Συζήτηση:Αρμονία (μουσική)

Τα περιεχόμενα της σελίδας δεν υποστηρίζονται σε άλλες γλώσσες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Νεκρός σύνδεσμος[επεξεργασία κώδικα]

Κατά την διάρκεια αρκετών αυτόματων ελέγχων ο ακόλουθος εξωτερικός σύνδεσμος βρέθηκε να είναι μη διαθέσιμος. Παρακαλούμε ελέγξτε αν ο σύνδεσμος είναι πράγματι νεκρός και διορθώστε τον ή αφαιρέστε τον σε αυτή την περίπτωση!

--Gerakibot 08:50, 10 Αυγούστου 2009 (UTC)[απάντηση]

μουσική αρμονία Η μουσική αρμονία είναι η ανάπτυξη μελωδίας πάνω σε κάποια αφετηρία που θεωρείται ως βαση.

  1. αρχαϊκή αρμονία: βασίζεται στα ελάχιστα κοινά πολλαπλάσια των συχνοτήτων, με βάση μία αυθαίρετη αρχική
  2. κλασική αρμονία: ξεκινά με το σκεπτικό των ελάχιστων κοινών πολλαπλασίων, αλλά δεν το τηρεί αυστηρά. Εισέρχονται νέοι κανόνες, που αφορούν το συγκείμενο, δηλαδή μουσικές κλίμακες, και μουσική θεωρία δημιουργίας μικρών φράσεων και συγχορδιών. Το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο δεν εκμηδενίζεται ως αξία, μα τηρείται προσεγγιστικά. Το συγκείμενο είναι λιγότερο μεροληπτικό. Συγκείμενο: κλίμακες, κανόνες συνήχησης και σειραϊκής παράθεσης. Δεν υπάρχει η μία νότα θεός που ορίζει αυστηρά τις άλλες. Σκοπός σιγά σιγά γίνεται όλη η σύνθεση, και όχι η αναφορά στην νότα θεό, κι έτσι αναπτύχθηκε το συγκερασμένο σύστημα, που είναι ελαφρώς φάλτσο μα διαστηματικά (όταν γίνεται σύγκριση διαφορετικών συχνοτήτων; twelfth root of two) ισορροπημένο
  3. μοντερνισμός: εισαγωγή κανόνων ασύνδετων με τα ελάχιστα κοινό πολλαπλάσια, πχ παιχνίδισμα με σκεπτικό την σχετική θέση των διαστημάτων

και λιγότερο στο αν αυτά πλησιάζουν κάποιο ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο

Καποια μοντερνιστικά κομμάτια τείνουν να είναι τονικά, ενώ άλλα ατονικά.

Στον μοντερνισμό, η τονική σύνθεση δεν έχει εκλείψει ως κύριο συστατικό.

  1. ατονισμός (υπάγεται στον μοντερνισμό): στον καθαρό δωδεκαφθογγισμό μόνο τα παιχνιδίσματα με τις θέσεις μετράνε και όχι το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο (η αλήθεια είναι ότι υπάρχει συχνά κάποιο αισθητικό κριτήριο)

Στον ψευδοατονισμό, υπάρχουν επαναλήψεις, και τονικές φράσεις με μπλε νότες.

Συχνά δίνεται έμφαση, στην απομάκρυνση από την έννοια του ελάχιστου κοινού πολλαπλάσιου.


Ένα ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο δύο νοτών, τις κάνει να ακούγονται αρμονικές, όταν οι φάσεις τους επανέρχονται στην αρχική σύμπτωση με λίγες επαναλήψεις. Αν ένα ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο οδηγεί σε επαναφορά των συμπτώσεων των φάσεων μετά από πολύ ώρα, το αποτέλεσμα ακούγετε δυσαρμονικό, σαν να μην υπάρχει κοινό πολλαπλάσιο για τον ανθρώπινο εγκέφαλο.


Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι άψογος υπολογιστής. Υπάρχει κάποια ανοχή κάποιων εκατοστών του ημιτονίου στο τί εκλαμβάνεται ως φάλτσο, και ως αρμονία.