Στέλιος Κωτιάδης
| Στέλιος Κωτιάδης | |
|---|---|
| Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας | |
| Περίοδος 29 Φεβρουαρίου 1956 – 5 Μαρτίου 1958[1] | |
| Πρωθυπουργός | Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής[1] |
| Μονάρχης | Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
| Προκάτοχος | Γεώργιος Βογιατζής[2] |
| Διάδοχος | Δημήτριος Τσάφος (υπηρεσιακός)[3] |
| Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας | |
| Περίοδος 4 Νοεμβρίου 1961 – 19 Ιουνίου 1963[4] | |
| Πρωθυπουργός | Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής[4] |
| Μονάρχης | Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
| Προκάτοχος | Δημήτριος Τσάφος (υπηρεσιακός)[5] |
| Διάδοχος | Ευάγγελος Στρατήγης[6] |
| Βουλευτής Δωδεκανήσου | |
| Περίοδος 1950 – 1964 | |
| Πρωθυπουργός | Διάφοροι |
| Μονάρχης | Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | Αύγουστος 1912, Ίστριος Ρόδου |
| Θάνατος | 14 Ιουλίου 1971 Ρόδος |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Κόμμα Φιλελευθέρων Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις |
| Σύζυγος | Ευαγγελία Κωτιάδη |
| Παιδιά | Ηλίας Κωτιάδης, Ευδοκία Αδαμοπούλου |
| Θρήσκευμα | Χριστιανός ορθόδοξος |
Ο Στέλιος Κωτιάδης (Ίστριος Ρόδου Αύγουστος 1912 - Ρόδος 14 Ιουλίου 1971) ήταν Έλληνας πολιτικός που διατέλεσε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας σε δύο κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Πρώτα χρόνια, σπουδές και επαγγελματική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Ίστριο της Ρόδου τον Αύγουστο του 1912. Ο πατέρας του Ηλίας ήταν δάσκαλος και κληρικός, ενώ ο ίδιος ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Ρόδο και στη συνέχεια προχώρησε σε σπουδές στο πανεπιστήμιο Μποκόνι του Μιλάνου (όπου απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα), αλλά και στο London School of Economics και τη Σορβόνη, με αντικείμενο σπουδών οικονομικά και πολιτικές επιστήμες. Στο Παρίσι εργάστηκε ως ανώτερος τραπεζικός υπάλληλος και σύμβουλος εταιρειών. Γυρίζοντας στη Ρόδο το 1939, αναλαμβάνει διευθυντής στην τοπική ποτοποιία CAIR. Μεταξύ 1948-1950 αναλαμβάνει την προεδρία του Διαγόρα, ενώ αργότερα διορίζεται στη διοικούσα επιτροπή του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου Δωδεκανήσου.[7]
Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχική του ανάμιξη στην πολιτική ήρθε όταν εξελέγη υποδήμαρχος Ρόδου την περίοδο 1945-1946, επί δημαρχίας Αθανάσιου Καζούλλη. Στις εκλογές του 1950, τις πρώτες μετά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, εκλέγεται βουλευτής Δωδεκανήσων, πρώτος με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Συνυποψήφιός του στο κόμμα και την περιφέρεια και εκλεγείς βουλευτής ήταν ο, επίσης Ροδίτης, Γιάννης Ζίγδης.[8] Επανεκλέγεται με το ίδιο κόμμα τόσο στις εκλογές του 1951, όσο και του 1952. Με την ίδρυση της ΕΡΕ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1956, προσχωρεί σε αυτή και εκλέγεται βουλευτής στις εκλογές του ίδιου χρόνου, κάτι που συνέχισε να επιτυγχάνει αδιάλειπτα, μέχρι και τις εκλογές του 1964, τις τελευταίες πριν τη χούντα των Συνταγματαρχών.[7]
Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας του ανατέθηκε τόσο στην κυβέρνηση Καραμανλή της περιόδου 1956-1958, όσο και σε αυτή της περιόδου 1961-1963.[1][4] Σημαντικά σημεία του έργου του ήταν η προώθηση νόμων για την προστασία των δυτών, αλλά και την ένταξη των δωδεκανησίων ναυτών στο ΝΑΤ. Η συνολική διάρκεια της υπουργικής του θητείας ήταν 3 χρόνια, 7 μήνες και 20 μέρες, γεγονός που τον κατατάσσει στην τρίτη θέση μεταξύ των υπουργών Εμπορικής Ναυτιλίας με τη μεγαλύτερη θητεία, μετά τον Γιώργο Κατσιφάρα (5 χρόνια, 1 μήνας και 14 ημέρες) και τον Αλέξανδρο Παπαδόγγονα (3 χρόνια, 10 μήνες και 18 ημέρες).[9] Ενδεικτική του χαρακτήρα του ήταν η άρνησή του σε πρόταση που έγινε το 1963 για μετονομασία πλατείας της πόλης της Ρόδου σε "πλατεία Στυλ. Κωτιάδη" και τοποθέτηση προτομής του σε αυτή. Κατά καιρούς είχε επίσης αρνηθεί επανειλημμένα να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης δωδεκανησιακών δήμων, θεωρώντας πως η όποια βοήθειά του προς αυτούς αποτελούσε απλή εκπλήρωση των καθηκόντων του.[10]
Πέθανε στις 14 Ιουλίου 1971 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία μόλις 58 ετών, και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.[7] Προς τιμήν του ο Δήμος Ρόδου έχει δώσει το όνομά του σε δρόμο της πόλης.[11] Μετά από ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Ρόδου, τοποθετήθηκε προτομή του στο λιμάνι της Ρόδου, συμβολικά απέναντι από το άγαλμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στις 16 Ιουλίου 2011.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή - Από 29.2.1956 έως 5.3.1958 Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή - Από 6.10.1955 έως 29.2.1956 Αρχειοθετήθηκε 2008-09-29 στο Wayback Machine., Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου - Από 5.3.1958 έως 17.5.1958 Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή - Από 4.11.1961 έως 19.6.1963 Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Κυβέρνησις Κωνσταντίνου Δόβα - Από 20.9.1961 έως 4.11.1961 Αρχειοθετήθηκε 2007-09-27 στο Wayback Machine., Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Κυβέρνησις Παναγιώτου Πιπινέλη - Από 19.6.1963 έως 28.9.1963 Αρχειοθετήθηκε 2009-02-19 στο Wayback Machine., Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Στέλιος Κωτιάδης - Η ζωή και το έργο του[νεκρός σύνδεσμος], Γειτονιές του Νότου, τεύχος 35, Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2008
- ↑ Εγκαινιάσθηκε εχθές η νέα αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου[νεκρός σύνδεσμος], Rhodes online
- ↑ Τα μεγάλα στοιχήματα της ναυτιλίας[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Ο κ. Κωτιάδης δεν αποδέχεται λόγω αρχών την προτομήν». Η Ροδιακή. 14 Ιουλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-11-25. https://web.archive.org/web/20111125161421/http://rodiaki.gr/article.php?id=118210&catid=35&subcatid=36. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ H οδός Στέλιου Κωτιάδη στο Google Maps
- ↑ «Αποκαλυπτήρια προτομής του Σ. Κωτιάδη». Η Ροδιακή. 12 Ιουλίου 2011. http://ww.rodiaki.net/article.php?id=115630&catid=1&subcatid=11. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2012.[νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Στέλιος Κωτιάδης που γνώρισα[νεκρός σύνδεσμος], Δρόμοι του Νότου, τεύχος 35, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2008
- Μαρασιώτης, Θανάσης (14 Ιουλίου 2011). «Στέλιος Κωτιάδης, Μετά Θάνατον. Σε ποιο κάδρο, ποιας Ιστορίας;». Η Ροδιακή. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-11-26. https://web.archive.org/web/20111126022652/http://rodiaki.gr/article.php?id=118263&catid=35&subcatid=36. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2012.