Στέλλα Γκρέκα
| Στέλλα Γκρέκα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα γεννήσεως | Στυλιανή Λαγκαδά |
| Γέννηση | 1 Απριλίου 1922 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τραγουδίστρια ηθοποιός |
| Περίοδος ακμής | 1945 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ορέστης Λάσκος (1942-1947) Τζον Αυγερινός |
Η Στέλλα Γκρέκα (Αθήνα, 1 Απριλίου 1922, πραγματικό όνομα: Στυλιανή Λαγκαδά)[1] είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια ελαφρών τραγουδιών, που εμφανίστηκε περιστασιακά και στον κινηματογράφο ως ηθοποιός.
Βιογραφικό σημείωμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γκρέκα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922,[1] ένα από τα εννέα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν σκηνογράφος και είχε φιλικές σχέσεις με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, όπως ο Παντελής Χορν.[2]
Εμφανίστηκε νεαρή στη μουσική σκηνή της πρωτεύουσας και από την ηλικία ήδη των 8 ετών ο αθηναϊκός τύπος είχε αναφερθεί σε αυτήν.[3] Το 1942 παντρεύτηκε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο, ο οποίος τη βάφτισε καλλιτεχνικά Στέλλα Γκρέκα, επειδή η ίδια δεν ήθελε να τραγουδά ως Στέλλα Λάσκου.[2] Ηχογράφησε μια σειρά από επιτυχίες γνωστών δημιουργών όπως τα "Πάμε στο άγνωστο", "Χθες το βράδυ", "Γύρισε", "Τί κι αν χαθείς", "Το τραγούδι της Μαρίνας". Αρνήθηκε να δισκογραφήσει, πάντως, το "Δυο πράσινα μάτια" του 1945, καθώς βρήκε σαχλούς τους στίχους του Κώστα Κιούση (κάτι για το οποίο πολύ μετάνιωσε αργότερα) και το "Λίγες καρδιές αγαπούνε" το 1946, το οποίο ο δημιουργός του Μιχάλης Σουγιούλ πρότεινε στον άγνωστο τότε Τώνη Μαρούδα, και του χάρισε την πρώτη του επιτυχία. Η δισκογραφική της παρουσία περιορίστηκε, ουσιαστικά, στη διετία 1946-1947.[εκκρεμεί παραπομπή] Την ίδια περίοδο τραγουδούσε και στο ραδιόφωνο, με τη συνοδεία του συνθέτη Κώστα Γιαννίδη, σαγηνεύοντας όπως λέγεται με τη φωνή της τον βασιλιά Παύλο.[3]
Ο Λάσκος την έπεισε να παίξει στην ταινία του Ραγισμένες καρδιές (1945). Αρχικά, η Γκρέκα επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στα Χειροκροτήματα του Γ. Τζαβέλλα, πλάι στον Αττίκ και τον Δημήτρη Χορν, αλλά ο σύζυγός της την απέτρεψε, ώστε να συμμετάσχει στο δικό του φιλμ.[3] Κατόπιν, έπαιξε στην ταινία Πρόσωπα λησμονημένα (1946) του Τζαβέλλα, στο πλευρό των Αιμίλιου Βεάκη, Γιώργου Παππά και Λάμπρου Κωνσταντάρα. Ο σκηνοθέτης, που εμφανιζόταν σε μια σκηνή του έργου ως οδηγός αυτοκινήτου, αποκήρυξε το δημιούργημα του ως τη μεγαλύτερη του αποτυχία.[1] Συνέχισε την κινηματογραφική της καριέρα με μια μόνο ακόμη ταινία, τη Μαρίνα, όπου ανέλαβε πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία, σε σενάριο των Σακελλάριου - Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία του πρώτου, ήταν μια παραγωγή του κουμπάρου της Φιλοποίμενα Φίνου και προβλήθηκε τον Μάρτιο του 1947. Η Γκρέκα είχε στο πλάι της τον Δημήτρη Μυράτ και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Ήταν ένα απλό ρομάντζο, που έγινε μεγάλη επιτυχία, λόγω της σκηνοθεσίας του Σακελλάριου και των τραγουδιών που ερμήνευε η Γκρέκα.
Φυγή στην Αμερική και επιστροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γκρέκα, που είχε χωρίσει με τον Λάσκο, το φθινόπωρο του 1947 μετέβη στις ΗΠΑ, μένοντας με τον αδελφό της Άγγελο, στη Νέα Υόρκη. Το 1950 παντρεύτηκε τον Ελληνοαμερικανό Τζον Αυγερινό, ο οποίος ασχολείτο με τον εφοπλισμό. Αφιερώθηκε στην οικογένεια και άφησε πίσω το ζήτημα της καριέρας της,[2] γι΄ αυτό και η ενασχόλησή της με το τραγούδι στην Αμερική ήταν περιορισμένη.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στην Ελλάδα ερχόταν μόνο για καλοκαιρινές διακοπές στα νησιά, με το ιδιωτικό σκάφος της.[3] Επισκέφθηκε επαγγελματικά τη χώρα κατά τη δεκαετία του 1970 για να ηχογραφήσει δυο άλμπουμ για την ελληνική Columbia-EMI (τότε ΕΜΙΑΛ, δηλ. ΕΜΙ Αφοί Λαμπρόπουλοι): τα Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Χρήστο Χαιρόπουλο (1975) με τον ίδιο τον Χαιρόπουλο να τη συνοδεύει στο πιάνο και Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Αττίκ (1976) σε ενορχήστρωση και διεύθυνση του Χάρη Ανδρεάδη. Λίγο νωρίτερα η ίδια εταιρεία είχε συλλέξει όλα τα τραγούδια που η ερμηνεύτρια ηχογράφησε κατά τη διετή καριέρα της και τα κυκλοφόρησε σε ένα δίσκο με τον τίτλο Στέλλα Γκρέκα. Το 1973 και το 1984 εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση, καλεσμένη του παραγωγού Γιώργου Παπαστεφάνου.[εκκρεμεί παραπομπή] Ο ίδιος επιμελήθηκε και μια συλλογή από ηχογραφήσεις της τραγουδίστριας στην Αμερική, η οποία κυκλοφόρησε από τη LYRA το 1990 με τίτλο Τα τραγούδια της Αμερικής. Στις 16 Δεκεμβρίου 2013 οργανώθηκε στην Αθήνα μια συναυλία-αφιέρωμα στη Στέλλα Γκρέκα, την επιμέλεια της οποίας είχε ο Μιχάλης Κουμπιός, με τη συμμετοχή διαφόρων τραγουδιστών, αλλά και της ίδιας της 92χρονης Στέλλας Γκρέκα.[εκκρεμεί παραπομπή] Φωτογραφίες της Στέλλας Γκρέκα επελέγησαν από τον θεατρικό σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαηλίδη για να κοσμήσουν τα εξώφυλλα της μυθιστορηματικής τριλογίας του Της επανάστασης, της μοναξιάς και της λαγνείας (2002-2004).[4]
Η τραγουδίστρια επέστρεψε στην Ελλάδα το 1987 και ζει πλέον μόνιμα στον Διόνυσο.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Στέλλα Γκρέκα». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Γκρέκα, Στέλλα (20 Νοεμβρίου 2013). «Η Αθηναία της Εβδομάδας: Στέλλα Γκρέκα». LiFO. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Στέλλα Γκρέκα: ένας θρύλος των 78 στροφών». Greek News. 28 Σεπτεμβρίου 2010. Greek American Weekly Newspaper. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ Νιάρχος, Θανάσης, «Στέλλα Γκρέκα & Αγγελος Παπαδημητρίου: H ντίβα και ο τζέντλεμαν». ΒΗΜΑgazino (3 Ιουλίου 2017). Ανακτήθηκε στις 2018-02-07.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Στέλλα Γκρέκα Discography». Discogs. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- Γιώργου Μιχαηλίδη, Η μύηση (2000), Ο λαβύρινθος (2002), Η έξοδος (2004). biblionet. Ανακτήθηκε στις 2018-02-07. Η τριλογία του σκηνοθέτη-συγγραφέα, με τις φωτογραφίες της Στέλλας Γκρέκα στα εξώφυλλα.