Στέφανος Λασκαρίδης
| Στέφανος Λασκαρίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 13 Ιανουαρίου 1938 Θεσσαλονίκη |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τσαγκάρης ακτιβιστής |
Ο Στέφανος Λασκαρίδης ήταν τσαγκάρης και μέλος του ΚΚΕ. Δολοφονήθηκε στην Ειδική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης στις 31 Γενάρη του 1938.
Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Στέφανος Λασκαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ήταν τσαγκάρης. Ήταν μέλος του ΚΚΕ και συμμετείχε ενεργά στους αντιφασιστικούς αγώνες.[1] Για την πολιτική του δράση είχε διωχθεί πολλές φορές.
Με την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας Μεταξά πέρασε στην παρανομία. Συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη από την Ασφάλεια στις 30 Γενάρη 1938.[2] Οδηγήθηκε στην Ειδική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης που βρισκόταν στη Λεωφόρο Στρατού και βασανίστηκε απάνθρωπα για να αποκαλύψει τους συντρόφους του. Ο Λασκαρίδης δεν αποκάλυψε τίποτε ούτε και υπέγραψε δήλωση μετανοίας και οι βασανιστές του τον πέταξαν από την ταράτσα του κτιρίου της Ειδικής Ασφάλειας στο οδόστρωμα την επόμενη μέρα, στις 31 Γενάρη 1938.[3] Η Ασφάλεια απέδωσε τη δολοφονία του Λασκαρίδη σε αυτοκτονία. Στο δελτίο της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης αναφέρεται ότι :
«Εν Θεσσαλονίκη την 31ην Ιανουαρίου 1938 συλληφθείς ο κομμουνιστής υποδηματεργάτης Λασκαρίδης Στέφανος και προσαχθείς εις το Γραφείον του διοικητού Ασφαλείας, όπως προβή, τη προτροπή και των παρισταμένων δύο αδελφών του, εις δήλωσιν μετανοίας, επί τοσούτον συνεσκοτίσθη, μη δυνάμενος να συμβιβάση το αίσθημα της αποκηρύξεως των ιδεωδών του εν σχέσει με το καθήκον του προς την έννομον τάξιν, ώστε καθ' ην ώραν, υπείκων εις τας αδελφικάς συστάσεις και επικλήσεις, ήρχισε να γράφη την δήλωσιν αποκηρύξεως του κομμουνισμού, διέκοψεν αποτόμως ταύτην και ριφθείς από του παραθύρου ηυτοκτόνησε».[4]
Η είδηση της δολοφονίας του Λασκαρίδη προκάλεσε μεγάλη αγανάκτηση στο λαό της Θεσσαλονίκης που την πληροφορήθηκε από προκηρύξεις που κυκλοφόρησε η Κομμουνιστική Οργάνωση της πόλης. Την κηδεία του παρακολούθησαν, παρά την τρομοκρατία, πολλοί συνάδελφοί του τσαγκάρηδες, εργάτες και απλός κόσμος. Μετά την τελετή στο νεκροταφείο έγινε σύγκρουση ανάμεσα σε εργάτες και την αστυνομία.[2]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
- "Ακτίνα Θ'", Βασίλης Νεφελόυδης, Εκδόσεις της Εστίας, Αθήνα 2007)
- "Η 4η Αυγούστου", Σπύρος Λιναρδάτος, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, Αθήνα 1967
- "Έπεσαν για τη ζωή", Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα 1988