Σέου δ' Ουρζέλ

Σέου δ' Ουρζέλ ;
	; Έμβλημα
	; Έμβλημα
	42°21′28″N 1°27′31″E / 42.357777777778°N 1.4586111111111°E
Χώρα	Ισπανία
Αυτόνομη κοινότητα	Καταλονία
Επαρχία	Λιέιδα
Κομάρκα	Άνω Ουρζέλ
Δήμαρχος	Joan Barrera i Aranda
Yψόμετρο	691
Πληθυσμός	12.568
Ταχ. κώδικας	25700
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα σχετικά με την πόλη
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Λα Σέου δ' Ουρζέλ (La Seu d'Urgell στα καταλανικά, La Seo de Urgel στα ισπανικά) είναι μία κωμόπολη της Καταλονίας στην επαρχία της Λιέιδα. Εντάσσεται στην ευρύτερη περιοχή της πυρηναϊκής Καταλονίας και είναι η μεγαλύτερη ισπανική πόλη κοντά στην Ανδόρρα. Ιστορικά αποτέλεσε σημαντική πόλη της Κομητείας του Ουρζέλ.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα της πόλης σημαίνει «ο Καθεδρικός του Ουρζέλ» και αναφέρεται στην ομώνυμη εκκλησιαστική επισκοπή που έχε τη θέση της στην πόλη. Το όνομα Ουρζέλ έχει μάλλον προ-ρωμαϊκή προέλευση και σχετίζεται με την παρουσία νερού. Ο ρωμαϊκός οικισμός της Orgellia είχε κτιστεί πάνω από την προ-ρωμαϊκό οικισμό του Arse-durgui (πρωτεύουσα μάλλον των ιβήρων Κερετανών), που βρισκόταν στον σημερινό λόφο της Καστελσιουτάτ. Ο εκχριστιανισμός της πόλης και της περιοχής μάλλον έλαβε χώρα μεταξύ του 516 και 527.

Κατά τον 8ο αιώνα, η πόλη καταστράφηκε από τους Μαυριτανούς και εισήλθε σε παρακμή όταν ο επίσκοπος του Ουρζέλ, Φέλιξ, υιοθέτησε την χριστιανική αίρεση του υιοθετισμού. Τότε χτίστηκε ο πρώτος καθεδρικός της Αγίας Μαρίας, που αποτέλεσε το κέντρο της νέας πόλης (και που ταυτίζεται και με την σύγχρονη), σε αντίθεση με την παλιά, που έμεινε μόνο ως φρούριο και κατοικία των μετέπειτα κόμητων του Ουρζέλ, μέχρι την κατάκτηση του Αγραμούν και του Μπαλαγέ.

Η συνεχώς αυξανόμενη περιουσία της επισκοπής του Ουρζέλ, βοηθημένη από την κατάκτηση του κάτω Ουρζέλ (σήμερα κομητεία του Ουρζέλ), που έφτασε στο αποκορύφωμά της με τον επίσκοπο και μετέπειτα άγιο της καθολικής εκκλησίας, Ερμενγκόλ έντυσε την πόλη με έναν νέο καθεδρικό και νέα έργα πολεοδομίας που περιελάμβαναν κυρίως ένα σύστημα γεφυρών πάνω στον ποταμό Σέγρε.

Στη συνέχεια, το 1195, έζησε μια πολιορκία από τον κόμη της Φουά, που ανάγκασε τους περίπου χίλιους κατοίκους της και την τοπική εκκλησία να του αποτίνει φόρο υποτέλειας. Σταδιακά ωστόσο η νέα πόλη του Ουρζέλ αύξησε τον πληθυσμό της, περιτειχίστηκε και μεταμορφώθηκε σε κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Η παραγωγή σιταριού, η άνοδος των τεχνικών επαγγελμάτων και η εβδομαδιαία αγορά συνέβαλαν σε αυτό. Η διαμάχη των επισκόπων με τους κόμητες της Φουά ολοκληρώθηκε το 1278 με την απόδοση δικαιωμάτων συγκυριαρχίας πάνω στην πόλη.

Ακολούθησε η μεγάλη επιδημία πανώλης στα μέσα του 14ου αιώνα και διάφοροι πόλεμοι οι οποίοι δεν άφησαν αδιάφορη την πόλη. Στον Πόλεμο της Ισπανικής διαδοχής ένας από τους γνωστότερους υποστηρικτές του αρχιδούκα Καρόλου υπήρξε ο κληρικός από την Λα Σέου, Πάου Κλάρις ενώ κατά τον Πόλεμο της Τετραπλής Συμμαχίας εναντίον του βασιλιά Φιλίππου Ε' της Ισπανίας η Λα Σέου πολιορκήθηκε και τελικά έπεσε στα χέρια των Γάλλων. Επίσης, κατά την διάρκεια της Φιλελεύθερης Τριετίας της Ισπανίας (1820-1823) η πόλη έπεσε στα χέρια των Απολυταρχικών, σε μια προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την εξουσία των Φιλελεύθερων στην χώρα. Αντίστοιχα συντηρητικόστροφη ήταν και η σταθερή συμμετοχή της πόλης στους Καρλικούς Πολέμους, κατά τους οποίους παρέμεινε πλειοψηφικά φιλικά προσκείμενη στους καρλικούς υποψηφίους.

Στις αρχές του 20ού αιώνα η Λα Σέου δ' Ουρζέλ άλλαξε κατεύθυνση όσον αφορά τις οικονομικές δραστηριότητες των κατοίκων της, με την κτηνοτροφία να κερδίζει έδαφος μπροστά στην αδύναμη πλέον γεωργία, που είχε κτυπηθεί από την φυλλοξήρα. Τότε κατασκευάστηκε και ο δρόμος προς την Ανδόρρα και την Σερδάνια και ξεκίνησαν τα πρώτα έργα σύγχρονης πολεοδομικής παρέμβασης στην πόλη. Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, η Σέου δ' Ουρζέλ επανέκαμψε σε συνδυασμό με την εμπορική ακμή της γειτονικής της Ανδόρρας. Στην δεκαετία του 1980 επιτελέστηκε η καναλικοποίηση του Σέγρε και η δημιουργία του Πάρκου του Σέγρε, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.