Χρίστο Τατάρτσεφ
| Χρίστο Τατάρτσεφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16 Δεκεμβρίου 1869[1] Ρέσνα |
| Θάνατος | 5 Ιανουαρίου 1952[1] Τορίνο |
| Τόπος ταφής | Κεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Βουλγαρία Ιταλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Βουλγαρικά Ιταλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά[2] Ιταλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Χούμπολτ Πανεπιστήμιο Ζυρίχης[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός αξιωματικός πολιτικός[4] |
| Εργοδότης | Βουλγαρικό Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Michail Tatartschew |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Σερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885, Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Εξέγερση του Ίλιντεν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Order of Military Merit |
| Υπογραφή | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χρίστο Νικόλοφ Τατάρτσεφ (Христо Николов Татарчев, 16 Δεκεμβρίου 1869 - 5 Ιανουαρίου 1952) ήταν Βούλγαρος ιατρός και επαναστάτης, ένας απο τους ιδρυτές της ΕΜΑΕΟ (Εσωτερική Μακεδονο-Ανδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση), εκπρόσωπος εκτός συνόρων. Mε σπουδές στην Ελβετία γεννήθηκε το 1869 στη Ρέσεν, πόλη δυτικά του Μοναστηρίου (Μπίτολα) πάνω στην εθνική οδό προς Αχρίδα όπου έγινε η πρώτη σύσκεψη για την ίδρυση της ΕΜΕΟ το 1892 με συνιδρυτή το Ντάμιεν Γκρούεφ από το Σμίλεβο. Το επόμενο έτος έγινε άλλη μια συνάντηση και στη Θεσσαλονίκη για να προσλάβει περισσότερο κύρος η απόφασή τους αυτή. Πολύ σύντομα όμως του προσφέρθηκε η θέση του προέδρου της ΒΜΑRC (Bulgarian Macedonian-Adrianople Revolutionary Committees) και μετακόμισε στη Σόφια. Ο πατέρας του Νικόλα Ταρτάτσεφ ήταν επιτυχένος τραπεζίτης και η μητέρα του Κατερίνα απόγονος διακεκεριμένης οικογένειας.
Αυτοεξορίσθηκε το 1944 μαζί με τη σύζυγό του Σοφία Λογοθέτη, κόρη του Έλληνα προξένου και κατέφυγε στο Τουρίνο της Ιταλίας, όπου και πέθανε το 1952.
Δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αύγουστο του 1902α[›] συνάντησε τον υπουργό των εξωτερικών της Ρωσίας Βλαδίμηρο Λάμσντορφ (Vladimir Lamsdorf) για να εξετάσουν τις επαναστατικές ιδέες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια επιτυχημένη εξέγερση. Έτσι περί τα τέλη του Αυγούστου 1902 εμφανίζεται στα ορεινά χωριά του Βιτσίου και των Κορεστίων ο απόστρατος ταγματάρχης του βουλγαρικού στρατού Αναστάς Γιάγκωφ για μεθοδεύσεις με τους τοπικούς ηγέτες[5] που ήδη είχαν χρισθεί στις 20 Μαρτίου 1902 με τη από κοινού συνάντηση Τσακαλάρωφ και Μπόρις Σαράφωφ στην Πολυκέρασο Καστοριάς.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
^ α: Οι διπλωματικές σχέσεις της Ρωσίας με τη Βουλγαρία είχαν διακοπεί στις 6 Σεπτεμβρίου 1885, όταν η η Βουλγαρία ενσωμάτωσε την Ανατολική Ρωμυλία
Επίλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα οστά του αποκομιδήθηκαν από το Τορίνο στη Σόφια το Δεκέμβριο του 2009.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb137493447. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb137493447. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμ. ΙΔ΄ σ. 227
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hristo Tatarchev στο Wikimedia Commons
|