Στέλιος Αλεξανδρόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στέλιος Αλεξανδρόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1953
Θάνατος2006
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητανομικός
διδάσκων πανεπιστημίου

Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος (1953-2006) ήταν αναπληρωτής καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Ακαδημαϊκή πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ενώ υπήρξε και υπότροφος του Ι.Κ.Υ.. Το 1990 αναγορεύτηκε διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και παράλληλα δίδαξε στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο οποίο εκλέχτηκε λέκτορας το 1995 και Επίκουρος καθηγητής το 2000. Ένα χρόνο αργότερα εκλέχτηκε Αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο οποίο δίδαξε μέχρι και την τελευταία μέρα της ζωής του. Στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ήταν υπεύθυνος για τα μαθήματα:

  • Εθνικές και υπερεθνικές μορφές κοινωνικών κινημάτων
  • Θεωρία των Επαναστάσεων
  • Συλλογική δράση και πολιτική μεταβολή
  • Σύγχρονες επαναστάσεις και κοινωνικά κινήματα
  • Συλλογική δράση και κοινωνικά κινήματα

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα, αφορούσαν κυρίως τη μελέτη των ομάδων Συμφερόντων στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, τη μελέτη του χρόνου και της εργασίας με αναφορά στο έργο του Καρλ Μαρξ και τη μελέτη των κοινωνικών κινημάτων.

Σύγκρουση με τις Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Κρήτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος είχε συμμετοχή στον αντιδικτατορικό αγώνα[1], ενώ μέχρι το τέλος της ζωής του δρούσε με γνώμονα το δίκαιο[2], την αλήθεια[3] και την αξιοκρατία[4]. Το 2006 κατηγορήθηκε από τις διοικητικές αρχές του Πανεπιστημίου Κρήτης για συκοφαντία του ιδρύματος, λόγω των καταγγελιών του για αναξιοκρατικές διαδικασίες στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τον Απρίλιο του 2006 του κοινοποιήθηκε από την πρυτανεία η παραπομπή του στο ανώτατο πειθαρχικό όργανο των καθηγητών. Στις 3/5/2006, αποχώρησε από τη Γενική συνέλευση του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης και λίγα λεπτά αργότερα, άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στο γραφείο του. Ο θάνατός του έφερε σωρεία αποκαλύψεων και καταγγελιών[5] για το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης. Σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα απαίτησε την αποκατάσταση της μνήμης του[6].Σήμερα,το αμφιθέατρο Δ6 έχει ονομαστεί προς τιμήν του ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Άλλες δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξε συνεργάτης του Ε.Κ.Κ.Ε. και του Ινστιτούτου Εργασίας της Γ.Σ.Ε.Ε.. Συμμετείχε επίσης στη δημιουργία του διαδικτυακού τόπου για τα κοινωνικά κινήματα.[7]

Συγγραφικό Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Θεωρίες για τη συλλογική δράση και τα κοινωνικά κινήματα, εκδ. Κριτική, Αθήνα, 2001.
  • Συλλογική δράση και αντιπροσώπευση συμφερόντων πριν και μετά τη μεταπολίτευση, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα 1990 (Διδακτορική διατριβή - εκδόθηκε το 2010 στις εκδ. Κριτική > βλ. εδώ).
  • Τάσεις κορπορατιστικής αντιπροσώπευσης και ελληνική πραγματικότητα, "Κοινοβουλευτική Επιθεώρηση", 4/1990, σ. 64-79.
  • Ζητήματα θεωρίας των κοινωνικών κινημάτων. Αναζητώντας στρατηγική ή ταυτότητα, "Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών", 86/1995, σ. 83-13.
  • Η οικονομική λογική της συλλογικής δράσης. Μεταηθικά επιχειρήματα σε ένα μη ηθικό κόσμο, "Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης", 7/1996, σ. 82-123.
  • Χρόνος και θεωρητικές κατηγορίες στη μαρξική διαλεκτική, "Αξιολογικά", 9/1996, σ. 73-103.
  • Η πολιτική του εργάσιμου χρόνου στις ευρωπαϊκές χώρες, στο Σακελαρόπουλος Θ., (επίμ.), Ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική, εκδ. Κριτική, Αθήνα, 1999.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχείο της ΠΟΣΔΕΠ που περιλαμβάνει υλικό γύρω από την υπόθεση του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου. Αρχειοθετήθηκε 2013-02-15 στο Wayback Machine.

Η πρώην σύζυγός του, Βάσω Τσακανίκα, μιλά στο tvxs για τον αγώνα του Στ. Αλεξανδρόπουλου και τη δικαστική προσπάθεια δικαίωσης του, η οποία ξεκινά στις 21 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε 2009-05-06 στο Wayback Machine.