Σοφία (αυτοκράτειρα)
| Αίλια Σοφία | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 530 (περίπου) Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | Δεκαετία του 600 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | χριστιανός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιουστίνος Β´ |
| Τέκνα | Αραβία |
| Γονείς | Σίττας και Κομιτώ |
| Οικογένεια | Δυναστεία του Ιουστινιανού |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας (565–578) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Σοφία (530/535-601) ήταν Βυζαντινή αυτοκράτειρα και σύζυγος του αυτοκράτορα Ιουστίνου Β΄.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σοφία γεννήθηκε γύρω στα 530 κι όχι πιο μετά το 535.[1] Ίσως ήταν κόρη της μεγαλύτερης αδελφής της Θεοδώρας Κομιτώς και του στρατηγού Σίττα. Τον γάμο αυτόν μεταξύ τους τον σχεδίασε ο Ιουστινιανός με την άνοδό του στον θρόνο. Ο γάμος της Σοφίας με τον Ιουστίνο Β΄ σχεδιάστηκε από τη Θεοδώρα με σκοπό να βελτιώσει τη θέση της οικογένειάς της[2]. Όταν η Σοφία ανέβηκε στον θρόνο είχε ήδη μια κόρη,την Αραβία, γεννημένη το 550 και παντρεμένη αργότερα με τον Βαδουάριο, το διάδοχο του Ιουστίνου ως κουροπαλάτη.[3] Η Σοφία έπαιξε ιδιαίτερο παρασκηνιακό ρόλο για την διαδοχή του Ιουστινιανού όταν φαινόταν πως η βασιλεία του τελευταίου τερματιζόταν. Ο κυριότερος αντίπαλος του συζύγου της για να διαδεχθεί τον Ιουστινιανό ήταν ο συνονόματος εξάδελφός του ο οποίος τελικά αποκεφαλίστηκε. Για το γεγονός αυτό ο Ισπανός χρονογράφος Ιωάννης Biclair ευθύνεται η Σοφία. Ο λόγιος Κόρριππος την χαρακτηρίζει Vivax Sapientia-ενεργητική Σοφία για να υπογραμμίσει ακριβώς τον ενεργητικό ρόλο που έχει κατά την μεταβατική αυτή περίοδο στα πράγματα:οργανώνει τα της κηδείας του Ιουστινιανού. Ήταν η επικρατέστερη σύντροφος του Ιουστίνου Β΄ και οι επευφημίες του λαού πριν την ανάρρησή τους στο θρόνο,δείχνει πως ως ζευγάρι τους αντιμετώπιζε.[4]
Η Σοφία ως Αυγούστα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξε η Σοφία για το βασιλικό θησαυροφυλάκιο και τα αποθέματά του:ο Ιουστίνος εξόφλησε τα χρέη και τα δάνεια που ο προκάτοχός του είχε ζητήσει από τους πλούσιους.Η Σοφία είχε καίριο ρόλο στην εξέλιξη αυτή, μας πληροφορεί ο Θεοφάνης, όταν κάλεσε η ίδια τους τραπεζίτες στο παλάτι και τους ζήτησε να ξεκαθαρίσουν με αποδείξεις τα δανεικά τους στον αυτοκράτορα ενώ πιθανότητα αυτή βρίσκεται πίσω από την απόφαση του συζύγου της να μη δίνει χρήματα στους Αβάρους.[5] Δεν είναι βέβαιο αν αναμίχθηκε στη λήψη διαφόρων άλλων πολιτικών αποφάσεων από τον σύζυγό της, όπως στη συνέχιση των πολέμων με την Περσία προκειμένου να διακοπεί, και σε αυτούς-εκτός από τους Αβάρους-η καταβολή χρημάτων. Ο ιστορικός του 8ου αι. Παύλος ο Διάκονος μας πληροφορεί για τον υπόγειο πόλεμο που είχε ξεκινήσει η Σοφία με τον στρατηγό Ναρσή, ίσως επειδή τον φθονούσε για τον πλούτο που είχε σωρεύσει στην Ιταλία.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Lynda Garland, Βυζαντινές αυτοκράτειρες. Γυναίκες και εξουσία στο Βυζάντιο, 527-1204,μτφρ. Νάνσυ Κουβαράκου, εκδ.'Ελλην, Αθήνα,2000, σελ.44
- ↑ Κυριακή Γιακουμή, Η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα και η παρουσία της στην Απόκρυφη Ιστορία και τις άλλες ιστορικές πηγές Διπλωματική Εργασία ΑΠΘ Φιλοσοφική Σχολή τμημα Ιστορίας Αρχαιολογίας, σελ.96[1]
- ↑ Lynda Garland, Βυζαντινές αυτοκράτειρες. Γυναίκες και εξουσία στο Βυζάντιο, 527-1204,μτφρ. Νάνσυ Κουβαράκου, εκδ.'Ελλην, Αθήνα,2000, σελ.44
- ↑ Lynda Garland, Βυζαντινές αυτοκράτειρες. Γυναίκες και εξουσία στο Βυζάντιο, 527-1204,μτφρ. Νάνσυ Κουβαράκου, εκδ.'Ελλην, Αθήνα,2000, σελ.44-45
- ↑ Lynda Garland, Βυζαντινές αυτοκράτειρες. Γυναίκες και εξουσία στο Βυζάντιο, 527-1204,μτφρ. Νάνσυ Κουβαράκου, εκδ.'Ελλην, Αθήνα,2000, σελ.46
- ↑ Lynda Garland, Βυζαντινές αυτοκράτειρες. Γυναίκες και εξουσία στο Βυζάντιο, 527-1204,μτφρ. Νάνσυ Κουβαράκου, εκδ.'Ελλην, Αθήνα,2000, σελ.53
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Sanja Mesanovic, «Η Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα και τα νομίσματα του Κωνσταντίνου Ι' Δούκα»,Σύμμεικτα, τομ.12 (1998),σελ.87-94[2]
- Lynda Garland, Βυζαντινές αυτοκράτειρες. Γυναίκες και εξουσία στο Βυζάντιο, 527-1204,μτφρ. Νάνσυ Κουβαράκου, εκδ.'Ελλην, Αθήνα,2000, σελ.43-61
- Κυριακή Γιακουμή, Η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα και η παρουσία της στην Απόκρυφη Ιστορία και τις άλλες ιστορικές πηγές Διπλωματική Εργασία ΑΠΘ Φιλοσοφική Σχολή τμημα Ιστορίας Αρχαιολογίας[3]
|