Σεμιόν Σταύρακοβ
| Σεμιόν Σταύρακοβ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1763 |
| Θάνατος | 4 Μαρτίου 1819 Αγία Πετρούπολη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1783 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | υποστράτηγος |
| Πόλεμοι/μάχες | Ναπολεόντειοι Πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη |
Ο Σεμιόν Σταύρακοβ (ρωσικά: Семён Христофорович Ставраков) (1763 – 1819), ήταν στρατηγός του Ρωσικού στρατού ελληνικής καταγωγής.[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σεμιόν Σταύρακοβ ήταν ευγενής Ελληνικής καταγωγής, Ορθόδοξος στο θρήσκευμα, γιος συνταξιούχου υπολοχαγού της επαρχίας Πολτάβα. Τον Οκτώβριο του 1783 εντάχθηκε στο σύνταγμα πεζικού του Κοζλόβσκ, τον Μάιο του 1789 μεταφέρθηκε με τον βαθμό του λοχία στο 6ο σύνταγμα γρεναδιέρων της Ταυρίδας.
Το 1790 και 1791 πολέμησε εναντίον των Τούρκων στην Κιλιά, Μπαμπαντάγκ και Ματσίν. Το 1794 πολέμησε στην Πολωνία με τον βαθμό του Σημαιοφόρου.Το Νοέμβριο μεταφέρθηκε στο επιτελείο του Σουβόροβ και μετά στο 11ο σύνταγμα γρεναδιέρων της Φαναγορείας. Για τη συμμετοχή στην Πολιορκία της Πράγας (1794) έλαβε τον βαθμό του υπολοχαγού. Τον Οκτώβριο του 1796 διορίστηκε «γραμματέας του γραφείου» στην έδρα του Σουβόροβ στο Τουλτσίν, απ’ όπου στις 17 Ιανουαρίου 1797 απολύθηκε από την υπηρεσία με τον βαθμό λοχαγού επιτελείου.
Τον Φεβρουάριο του 1799, αποδέχθηκε τον διορισμό του ως υπασπιστή του Σουβόροβ, συμμετείχε στην Ιταλική εκστρατεία του Σουβόροφ και ήταν παρών σε όλες τις μάχες της ιταλικής και ελβετικής εκστρατείας του Σουβόροβ, έλαβε τον βαθμό του ταγματάρχη και του απονεμήθηκε το παράσημο του Τάγματως της Αγίας Άννης. Το 1805 διορίζεται στο αρχηγείο του Κουτούζωφ, συμμετείχε στις μάχες του Κρεμς και του Άουστερλιτς, όπου τραυματίστηκε από σφαίρα στο δεξί του πόδι και έλαβε τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Το 1807 πολέμησε στην Μάχη του Άιλαου, Γκιουτσταντ και στην Μάχη της Χέλσμπεργ, για την οποία τιμήθηκε τον Μάιος του 1808 με το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου
Στην μάχη της Φρίντλαντ τραυματίστηκε από σφαίρα στο δεξί χέρι, και του απονεμήθηκε το χρυσό σπαθί. Το 1808-1809 πολέμησε τους Σουηδούς, ο ίδιος διακρίθηκε στις μάχες της Κουορτάνε και Οροβάισε και στις 18 Οκτωβρίου 1808 προήχθη σε συνταγματάρχης .Το 1811 συμμετείχε στο ρωσο-τουρκικό πόλεμο με το αρχηγείο στρατού του Κουτούζωφ.
Τον Μάρτιο του 1812 διορίστηκε διοικητής της κεντρικής έδρας της 1ης Δυτικής στρατιάς , και έλαβε μέρος στις μάχες του Οστρόβνο, του Σμολένσκ, του Μποροντινό, του Ταρούτινο, του Μαλογιαροσλάβετς, της Βιάζμα,της Μπερεζινά και για την εξαιρετική υπηρεσία του τον Νοέμβριο του 1812 έλαβε τον βαθμό του Υποστράτηγου.
Το 1813, συμμετείχε στις μάχες της Λιότζεν , της Μπάουτζεν,της Δρέσδης,της Κούλμ και στην Λειψία Το 1814 – στην μάχη της Μπριέννε,μάχη της Λα Ροτίερε , Μάχη του Μπαρ-σουρ-ομπε,Μάχη της Αρσι-σουρ-ομπε και την κατάληψη του Παρισιού (1814). Τον Ιανουάριο του 1816 διορίζεται γενικός επιθεωρητής νοσοκομείων. Ήταν γνωστός στο στρατό λόγω της επιμέλειας του, της ειλικρίνεια του και της υψηλή αίσθηση του καθήκοντος. Πέθανε από ασθένεια, στην Αγία Πετρούπολη, και θάφτηκε στο Ορθόδοξο Νεκροταφείο Σμολένσκ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Словарь русских генералов, участников боевых действий против армии Наполеона ||ссылка=http://www.museum.ru/museum/1812/Persons/slovar/sl_s28.html%7Cстраницы=559-560}}[νεκρός σύνδεσμος]
- Военная галерея Зимнего дворца||ссылка=http://www.museum.ru/museum/1812/Persons/russ/t_s28_vg.html%7Cстраницы=163-166}}[νεκρός σύνδεσμος]