Συζήτηση:Ησαύ
Πρέπει να μετακινηθεί το περιεχόμενο του άρθρου στο λήμμα Ησαύ. --Pvasiliadis 21:02, 20 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)
Οι τελευταίες προσθήκες του άρθρου χρειάζονται υποστήριξη από παράθεση πηγών και μετατροπή σε πιο ουδέτερη μορφή. Περίοδοι του τύπου «ο Ησαύ θεωρείται κατά το Ταλμούδ ως τύπος βίαιος και διεφθαρμένος, ενώ αντίθετα ο, άγρια εκμεταλλευτής και σφετεριστής του ίδιου του αδελφού του, Ιακώβ, θεωρείται πανάγιος!» δεν έχουν θέση σε εγκυκλοπαίδεια. --Pvasiliadis 19:38, 21 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)
Templar52
Το 'κανες το θαύμα σου Χριστουγεννιάτικα. Εκτός από αυτά που έγραψες, θα με κάνεις να συμφωνήσω με τον Vasiliadis για πρώτη φορά.
Να μαντέψω ότι πηγή σου είναι το βιβλίο του Τσακαλία;
--Papyrus 19:47, 21 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)
Δεν έχω καμία αντίρρηση να αλλάξουμε τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης αν κάτι δεν μας αρέσει, και ότι βγει! Ο Ιακώβ υπήρξε ή δεν υπήρξε δεινός εκβιαστής; και μάλιστα γι΄ αυτό που έμεινε παροιμιώδες; και όχι σε κανένα ξένο αλλά στον αδελφό του! Στη συνέχεια υπήρξε ή δεν υπήρξε σφετεριστής εις βάρος αυτού του ίδιου του αδελφού του και μάλιστα όταν αυτός έλειπε, κοροϊδεύοντας και τον ίδιο του τον πατέρα; Εσείς αυτά τα βρίσκετε Θεάρεστα; Τέλος πάντων στην εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου τόμος 9ος σελ.387 το άρθρο "Ησαύ" καταλήγει επί λέξει: "Ο Ησαύ θεωρείται κατά το Ταλμούδ ως τύπος βίαιος και διεφθαρμένος." Ο χαρακτηρισμός λοιπόν αυτός φέρεται καταχωρημένος σε εγκυκλοπαίδεια! --Templar52 20:31, 21 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)
Στην προς Ρωμαίους επιστολή γράφει ο Παύλος για το θέμα αυτό:
"Καθώς γέγραπται τον Ιακώβ ηγάπησα, τον δε Ησαύ εμίσησα" (Ρωμ. 9:13)
"Τι ουν ερούμεν; Μη αδικία παρά το θεώ; Μη γένοιτο" (Ρωμ. 9:14)
"Τω γαρ Μωυσεί λέγει, Ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτειρήσω ον αν oκτείρω" (Ρωμ. 9:15)
"Άρα ουν ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος αλλά του ελεούντος θεού" (Ρωμ. 9:16)
Δεν πρόκειται εδώ να κάνω ανάλυση των παραδόσεων της Πατερικής ερμηνείας. Απλώς να πούμε ότι το περιεχόμενο της Π.Δ. για τους Χριστιανούς έχει αναλυθεί από τους Πατέρες (και όπως φαίνεται εδώ σύμφωνα με τη συμβουλή του Παύλου) με τρόπο καθαρά πνευματικό.
Εδώ δεν μιλάμε για δικαστήριο, για συζήτηση σε ένα σπίτι ή καφενείο. Εδώ πρόκειται για θεολογία και το κριτήριο δεν είναι το γεγονός καθαυτό, αλλά ο λόγος της τοποθέτησής του εκεί και το πνευματικό του υπόβαθρο το οποίο δείχνει ο Παύλος.
Το χωρίο δηλ. διδάσκει. κυρίαρχη σημασία δεν έχει το τι θέλουμε ή πιστεύουμε εμείς αλλά αυτό που ο Θεός έχει στο σχέδιό του.
Στην ιστορική του ανάλυση, ο Ιακώβ αντιπροσωπεύει τον Ισραήλ και ο Ησαύ τους Ιδουμαίους.
Οι Ιδουμαίοι ή Εδωμίτες, ήταν σημιτικό φύλο που ζούσε νότια της Ιουδαίας στην περιοχή Εδώμ. Θεωρούνταν απόγονοι του Ησαύ και ήταν ειδωλολάτρες μέχρι το 110 π.Χ. οπότε και εξιουδαΐστηκαν. Αν και με τον προσηλυτισμό τους ενσωματώθηκαν στο ιουδαϊκό έθνος, εντούτοις ποτέ δεν έγιναν πλήρως αποδεκτοί από τους γνήσιους Ιουδαίους.
Τη "κακή" σχέση των Ιουδαίων με την ειδωλολατρία δεν νομίζω ότι χρειάζεται να την περιγράψω.
--
Τέλος πάντων, πέρα από αυτά, λέξεις τέτοιες, με θαυμαστικά στο τέλος μέσα στο λήμμα, εμένα δεν μου ταιριάζει πολύ σαν εικόνα.
--Papyrus 22:21, 21 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)
Εγώ θα πρότεινα να δοθεί η πηγή (αν υπάρχει κάτι λεπτομερέστερο ως προς το Ταλμούδ -εδώ υπάρχει μια ονλάιν έκδοση του Βαβυλωνιακού-) και να περιληφτούν όλα τα τελευταία σχόλια σε μία παράγραφο, ξεκινώντας "Σύμφωνα με το Ταλμούδ," κλπ.