Στέλιος Λύτρας

Στέλιος Λύτρας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Στέλιος Λύτρας (Ελληνικά)
Γέννηση	19 Απριλίου 1953;
Θάνατος	1993; Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής; μεταφραστής
	δεδομένα

Ο Στέλιος Λύτρας (1953-1993) ήταν Έλληνας ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής, σκηνοθέτης κινηματογράφου και φωτογράφος.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στέλιος Λύτρας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Απριλίου 1953. Το πραγματικό του όνομα ήταν Στυλιανός Πούλος. Ήταν γιος του Θεμιστοκλή και της Ευτυχίας Πούλου. Σπούδασε νομικά και σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και το Λονδίνο. Σύζυγός του ήταν η αρχιτέκτων Μαρία Καρακίτσιου. Εργάστηκε ως διπλωματικός υπάλληλος στη Μορφωτική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών (1983 – 1993). Διετέλεσε πρόξενος της Ελλάδας στη Βενετία (1991 - 1993).

Απεβίωσε στην Αθήνα, από καρκίνο, στις 25 Αυγούστου 1993.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξέδωσε δύο ποιητικά βιβλία : Eλπήνωρ (Εξάντας, 1980 ) και Σελίδες από το μυστικό ημερολόγιο του Τοξότη( Ίκαρος, 1988). Μετά τον θάνατό του, με τη φροντίδα της Άννας Κατσιγιάννη και του Μάνου Κοντολέων, εκδόθηκαν σε τόμο, με τίτλο Τα Ποιητικά (Πατάκης, 2000), εκδεδομένα και ανέκδοτα έργα του (Ελπήνωρ, Σελίδες από το μυστικό ημερολόγιο του Τοξότη, Θρίαμβος και Αποθέωση της Μαρίας των Μεδίκων).

Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο θέατρο εμφανίστηκε με το έργο Άσμα Ασμάτων (Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα 1984). Το έργο παίχτηκε το 1985-1986, σκηνοθεσία Πέπης Οικονομοπούλου, θίασος «Καθρέφτης» του Θεάτρου Οδού Αντιοχείας). Ακολούθησε Ο κήπος των χωρισμένων εραστών ( Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, 1989-1990, σκηνοθεσία Νίκου Αρμάου). Παράλληλα, τον Δεκέμβριο του 1989 ανέβηκε το μονόπρακτό του Οι θλιμμένες σιωπές του ποταμού Οκαβάγκο, στο Θέατρο «Μάσκες», σκηνοθετημένο από τον ίδιο και ενταγμένο σε κύκλο μονόπρακτων νεοελλήνων συγγραφέων, με τον γενικό τίτλο Επτά κομμάτια για σολίστ. Το έργο δραματοποιήθηκε και για το ραδιόφωνο(Ράδιο 5) και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εκκύκλημα (τ.22, 1989). Μεταφράστηκε στα Ισπανικά. Την Άνοιξη του 1992 το μονόπρακτο Δάφνη παίχτηκε από τον θίασο «Καθρέφτης». Μεταφράστηκε στα ιταλικά. Με το τελευταίο του θεατρικό έργο Ιουλιέττα των Μάκιντος συμμετείχε στον Α΄ Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Θεάτρου. Το έργο αυτό παίχτηκε από τον θίασο «Σημείο», σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή, το 2000, και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Δωδώνη. Eπίσης ανέβηκε υπό τη μορφή θεατρικού αναλογίου τον Δεκέμβριο του 2011 και τον Ιανουάριο του 2012 στο Ιωνικό Κέντρο στην Αθήνα από την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Μεταφράστηκε στα Αγγλικά και Γερμανικά. Το 2018 κυκλοφόρησε ένας τόμος με το σύνολο των θεατρικών του έργων, υπό τον τίτλο Τα Θεατρικά (24 Γράμματα, 2018).

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την πειραματική ταινία Υρμίνη (« Ένα ποίημα για τον κινηματογράφο», 28ο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Θεσσαλονίκης, 1987). Το σενάριό του με τίτλο Αριάδνη έμεινε ημιτελές.

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετέφρασε την Αντιγόνη του Ζαν Κοκτώ (για το ραδιόφωνο της ΕΡΤ 2, 1989), Ηenri Michaux για τη Λέξη (τ. 102/1991) και πρωτοπαρουσίασε στην Ελλάδα τον André Pierre de Mandiargues για τη Λέξη (τ. 48/1985, τ.69-70/1987. Τ. 93/1990)

Άλλα κείμενα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ανάληψη του τεχνουργού των ελπίδων, ΤΑ ΝΕΑ , 8/4/1978
Το νόημα της ζωής, Ευθύνη τ.216/ 1989
Η όπερα της Σερίφου, Η Λέξη τ. 101/1991
Αθήνα , υπέρλαμπρη νύχτα, Νέο Επίπεδο , τ.10/1991

Συλλογικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ανέκδοτα ποιητικά ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ, Αθήνα, Οδυσσέας, 1984
Ερώτων και Ασπασμών λαμπρόν απάνθισμα , 52+1 Ελληνικά διηγήματα γραμμένα και εικονογραφημένα για το playboy . Αθήνα, Καστανιώτης, 1993
Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση , ανθολογία : 42 Έλληνες ποιητές και 14 ζωγράφοι. Αθήνα, Καστανιώτης 2000