Στέλιος Μαλεζάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στέλιος Μαλεζάς

Ο Μαλεζάς με την Ελλάδα το 2012
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης11 Μαρτίου 1985 (1985-03-11) (39 ετών)
Τόπος γέννησηςΚατερίνη, Ελλάδα
Ύψος1,94 μ.
ΘέσηΚεντρικός αμυντικός
Νούμερο φανέλας23
Ομάδες νέων
2000-2003Α.Ε. Ποντίων Κατερίνης
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
2003-2012ΠΑΟΚ241(3)
2004-2005Ηρόδοτος30(1)
2012-2014Φορτούνα Ντύσσελντορφ33(0)
2014-2015Παναιτωλικός25(1)
2015-2019ΠΑΟΚ53(1)
2019-2020Α.Ο. Ξάνθη11(0)
Σύνολο281(6)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
2010-2012Ελλάδα3(0)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2020-2023ΠΑΟΚ Κ19
2023-Μακεδονικός
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 31 Ιουλίου 2020.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Στέλιος Μαλεζάς (Κατερίνη, 11 Μαρτίου 1985) είναι Έλληνας προπονητής ποδοσφαίρου και πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του κεντρικού αμυντικού.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε συλλογικό επίπεδο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαλεζάς ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από την Α.Ε. Ποντίων Κατερίνης. Το 2003 πήρε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ, ενώ κατά την περίοδο 2004-05 δόθηκε δανεικός στον Ηρόδοτο,[1] για να επιστρέψει την επόμενη χρονιά και πάλι στον "δικέφαλο του Βορρά".

Το καλοκαίρι του 2012, αποχώρησε από τον ΠΑΟΚ έπειτα από εννέα χρόνια παρουσίας, κατά τα οποία πραγματοποίησε 129 συμμετοχές πρωταθλήματος, για να συνεχίσει την καριέρα του στη Γερμανία και τη Φορτούνα Ντύσσελντορφ,[2] όπου στα δύο χρόνια παραμονής του είχε 33 συμμετοχές πρωταθλήματος, 21 στην Μπουντεσλίγκα (2012-13) και 12 στη δεύτερη κατηγορία (2013-14).

Τον Ιούλιο του 2014 επέστρεψε στο ελληνικό πρωτάθλημα υπογράφοντας συμβόλαιο διετούς συνεργασίας με τον Παναιτωλικό,[3] όμως την επόμενη χρονιά κι έπειτα από τρία χρόνια απουσίας επέστρεψε στον ΠΑΟΚ.[4] Τη δεύτερη χρονιά μετά την επιστροφή του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης (2016-17), κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος, που ήταν και ο πρώτος τίτλος στην καριέρα του. Στον τελικό ο ΠΑΟΚ επικράτησε της ΑΕΚ με 2-1, με τον ίδιο να αγωνίζεται ως αλλαγή. Την επόμενη χρονιά με την ομάδα της Θεσσαλονίκης, αποτέλεσε έναν από τους τρεις αρχηγούς, ενώ ήταν μία αξιόπιστη λύση για την ομάδα, προερχόμενος κυρίως από τον πάγκο. Επίσης, στο φινάλε της σεζόν στέφθηκε ξανά Κυπελλούχος Ελλάδος για το 2017-2018, με τον ΠΑΟΚ να αντιμετωπίζει και να κερδίζει ξανά την ΑΕΚ με σκορ 2-0 αυτήν την φορά. Ο ίδιος αγωνίστηκε ως αλλαγή. Μπήκε στο 82' στην θέση του αρχηγού Αντελίνο Βιεϊρίνια, ενώ με την είσοδό του στον αγώνα πήρε αυτός το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Ανανέωσε τη συνεργασία του με τον ΠΑΟΚ για έναν ακόμη χρόνο και τη σεζόν 2018-2019 κατέκτησε το νταμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο) με την ομάδα, αν και αγωνίστηκε μόλις σε τρία παιχνίδια για το κύπελλο Ελλάδας και στο πρωτάθλημα έγραψε μία συμμετοχή, «τιμητική», στο ματς που έκρινε τον τίτλο (ΠΑΟΚ - Λεβαδειακός 5-0). Με την λήξη της συνεργασίας του με την ομάδα του ΠΑΟΚ,[5] ήρθε σε συμφωνία με την ομάδα της Ξάνθης.[6][7] Με την λήξη της σεζόν 2019-2020 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση[8]. Λίγους μήνες μετά επανήλθε στον ΠΑΟΚ ως προπονητής της ομάδας νέων (Κ-19),[9] όπου και κατέκτησε το πρωτάθλημα της αντίστοιχης κατηγορίας. Από την σεζόν 2023-2024 είναι προπονητής της ομάδας του Μακεδονικού.[10]

Στην εθνική Ελλάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 28 Φεβρουαρίου 2010 ο προπονητής της εθνικής Ελλάδας Ότο Ρεχάγκελ τον κάλεσε να συμμετάσχει στον φιλικό αγώνα της Ελλάδας με τη Σενεγάλη, όμως φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της στις 15 Νοεμβρίου 2011, στον φιλικό αγώνα εναντίον της Ρουμανίας (1-3) στην Αυστρία, με προπονητή τον Φερνάντο Σάντος.[11]

Ο Μαλεζάς ήταν μέλος της αποστολής της Ελλάδας στο Μουντιάλ του 2010 στη Νότια Αφρική και στο Euro 2012 που συνδιοργάνωσαν Πολωνία και Ουκρανία. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της εθνικής σε 3 αγώνες.

Τίτλοι - Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΠΑΟΚ

Ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΠΑΟΚ Κ-19
  • Πρωτάθλημα Κ-19: 1 (2020-2021)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]