Σεμέλη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σεμέλη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Σεμέλη (Αρχαία Ελληνικά)
Τόπος ταφήςBurial of Semele at Brasiai[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύντροφοςΔίας
ΤέκναΔιόνυσος
ΓονείςΚάδμος και Αρμονία
ΑδέλφιαΙνώ
Αυτονόη
Αγαύη
Πολύδωρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Σεμέλη ήταν μία από τις τέσσερις κόρες του Κάδμου, ιδρυτή και βασιλιά της Θήβας, και της Αρμονίας, κόρης της Αφροδίτης και του Άρη.[2]Ήταν αδελφή του Πολύδωρου, γενάρχη των Λαβδακιδών, και της Αυτονόης, της Ινώς και της Αγαύης. [3]Είναι γνωστή επίσης με το εναλλακτικό όνομα «Λυσιθέα».

Σύμφωνα με τη Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα «Σεμέλη» είναι φρυγικής προέλευσης και ανήκε σε θεότητα του κάτω κόσμου.[4]

Ήταν μητέρα του Διόνυσου, ο οποίος ήταν ο καρπός του κρυφού γάμου της με τον Δία.[5]

Όταν η Ήρα έμαθε ότι ο Δίας ήταν κρυφά παντρεμένος με τη Σεμέλη, οργίστηκε και έβαλε σκοπό να τη σκοτώσει. Μία μέρα εμφανίστηκε σε αυτήν με τη μορφή της παραμάνας της και δολερά την παρότρυνε να ζητήσει από το Δία να εμφανιστεί μπροστά της με τη θεϊκή του μορφή, όπως εμφανίζεται στην Ήρα. Όταν η Σεμέλη του το ζήτησε, αυτός απερίσκεπτα θέλοντας να ικανοποιήσει την επιθυμία της, εμφανίστηκε ως θεός, προκαλώντας εκτυφλωτικό φως και κεραυνούς, οι οποίοι τη σκότωσαν. Επιπλέον, το παλάτι του πατέρα της τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο Δίας τότε, πικραμένος από τον άδικο χαμό της, πήρε τον αγέννητο ακόμα Διόνυσο από την κοιλιά της προσέχοντας να μην τον δει η Ήρα και τον έραψε στον μηρό του, για να τρέφεται από το αίμα του, ώσπου να γεννηθεί.[6] [7]Ο Δίας παρέδωσε το Διόνυσο, όταν γεννήθηκε, στην αδελφή της Σεμέλης την Ινώ, για να τον μεγαλώσει.[8]Σύμφωνα με μία παραλλαγή του μύθου ο Δίας επέλεξε το νησί της Νάξου, για να αφήσει το παιδί του και να το μεγαλώσουν οι εγχώριες Νύμφες, η Φιλία, η Κορωνίδα και η Κλείδη. Σύμφωνα με το θρύλο υπήρχε άβατος ναός της Σεμέλης στον Κιθαιρώνα, όπου βρισκόταν και ο τάφος της. Στη Θήβα όμως επίσης θεωρούσαν ότι ο τάφος της ήταν στον ναό του Διόνυσου Λυσίου. Άβατο ήταν και το κεραυνοβολημένο δωμάτιό της στο παλάτι του Κάδμου.[3]

Ο Διόνυσος, όταν πήρε τη θέση του ανάμεσα στους θεούς του Ολύμπου, έφερε τη μητέρα του από τον Άδη, η οποία μετά τη θεοποίησή της πήρε το όνομα Θυώνη.[9]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενεαλογικό δένδρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενεαλογία των Αργείων σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ίναχος
 
Μελία
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δίας
 
Ιώ
 
Φορωνέας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Έπαφος
 
Μέμφις
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ποσειδώνας
 
Λιβύη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Βήλος
 
Αγχινόη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αγήνωρ
 
Τηλέφασσα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δαναός
 
Ελεφαντίδα
 
Αίγυπτος
 
 
 
 
 
 
 
Κάδμος
 
Αρμονία
 
Κίλικας
 
Φοίνιξ
 
 
 
 
 
Δίας
 
Ευρώπη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Υπερμνήστρα
 
 
 
Λυγκέας
 
Πολύδωρος
 
Αγαύη
 
Αυτονόη
 
Ινώ
 
Σεμέλη
 
Δίας
 
Σαρπηδόνας
 
Ραδάμανθυς
 
Μίνωας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άβαντας
 
Ωκάλεια
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Διόνυσος
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ακρίσιος
 
Ευρυδίκη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δίας
 
Δανάη
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Περσέας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Παυσανίας: (αρχαία ελληνικά) Ελλάδος περιήγησις.
  2. Nilsson, Martin (2020). Η Μυκηναϊκή προέλευση της Ελληνικής Μυθολογίας. Αθήνα: Δωδώνη. σελ. 130. ISBN 978-960-558-151-0. 
  3. 3,0 3,1 «Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2022. 
  4. Internet Archive, Karl (1996). Dionysos : archetypal image of indestructible life. Princeton, N.J. : Princeton University Press. ISBN 978-0-691-02915-3. 
  5. «Διόνυσος». mythotopia.eu. Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2023. 
  6. Internet Archive, Jon D. (2005). Ancient Greek religion. Malden, MA : Blackwell Pub. ISBN 978-0-631-23222-3. 
  7. Internet Archive, Karl (1996). Dionysos : archetypal image of indestructible life. Princeton, N.J. : Princeton University Press. ISBN 978-0-691-02915-3. 
  8. Ελληνική Μυθολογία, Οι Θεοί, τόμος 2, εκδόσεις: Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, σελ. 200
  9. Ελληνική Μυθολογία, Οι Θεοί, τόμος 2, εκδόσεις: Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, σελ. 218