Το αντίστοιχο γυναικείο αγώνισμα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 1948, στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου.

Αξιοσημείωτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1912 στη Στοκχόλμη δοκιμάστηκε και η σφαιροβολία με δύο χέρια αλλά το πείραμα δεν επαναλήφθηκε. Στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα διεξήχθη και το παραπλήσιο αγώνισμα της λιθοβολίας αλλά δεν εντάχθηκε ποτέ στο ολυμπιακό πρόγραμμα των κανονικών Ολυμπιάδων.

Μέχρι το 1968 στα χρυσά μετάλλια κυριαρχούσαν οι αθλητές των ΗΠΑ με μικροεξαιρέσεις. Στη συνέχεια κατά κανόνα επικρατούν Ευρωπαίοι ρίπτες. Στις γυναίκες κυριαρχούν οι αθλήτριες της ΕΣΣΔ και της Ανατολικής Ευρώπης γενικότερα.

Φυσιογνωμίες του αθλήματος με δυο συνεχόμενα χρυσά μετάλλια κι ένα ασημένιο υπήρξαν οι Αμερικανοί Ραλφ Ρόουζ (1904, 1908 και ασημένιο το 1912) και Πάρι Ο’ Μπράιεν (1952, 1956 και ασημένιο το 1960). Στις γυναίκες δύο χρυσά κατέκτησε η Σοβιετική Ταμάρα Πρες (1960, 1964), που πήρε και ένα χρυσό στη δισκοβολία (1964) και η Αυστραλή Βάλερι Άνταμς με δύο χρυσά (2008, 2012) και τέσσερα συνολικά.

Η Ελλάδα έχει ένα ασημένιο κι ένα χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα. Τα κατέκτησαν οι Μιλτιάδης Γκούσκος και Γεώργιος Παπασιδέρης αντίστοιχα το 1896 στην Α΄ Ολυμπιάδα.