Συζήτηση:Αγιασμός

Γράψτε και τίποτα για το "υγρό" αγιασμός, πως προετοιμάζεται κλπ, υπάρχει και το έθιμο του φυλάγματος στο εικονοστάσι για αρκετό καιρό - Badseed ^{απάντηση} 21:05, 27 Ιουλίου 2006 (UTC)

Αφαίρεση αποσπάσματος από το λήμμα

Ο χρήστης 244wiki~ έγραψε στις 19 Μαρτίου 2017 (UTC): Το παρακάτω απόσπασμα αποκόπηκε από το λήμμα (και επικολλήθηκε εδώ), με σκοπό την καλύτερη θεολογικά διατύπωσή του:

Η διαφορά αγιαστικής Χάριτος Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού δεν είναι ποιοτική αλλά ποσοτική. Δεν διαφέρει η ποιότητα της Θ. Χάριτος, η Οποία είναι η αυτή πάντοτε αλλά διαφέρει η ποσότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιερωσύνη. Και οι τρεις βαθμοί της, Επίσκοπος, Πρεσβύτερος, Διάκονος έχουν λάβει την ίδια ποιότητα Θ. Χάριτος αλλά όχι την ίδια ποσότητα και γι’ αυτό υπάρχει διαφορά στην ενέργεια των τριών βαθμίδων της Ιερωσύνης.

Λόγοι αφαίρεσης αποσπάσματος: Κακή και παράλογη προσέγγιση της διαφοράς στην αγιαστική δύναμη της Θείας Χάριτος.

Αν, η διαφορά αγιαστικής Χάριτος Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού δεν είναι ποιοτική, τότε σίγουρα δεν είναι ούτε ποσοτική. Διότι, αν ήταν, τότε αυτή η ποσότητα θα εισάγονταν ως μαθηματικό μέγεθος (μέτρο αγιαστικής χάριτος). Και κατά συνέπεια, θα μπορούσαν να οριστούν μαθηματικές σχέσεις και αναλογίες. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, ότι ένα λίτρο Μεγάλου Αγιασμού περιέχει τόση αγιαστική χάρη, όσο τριακόσια λίτρα Μικρού Αγιασμού. Άρα, αν ευλογηθούν τετρακόσια λίτρα Μικρού Αγιασμού, θα έχουν περισσότερη αγιαστική Χάρη από το ένα λίτρο του Μεγάλου Αγιασμού! Άτοπο. Εξίσου άτοπο είναι, ότι ένας επίσκοπος κατά τη χειροτονία του λαμβάνει τόση Θεία Χάρη, όση συνολικά ογδόντα ιερείς ή οκτακόσιοι διάκονοι, άρα εκατό ιερείς ή χίλιοι διάκονοι μαζί έχουν αρκετά περισσότερη Θ. Χάρη από έναν επίσκοπο και, επομένως, γιατί όχι, μπορούν και να χειροτονούν, και να εγκαινιάζουν ναούς, και να παρασκευάζουν Άγιο Μύρο, όπως εκείνος. Αυτό, όμως, είναι ξεκάθαρα αντικανονικό, αφού το μυστήριο της ιεροσύνης, τα εγκαίνια ναών και τη τελετή παρασκευής Αγίου Μύρου τα τελούν αποκλειστικά και δικαιωματικά μόνο οι επίσκοποι, που, όμως, ο καθένας τους μπορεί να χειροτονήσει μυριάδες ιερέων, διακόνων (και επισκόπων ακόμη, μαζί με άλλους επισκόπους).

Εκτός από αυτό, γεννιούνται και άλλα λογικά ερωτήματα τα οποία με τη σειρά τους, μπορούν να οδηγήσουν κάποιους σε πλάνες. Όταν ένας κληρικός χειροτονείται και γίνεται φορέας της Θ. Χάριτος, άραγε πόση ποσότητα αγιαστικής Χάρης λαμβάνει; Μήπως Αυτή καταναλώνεται στην τέλεση των μυστηρίων και αν ναι, πόση "ξοδεύεται" σε κάθε μυστήριο, που τελείται; Πότε "σώνεται" αυτή η Χάρις; Και τι γίνεται αν "σωθεί", ξανα-χειροτονείται ο κληρικός; Απαγορεύεται, η ιεροσύνη δεν είναι επαναλαμβανόμενο μυστήριο! Να κάνουμε νέους κληρικούς; Μα, και αυτοί θα χρειαστεί να λάβουν αγιαστική Χάρη, η οποία θα λείψει από τους επισκόπους τους και έτσι, μοιραία, σε πεπερασμένο χρόνο, η Θεία Χάρις θα δαπανηθεί εντελώς στα μυστήρια και θα "εκλείψει". Άρα, η Χάρις του Θεού είναι καταναλισκόμενη και πεπερασμένη!!! Ανήκουστο και βλάσφημο!

Τότε, τι συμβαίνει; Μα είναι τόσο απλό, η Θεία Χάρις δεν είναι πεπερασμένη, αλλά ΑΠΕΙΡΗ και ανεξάντλητη. Και κάθε κληρικός λαμβάνει ένα "κλάσμα" Αυτής. Όμως, από τα μαθηματικά, κλάσμα απείρου, άπειρο. ΑΠΕΙΡΗ Θεία Χάρη, μεταδίδεται ΑΠΕΙΡΩΣ και ανεξαντλήτως, από το Θεό προς ένα αναρίθμητο πλήθος κληρικών και εκείνοι, με τη σειρά τους και τη δικαιοδοσία τους, την μεταδίδουν ανεξάντλητα, σε ΑΠΕΙΡΑ κανονικά μυστήρια , χωρίς ποτέ Αυτή να "σωθεί" μέχρι συντελείας των αιώνων. Έτσι, ακόμη και αν δεχτούμε, ότι ένας ιερέας έχει ογδόντα φορές λιγότερη αγιαστική χάρη από έναν επίσκοπο, για να έχει άπειρη Θ. Χάρη ο πρώτος, τότε ο επίσκοπος θα έχει ογδονταπλάσια Θ. Χάρη, δηλαδή πάλι άπειρη. Παρόμοια, αν έχει άπειρη αγιαστική Χάρη ο Μικρός Αγιασμός, τότε και ο Μεγάλος Αγιασμός, που έχει τριακοσαπλάσια Χάρη, πάλι άπειρη Θ. Χάρη έχει!

Συνολικά, κάνοντας κανείς τους παραπάνω συλλογισμούς, καταλήγει στο, ότι δεν έχει ούτε λογική, ούτε θεολογική βάση ο ισχυρισμός της "ποσότητας" της Θείας Χάριτος. Διότι, αφ' ενός είναι άπειρη, άρα χάνεται κάθε μέτρο σύγκρισης, αφ' ετέρου, κατά την ορθή διδασκαλία της Χριστιανικής Πίστης, η Θ. Χάρις είναι Άκτιστη, δηλαδή άυλη, και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να μετρηθεί με κάποια πειραματική μέθοδο, ούτε επομένως να ποσοτικοποιηθεί με μαθηματικά μέσα.

Τότε μήπως η διαφορά αγιαστικής Χάριτος Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού (ή αντίστοιχα της χειροτονίας επισκόπου, πρεσβυτέρου, διακόνου) είναι ποιοτική; Μα, υπάρχει Θ. Χάρις κακής, μέτριας, καλής ή αρίστης ποιότητας; Μήπως ένας νεοχειροτονημένος ιερέας, έχει μεγαλύτερη ή καλύτερη αγιαστική Χάρη από έναν προ πεντηκονταετίας ιερέα και άρα είναι ανώτερος εκείνου; Μήπως, ο Μεγάλος Αγιασμός "χάνει τη δύναμή του" ως την επόμενη χρονιά; Μήπως, τελικά, εξασθενεί/φθείρεται η Θ. Χάρις, όσο περνούν οι μέρες, τα χρόνια ή οι αιώνες, μη γένοιτο!

Η Θεία Χάρις είναι μια, ανεξάντλητη και "αειθαλής", αλλά χαριτώνει "διαφορετικά" τον κάθε πιστό, τον κάθε κληρικό, το κάθε μυστήριο. Η διαφορά αυτή δεν είναι ούτε ποιοτική, ούτε ποσοτική, είναι μυστήριο απρόσιτο. Το μυστήριο της Θείας Χάριτος. Ο χρήστης 244wiki~