Στρατώνι Χαλκιδικής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 40°30′51.027″N 23°49′31.756″E / 40.51417417°N 23.82548778°E / 40.51417417; 23.82548778

Στρατώνι
Άποψη του χωριού
Στρατώνι is located in Greece
Στρατώνι
Στρατώνι
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚεντρικής Μακεδονίας
ΔήμοςΑριστοτέλη
Δημοτική ΕνότηταΣταγείρων-Ακάνθου
Δημοτική ΚοινότηταΣτρατωνίου
Γεωγραφία και Στατιστική
Γεωγραφικό διαμέρισμαΜακεδονία
ΝομόςΧαλκιδικής
Υψόμετρο10
Πληθυσμός1.057 (2011)
Πληροφορίες
Τηλ. κωδικός23760

Το Στρατώνι είναι παραθαλάσσιος οικισμός του νομού Χαλκιδικής. Το 2011 αριθμούσε 1.057 κατοίκους, που εργάζονται στα μεταλλωρυχεία αλλά και σε αλιευτικά επαγγέλματα. Αποτελεί επίσης ομώνυμο τοπική κοινότητα στον Δήμο Αριστοτέλη. Η απόστασή του από τη Θεσσαλονίκη είναι 98 χιλιόμετρα και από την Ιερισσό 17. Ο κεντρικός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Βαρβάρα. Υπάρχουν επίσης δύο παρεκκλήσια, του Αγίου Νικολάου και των Αγίων Θεοδώρων. Στον οικισμό μεταξύ άλλων λειτουργούν ιατρείο, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο, γυμνάσιο, και φαρμακείο, ΚΑΠΗ. Πολιτιστικά δραστηριοποιούνται ο Σύλλογος Γυναικών και ο Σύλλογος Πολιτισμού. Στα τέλη Αυγούστου διεξάγονται κάθε χρόνο τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις και επίσης στις 4 Δεκεμβρίου κορυφώνονται οι πενθήμερες εκδηλώσεις για την πολιούχο, Αγία Βαρβάρα. Η ομάδα καλαθοσφαίρισης (Σ.Α. Στρατωνίου) έχει αγωνιστεί σε εθνικές κατηγορίες.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή κατοικούνταν από τα αρχαιότατα χρόνια και η μεταλλευτική δραστηριότητα στο Στρατώνι και στα γύρω χωριά ανάγεται στο 3000 π.Χ.. Οι ανασκαφές του 1962 έδειξαν ότι το Στρατώνι κτίστηκε στη θέση της αρχαίας πόλης Στρατονίκης. Την πόλη αυτή την αναφέρει ο Πτολεμαίος Κλαύδιος, αλλά λανθασμένα στον Σιγγιτικό Κόλπο.[1]

Έρευνες έγιναν τα τελευταία χρόνια σε ηρώο με δύο θαλάμους (ταφικό μνημείο) και επίσης βρέθηκαν τρία αγάλματα, μεταξύ των οποίων ένα γυναικείο, που φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πολυγύρου. Από τις επιγραφές κυρίως, που βρέθηκαν εκεί, το μνημείο χρονολογείται στα χρόνια του Χριστού (το ηρώο χρονολογείται περίπου στο τέλος του 1ου αιώνα π.Χ.).[2]

Η ίδρυση του οικισμού και η αλματώδης αύξηση του πληθυσμού συντελέστηκε το 19ο αιώνα, καθώς συνέρρεαν πολλοί κάτοικοι από μακρινές περιοχές για να εργαστούν στα μεταλλεία. Τη δεκαετία του '50 ιδρύθηκε μουσικογυμναστικός όμιλος.

Ιππόκαμπος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Νοέμβριο του 2007, κατά τη διάρκεια ελέγχου της επέκτασης του λιμένα των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων από καταδυτικό κλιμάκιο της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων, ο δύτης Βασίλης Μεντόγιαννης ανακάλυψε μια ευμεγέθη αποικία ιππόκαμπου.[3]

Τον Φεβρουάριο του 2010 παρατεταμένη βροχόπτωση προκάλεσε υπερχείλιση σε τοπικό φράγμα μεταλλευτικών αποβλήτων από το οποίο μεγάλες ποσόσητες ιζημάτων κατέληξαν στα παράλια του χωριού, με συνέπεια ο πληθυσμός του θαλάσσιου αυτού οργανισμού να μειωθεί σημαντικά.[4][5]

Το 2015 ο κ. Μεντόγιαννης ανέλαβε τη δημιουργία τεχνητού υποβρυχίου περιβάλλοντος, λόγω του οποίου η αποικία άρχισε να επανακάμπτει. Έκτοτε η ομάδα του παρακολουθεί στενά το θέμα.[6].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]