Σκοπός Ανατολικής Θράκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για την κωμόπολη του νομού Σερρών, δείτε: Νέος Σκοπός.
Σκοπός
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σκοπός
41°44′0″N 27°24′0″E
Διοικητική υπαγωγήΤουρκία
Ζώνη ώραςUTC+03:00
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σκοπός (τουρκικά: Üsküp, προφ.: Ουσκιούπ) είναι κωμόπολη στην επαρχία Σαράντα Εκκλησιών στην Τουρκία, ευρισκόμενη στην ιστορική περιοχή της Ανατολικής Θράκης.

Στις αρχές του 20ού αι. είχε πληθυσμό περί τους 7.000 κατοίκους, υπάγονταν διοικητικά στο Βιλαέτι Σαράντα Εκκλησιών. Εκκλησιαστικά υπάγονταν στη Ιερά Μητρόπολη Σαράντα Εκκλησιών. Βρίσκεται βορειοανατολικά των Σαράντα Εκκλησιών και σε απόσταση 15χλμ. Ο Σκοπός διαρρέεται από το ομώνυμο ρέμα (Üsküp dere) και διαιρείται σε τέσσερις συνοικίες: Σακιζλί (τουρκ. Kemalpaşa) και Αλεμόνι (τουρκ. Mehmetçavuş) δυτικά του ρέματος και Κυριακό (τουρκ. Cevatpaşa) και Παλατίνι (τουρκ. Gündoğdu) ανατολικά του ρέματος.

Χαρακτηριστικό της περιοχής οι πολυάριθμοι λόφοι και οι αμπελώνες. Οι κύριες επαγγελματικές ασχολίες των κατοίκων ήταν και παραμένουν η αμπελουργία, η κτηνοτροφία, το εμπόριο και η βιοτεχνία. Ο σημαντικότερος σύλλογος που λειτουργούσε ήταν ο «Ορφεύς» ο οποίος ιδρύθηκε το 1872 και ο ναός του Σκοπού ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Δημήτριο. Στον Σκοπό υπήρχε και μετόχιο της μονής Ιβήρων.[1]

Το Σεπτέμβριο του 1915 εκδιώχθηκε ο ελληνικός πληθυσμός (5000) από τους Τούρκους που ανακατέλαβαν την περιοχή από τους Βούλγαρους. Εκτοπίσθηκε γύρω από την Τυρολόη, τη Ραιδεστό σε ορισμένες περιπτώσεις και μακρύτερα. Επέστρεψαν στις αρχές του 1919 όπου και παρέμειναν τρία χρόνια υπό την ελληνική διοίκηση. Ακολούθως, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και κυρίως μετά τη συνθήκη των Μουδανιών στις 13 Οκτωβρίου 1922 αποφασίστηκε η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης. Στις 7 Οκτωβρίου 1922 άρχισε η εκκένωση του Σκοπού.

Ο Σκοπός στην Επανάσταση του 1821[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, το 1814, βρίσκει τον Σκοπό σε περίοδο άνθησης. Πολλοί κάτοικοι του Σκοπού ταξιδεύουν ως έμποροι και ως τεχνίτες και έτσι έρχονται σε επαφή με τους πρώτους πυρήνες της Φιλικής εταιρείας, κυρίως στην Αδριανούπολη και γίνονται μέλη της. Μετά την κήρυξη της Επανάστασης του 1821 οι Τούρκοι προβαίνουν σε σφαγές εναντίον των Χριστιανών στη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη αλλά και στην Ανατολική Θράκη όπου άτακτα σώματα από εφέδρους (ρετίφια) προβαίνουν σε λεηλασίες και θηριωδίες.[2][3]

Οι Τούρκοι είχαν πληροφορίες και συνέλαβαν στοχευμένα αυτούς που θεωρούσαν πρωταίτιους της εξέγερσης από τον Σκοπό. Συγκεκριμένα το 1821 συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν δια απαγχονισμού δεκαπέντε Σκοπηνοί, εκ των οποίων διασώζονται τα ονόματα των παρακάτω:

  • Παπά-Ανδρέας ή Παπανδρέας, Σχολάρχης και Έξαρχος. Μαρτύρησε δια απαγχονισμού στον περίβολο του ναού του Αγίου Γεωργίου (μία από τις δύο εκκλησίες του Σκοπού, με έτερη το ναό του πολιούχου αγίου Δημητρίου). Το σώμα του κρεμόταν με εντολή των τουρκικών αρχών επί δύο ημέρες, προς εκφοβισμό των κατοίκων, από το κλωνάρι μιας φτελιάς (πτελεά ή καραγάτσι). Στο ίδιο κλωνάρι αργότερα οι κάτοικοι ανάρτησαν το «μεγάλο σιδερένιο σήμαντρο» που κτυπούσε επί 70 έτη (μέχρι το 1890) για να υπενθυμίζει τη μεγάλη προσφορά, για την ελευθερία του εθνομάρτυρα Παπανδρέα.
  • Σίμος Τσορμπατζής (ή Σιμοτσορμπατζής), προύχοντας. Οδηγήθηκε στην κρεμάλα μπροστά στο σπίτι του, σύμφωνα με άλλους στη συνοικία «Κυριακό», ίσως όμως αποκεφαλίσθηκε στο Μπουνάρ Χισάρ ως μυημένος της Φιλικής Εταιρείας, κατόπιν δικαστικής απόφασης.[4]
  • Γιάννης Δεληγιάννης
  • Κυριάκος Τσορμπατζής.[5][6][7]

Παιδεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο ελληνικό σχολείο του Σκοπού ιδρύθηκε το 1810 και παράλληλα λειτουργούσε το «Κοινόν Σχολείον». Τα κορίτσια φοιτούσαν στα «οικιακά σχολεία». Αναλυτικότερα, τα εκπαιδευτήρια και οι Σχολές που λειτουργούσαν στον Σκοπό ήταν οι εξής:

  • 1ο σχολείο Αρρένων
  • 2ο σχολείο Αρρένων
  • Ελληνική σχολή
  • Βιβλιοθήκη
  • Αλληλοδιδακτικό σχολείο (1872)
  • Δημοτικό Σχολείο
  • Παρθεναγωγείο (1878)
  • Αναγνωστήριο «Ορφεύς»
  • Αστική σχολή
  • πεντατάξιο νηπιοπαρθεναγωγείο.[8]

Μετά την ανταλλάγη πληθυσμών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την ανταλλαγή πληθυσμών κάποιοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στο βόρειο Έβρο και στην Προσοτσάνη Δράμας, ενώ οι περισσότεροι δημιούργησαν το Νέο Σκοπό στον τότε Νομό Σερρών[9]. Ο ναός του Νέου Σκοπού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Δήμητριο, σε ανάμνηση του ναού του Αγίου Δημητρίου στον παλαιό Σκοπό. Ο Νέος Σκοπός έχει σήμερα 2.529 κατοίκους.

Ο Σκοπός στην Τουρκία έχει κι αυτός σήμερα παρόμοιο πληθυσμό: 2315 σύμφωνα με την απογραφή του 2011[10]. Διοικητικά υπάγεται στην επαρχία Σαράντα Εκκλησιών (Kırklareli ili) και στο ομώνυμο διαμέρισμα (Kırklareli merkez ilçesi). Σημερινός (2021) δήμαρχος του Σκοπού είναι ο κ. Hüseyin Kasap[11].

Πρόσωπα εκ Σκοπού Ανατολικής Θράκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Λέκκου, Παντελής (1999). Οι Μονές της Βόρειας και της Ανατολικής Θράκης. Θεσσαλονίκη. σελ. 371. ISBN 9789607411020. 
  2. Δημήτριος Α. Πετρόπουλος (καθηγητής 1938-39), Λαογραφικά Σκοπού Ανατολικής Θράκης, Αρχείον του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού, Τόμος Ε’, Εν Αθήναις.
  3. Απόστολος Δημοσθ. Ψαθάς, (1970), Βασιλική Μητρακλή – Ψαθά: Ο Σκοπός Ανατολικής Θράκης, Αρχείον Θράκης, 35ος Τόμος, Αθήναι
  4. Ο εθνομάρτυρας του 1821 Σίμο-Τσορμπατζής ήταν πάππος του διδάσκαλου και εθνομάρτυρα Σίμου Σιμόπουλου, που σφαγιάσθηκε από τους Τούρκους το 1913
  5. Αναστάσιος Βαλιούλης (2010), Ο Διωγμός των Σκοπιανών Ανατολικής Θράκης, Δεύτερη Έκδοση, Σύλλογος «Ορφέας» Νέου Σκοπού Σερρών.
  6. Παντελής Χ. Βαλιούλης (1966), Ιστορικόν δοκίμιον περί του Παλαιού και Νέου Σκοπού, Αθήναι, 1960.
  7. «Αριστοτέλης Νανιόπουλος, Το 1821 και ο Σκοπός Ανατολικής Θράκης, Εφημερίδα Σημερινή των Σερρών,4/9/2020». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2021. 
  8. Αρχείον του θρακικού λαογραφικού και γλωσσικού θησαυρού
  9. «Εγκατάσταση προσφύγων από: Σκοπός». Καταγραφή προσφύγων Μικρασιατικής Καταστροφής 1922 (ΕΕΠΥΟ). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  10. «Turkstat». Turkish Statistical Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2012. 
  11. «Üsküp Belediye Başkanlığı». Üsküp Belediye Başkanlığı. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021. 
  12. Πέθανε και κηδεύτηκε ο πρώην υπουργός Κ. Ταλιαδούρης, Το Βήμα, 27/9/1978, σελ. 10.
  13. «Aναστασιάδης Αναστάσιος ΤΜΗΜΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΩΝ Α.Π.Θ.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2021.