Σιπριάνο Χόρχε Ντομίνγκες
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σιπριάνο Χόρχε Ντομίνγκες | |
|---|---|
| Γέννηση | 12 Ιανουαρίου 1904 |
| Θάνατος | 27 Ιανουαρίου 1995 |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας |
Ο Σιπριάνο Χόρχε Ντομίνγκες (ισπανικά: Cipriano Jorge Domínguez) γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1904 και απεβίωσε στις 27 Ιανουαρίου 1995 λίγο πριν ολοκληρώσει το 91o έτος της ηλικίας του στο Καράκας της Βενεζουέλας. Υπήρξε αρχιτέκτονας, μηχανικός, διδάκτωρ στη φυσική και τα μαθηματικά, καθώς και καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σύνθεσης, της θεωρίας της αρχιτεκτονικής και του αρχιτεκτονικού σχεδίου στο Πανεπιστήμιο της Βενεζουέλας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τις πρώτες του σπουδές έκανε στο Collège Français και στο Salesian collège στη γενέτειρα του, απ' όπου αποφοίτησε το 1922. Το 1924 έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Βενεζουέλας όπου απέκτησε το τίτλο του πολιτικού μηχανικού και το 1928 του διδάκτορα στη φυσική και τα μαθηματικά. Σε μία περίοδο που η αρχιτεκτονική δεν υπήρχε ως επάγγελμα στη Βενεζουέλα απέκτησε το 1955 το τίτλο του αρχιτέκτονα.
Αργότερα ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε τη σχολή αρχιτεκτονικής του Παρισιού. Στην παραμονή του εκεί εργάστηκε στο στούντιο του Λε Κορμπυζιέ το 1931-1932 και επηρεάστηκε από τις ιδέες του προς μια Νέα Αρχιτεκτονική. Το 1933 επιστρέφει στη Βενεζουέλα όπου και διορίζεται μηχανικός στο Υπουργείο Δημόσιων Έργων. Το ίδιο έτος, στο Πανεπιστήμιο Μηχανικών της Βενεζουέλας παρέδωσε μία διάλεξη μιλώντας για τα πέντε σημεία της νέας αρχιτεκτονικής του Λε Κορμπυζιέ.
Ο ίδιος υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού της Σχολής Μηχανικών της Βενεζουέλας από το 1936-1944. Από το 1947-1955 ήταν μέλος της αντιπροσωπίας που εκπροσωπεί τη Βενεζουέλα σε διάφορα παν-αμερικανικά συνέδρια Αρχιτεκτονικής και προήδρευσε της Εθνικής Επιτροπής πολεοδομίας στην οποία υπήρξε μέλος από το 1943.
Το 1990, τέλος, του απένειμαν το Εθνικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής.
Σημαντικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
To 1936 σχεδίασε το δημόσιο σχολείο Φέρμιν Τόρο ( Liceo Bolivariano de Formación Cultural Fermín Toro) στο Καράκας, στη Βενεζουέλα.
Το 1945 ιδρύει τον αρχιτεκτονικό σύλλογο αρχιτεκτόνων στη Βενεζουέλα και τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας.
Το 1948 κλήθηκε από την Εθνική Επιτροπή της Πολεοδομίας να σχεδιάσει ένα αστικό συγκρότημα, το Centro Simón Bolivar, επίσης γνωστό και ως οι πύργοι της σιωπής (Towers of Silence). Το έργο το οποίο χτίστηκε στην κορυφή της λεωφόρου Ρότιβαλ (Avenida Rotival), σημείωσε μία τελείως διαφορετική προσέγγιση της πόλης. Σχεδιάστηκε ώστε να αποτελεί από μόνο του μία πόλη, αφού περιελάμβανε όλα τα υπουργικά γραφεία της κυβέρνησης, αλλά και συγκροτήματα κατοικιών, μαγαζιά, εστιατόρια, στοές, χώρους στάθμευσης, πεζοδρόμους σε διάφορες στάθμες και την κεντρική στάση του λεωφορείου. Το σχέδιο ήταν μνημειώδες και συμμετρικά τοποθετημένο και στις δύο πλευρές της λεωφόρου, οι οποίες επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω μιας υπόγειας διάβασης. Το 1954-1957, έγινε πρόεδρος του Simón Bolivar Center, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1957.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Arquitectura e historia: curso de historia de la arquitectura, Vol. 1. By Manuel Antonio López Villa
- Building the New World: Studies in the Modern Architecture of Latin America 1930-1960. By Valerie Fraser