Ρυτό των θεριστών
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ρυτό των Θεριστών | |
|---|---|
 Αγγείο με παράσταση θερίσματος. | |
| Ονομασία | Ρυτό των Θεριστών |
| Διαστάσεις | 46,5 εκ. |
| Μουσείο | Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου |
| Αριθμός καταλόγου | ΑΕ 184
 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Το Ρυτό των Θεριστών συγκαταλέγεται στα κυριότερα καλλιτεχνικά έργα της Μινωικής Εποχής. Συγκεκριμένα, χρονολογείται στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, στη Νεοανακτορική περίοδο, περίπου μεταξύ 1550 - 1500 π.Χ. Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο είναι ο μαύρος στεατίτης (μαλακή πέτρα). Το αγγείο βρέθηκε στην βασιλική έπαυλη της Αγίας Τριάδας στο Ηράκλειο Κρήτης και φιλοξενείται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.[1]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για αγγείο σε ωοειδές σχήμα που στην επιφανειά του φέρει μια μοναδική παράσταση, σκαλισμένη σε χαμηλό ανάγλυφο. Το αγγείο είναι "ρυτό", ένα είδος που χρησιμοποιούνταν για σπονδές, δηλαδή θυσιαστικές ιεροτελεστίες με προσφορές προς τους θεούς και είχε τελετουργική χρήση. Στο κάτω μέρος του διαθέτει ένα άνοιγμα από όπου έρεε το υγρό. Το αγγείο ήταν κατασκευασμένο σε τρία τμήματα, από τα οποία σήμερα σώζονται το ανώτερο μέρος του σώματος και ο ένθετος λαιμός.[1]
Η παράσταση του αγγείου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η παράσταση εικονίζει μια πομπή ανδρών που φαίνεται να κρατούν στους ώμους τους γεωργικά θεριστικά εργαλεία. Προχωρούν σε ομάδες και μάλλον γυρίζουν από το χωράφι. Η παράσταση διαθέτει ρυθμό και μουσικότητα στη κίνηση. Μερικές από τις μορφές που εικονίζονται έχουν ανοικτό το στόμα σαν να τραγουδάνε και όλες οι μορφές φαίνεται να βαδίζουν με συγχρονισμένο βηματισμό. Επίσης, όλες οι μορφές κοιτάνε προς τα δεξιά, εκτός απο μία, η οποία γυρίζει το κεφάλι προς τα πίσω και κοιτάζει τον άλλον που έχει χάσει το βήμα του, γελώντας του περιπαιχτικά. Αυτή η λεπτομέρεια προσδίδει ζωντάνια στην παράσταση, φανερώνει μια διάθεση για απόδοση της πραγματικότητας και αποτελεί το αποκορύφωμα της ευαισθησίας του καλλιτέχνη. Στην παράσταση κυριαρχούν η συνθετική δύναμη, η ζωντάνια και η ανατομική ακρίβεια. Οι Mινωίτες λιθοξόοι είχαν την ικανότητα να αποδίδουν φυσιοκρατικά τις σκηνές, με πολύ ρεαλιστικό τρόπο, με μια άριστη ικανότητα σύνθεσης της σκηνής και ποιοτικής εκτέλεσής της.[1]
Σε ένα σημείο της παράστασης, παρατηρούμε μια μορφή ενός γηραιότερου άνδρα ο οποίος είναι ντυμένος διαφορετικά από τις άλλες ανδρικές μορφές: φοράει φολιδωτό χιτώνα με κρόσια και στο δεξί του χέρι κρατάει ανασηκωμένο ραβδί. Ενώ οι άλλες μορφές είναι "η μια πάνω στην άλλη", δηλαδή επικαλύπτονται μεταξύ τους, αυτή η μορφή απέχει από τις υπόλοιπες, έχοντας το χώρο της. Με αυτόν τον τρόπο υποδηλώνεται η ανώτερη κοινωνική της θέση. Είναι ο αρχηγός της ομάδας και επικεφαλής της πομπής.[1]
Απο την άλλη πλευρά, παρατηρούμε μια μορφή που στο χέρι της κρατάει ανασηκωμένο ένα σείστρο (αιγυπτιακό μουσικό όργανο) και τραγουδά, κρατώντας το ρυθμό.[1]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Υπουργείο Πολιτισμού, Αγγείο των θεριστών Αρχειοθετήθηκε 2019-07-20 στο Wayback Machine.