Στάμος Παπαδάκης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Στάμος Παπαδάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Σεπτεμβρίου 1906 Αθήνα |
| Θάνατος | 29 Δεκεμβρίου 1992 New Milford, CT |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Αγγλικά |
| Σπουδές | École Spéciale d' Architecture |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Αρχιτέκτονας |
Ο Στάμος Παπαδάκης ήταν ελληνικής καταγωγής Αμερικανός αρχιτέκτονας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γιος της Ιωάννας Τόμπρου και του Ιωάννη Παπαδάκη, γνωστού κατασκευαστή της εποχής, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Το 1924 παρακολουθεί μαθήματα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το 1925 εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου σπουδάζει στην École Spéciale d'Architecture από το 1925 έως το 1929. Έχει καθηγητές τον Robert Mallet-Stévens και τον Auguste Perret. Συμφοιτητές του είναι ο Berthold Lubetkin και ο Jean Ginsberg.
Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους του Μοντέρνου Κινήματος στην Ελλάδα και ήταν επικεφαλής των νέων αρχιτεκτόνων που συγκρότησαν την ελληνική ομάδα για το 4ο CIAM (Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής) που έγινε στην Αθήνα το 1933. Τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας αυτήν ήταν ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος, ο Βασίλειος Δούρας, ο Αλέξανδρος Δραγούμης, ο Γεώργιος Καλύβας, ο Πάτροκλος Καραντινός, ο Gustav Eglau και ο Ισαάκ Σαπόρτα.
Το 1935 μεταναστεύει στη Νέα Υόρκη, όπου γνωρίζει τη δεύτερη σύζυγό του, ζωγράφο Audrey Papadaki-Skaling. Εκτός απο την εξάσκηση του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα, δούλεψε και σαν καλλιτεχνικός επιμελητής του περιοδικού Architectural Forum (1948-1960), ήταν Καθηγητής Αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού στο Brooklyn College (City University of New York) (1948-1960), ήταν επιμελητής έκδοσης των περιοδικών Plus και Progressive Architecture και έγραψε πολλά βιβλία, βιβλιοκριτικές και δύο ποιητικές συλλογές.
Πιο συγκεκριμένα, έγραψε δυο βιβλία για τον Βραζιλιάνο αρχιτέκτονα Όσκαρ Νίεμαϊερ και επιμελήθηκε το βιβλίο για τον Λε Κορμπυζιέ, "Le Corbusier, Architect, Painter, Writer". Υπήρξε μέλος της κριτικής επιτροπής στον διαγωνισμό για το πολεοδομικό σχέδιο της νέας πρωτεύουσας της Βραζιλίας, Μπραζίλια (1958).
Πέθανε το 1992 στο New Milford του Κονέκτικατ.
Έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οικία Φακίδη στην οδό Διαδόχου Παύλου στη Γλυφάδα (1932-1933)
- Καφέ-εστιατόριο "Eden" στο Παλαιό Φάληρο (1932-1933)
- Κατάστημα μάλλινων ειδών "Αλεξανδράκης" στην οδό Ερμού (1933-1934)
- Αρχαιολογικό Μουσείο του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο (1981)
- Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο, παλαιά πτέρυγα (1979)
Επιπλέον, στην πρώτη έκδοση της συλλογής "Gli elementi dell' architectura funzionale" του Alberto Sartoris (1932), μπορούμε να δούμε μία σειρά από σχέδια από μη υλοποιημένες εργασίες του Στάμου Παπαδάκη. Ενδεικτικά αναφέρουμε το φάρο-μνημείο στο Χριστόφορο Κολόμβο (1928-σπουδαστικό θέμα μαζί με τον G. Ovide Leclercq), τον φάρο για το αεροδρόμιο του Τατοΐου (1929-1932), ένα μικρό εργαστήριο βιοτεχνίας με κατοικία (οικία Παπαηλίου), καθώς επίσης και μία σειρά προσχεδίων για το ελληνικό περίπτερο στην Biennale (Διεθνής Έκθεση) της Βενετίας.
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χάλκινο μετάλλιο από τον Υπουργό Εμπορίου της Γαλλίας στην "Έκθεση Μοντέρνων Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών", για το σχεδιασμό ενός επίπλου που ονομάζει "Γραφείο χωρίς συρτάρια" (1925)