Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών Βραζιλίας
| Διοργανωτής | Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Βραζιλίας |
|---|---|
| Ίδρυση | 1959 1971 (παρούσα μορφή) |
| Χώρα |  Βραζιλία |
| Αριθμός ομάδων | 20 |
| Επίπεδο | 1 |
| Υποβιβασμός | Σέριε Β |
| Τοπικά κύπελλα | Κύπελλο Βραζιλίας |
| Προκρίνει σε | Κόπα Λιμπερταδόρες Κόπα Σουδαμερικάνα |
| Τρέχων κάτοχος |  Παλμέιρας (12ος τίτλος) |
| Περισ. κατακτήσεις | Παλμέιρας (12 τίτλοι) |
| Τηλεοπτική κάλυψη | Rede Globo Band SporTV Premiere FC (πληρωμή ανά προβολή) Fox Sports (στιγμιότυπα) |
| Ιστοσελίδα | cbf.com.br |
 Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση | |
To Βραζιλιάνικο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (πορτογαλικά: Campeonato Brasileiro Série A), γνωστό και ως Μπραζιλεϊράο (Brasileirão) ή και απλά Σέριε Α (Série A), είναι ο σπουδαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση της Βραζιλίας και ένα από θεαματικότερα πρωταθλήματα παγκοσμίως.
Διοργανώνεται από τη Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου Βραζιλίας (CBF) και διεξάγεται από το Μάιο έως το Δεκέμβριο, δηλαδή μία αγωνιστική περίοδος συμπίπτει με το πραγματικό ημερολογιακό έτος. Η διαφορά αυτή σε σχέση με τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα οφείλεται στη θέση της χώρας στο Νότιο Ημισφαίριο: οι ζεστοί θερινοί μήνες είναι στη μέση του χρόνου, αλλά στην αρχή του.
Ως θεσμός έχει υποστεί πάμπολλες αλλαγές από το 1971 που ξεκίνησε. Στην παρούσα μορφή του, συμμετέχουν είκοσι ομάδες που διαγωνίζονται σύστημα δύο γύρων. Το 2021 ανακηρύχθηκε καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου από την Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS).[1] Μάλιστα ήταν η πρώτη φορά από το 1991 που δίνεται η διάκριση, που πρωτάθλημα εκτός της Ευρώπης, κερδίζει τον τίτλο.
Πρωταθλήτρια για την περίοδο 2023 είναι η Παλμέιρας η οποία είναι και πολυνίκης με 12 πρωταθλήματα.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τεράστια γεωγραφική έκταση της Βραζιλίας (είναι λίγο μικρότερη από την Ευρώπη) καθιστούσε απαγορευτική κάθε σκέψη για ένα παμβραζιλιανικό πρωτάθλημα έως και τη δεκαετία του 1960. Κάθε πολιτεία διοργάνωνε δικό της πρωτάθλημα, π.χ. το «Καριόκας» στην πολιτεία του Ρίο Ντε Τζανέιρο ή το «Παουλίστα» στην πολιτεία του Σάο Πάολο. Κάποιες χρονιές, μετά τη λήξη των πολιτειακών πρωταθλημάτων, οι πρωταθλήτριες ομάδες τους συμμετείχαν σε τουρνουά (Taça Brasil, Torneio Pedrosa) με σκοπό την ανάδειξη του «υπερπρωταθλητή», αλλά επρόκειτο για ημιεπίσημες διοργανώσεις.
Η πρόοδος στις εναέριες μεταφορές και η βούληση της δικτατορικής κυβέρνησης (που ηγείτο πολιτικά τότε στη χώρα) να εισαγάγει έναν ενιαίο ποδοσφαιρικό θεσμό, οδήγησαν στη διοργάνωση του πρώτου εθνικού πρωταθλήματος το 1971. Τα πολιτειακά πρωταθλήματα δεν καταργήθηκαν, αντίθετα σε κάποιο βαθμό αποτελούσαν κριτήριο για τη συμμετοχή στο εθνικό πρωτάθλημα. Όμως το νέο πρωτάθλημα ήταν αναξιόπιστο, με σύστημα διεξαγωγής που άλλαζε σχεδόν κάθε χρόνο, διάτρητο σε κάθε είδους κυβερνητικές ή παραγοντικές παρεμβάσεις.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του 1979, όταν οι Γκουαρανί και Παλμέιρας αποφασίσθηκε να προκριθούν αυτόματα στην τελική φάση του πρωταθλήματος, με το αιτιολογικό ότι ήταν οι δύο κορυφαίες ομάδες της προηγούμενης περιόδου. Αυτό οδήγησε πολλούς μεγάλους συλλόγους να αποσυρθούν για μία χρονιά σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Τελικά η Παλμέιρας τερμάτισε τρίτη ανάμεσα σε 96 ομάδες έχοντας δώσει μόλις πέντε αγώνες, ενώ η Γκουαρανί με μόλις τρεις αγώνες τερμάτισε στην πρώτη 12άδα.
Άλλο ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι η Γιουβέντους Σάο Πάολο που το 1984 ξεκίνησε στην Α' Κατηγορία, μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου υποβιβάσθηκε στη Β' Κατηγορία την οποία παρ' όλα αυτά κέρδισε, αλλά δεν προβιβάσθηκε ξανά στην Α'!
Το 1987 οι μεγαλύτεροι σύλλογοι συνέστησαν δική τους ένωση (Clube dos 13, Λέσχη των 13) και διοργάνωσαν χωριστό πρωτάθλημα (Copa União) για εκείνη τη χρονιά.
Παρούσα μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τελικά το Βραζιλιάνικο Πρωτάθλημα απέκτησε σαφές σύστημα διεξαγωγής μόλις το 2003, υιοθετώντας τα ευρωπαϊκά πρότυπα με κλειστές κατηγορίες (ασύνδετες με τα πολιτειακά πρωταθλήματα), δύο γύρους (όλοι εναντίον όλων μία φορά εντός έδρας και μία εκτός), κατάργηση των αγώνων κατάταξης (play-offs) και ανάδειξη του πρωταθλητή με το σύστημα των βαθμών (3 για νίκη και 1 για ισοπαλία). Τα πολιτειακά πρωταθλήματα εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά διεξάγονται τους πρώτους μήνες του χρόνου και δεν εξαρτάται από αυτά η συμμετοχή στο εθνικό πρωτάθλημα - υπάρχουν μάλιστα ομάδες που για διάφορους λόγους (αποφυγή εξόδων, επικέντρωση σε πιο εφικτούς στόχους) προτιμούν να αγωνίζονται μόνο σε αυτά και δε διεκδικούν είσοδο στις εθνικές κατηγορίες.
Στην παρούσα μορφή του Πρωταθλήματος, συμμετέχουν 20 ομάδες. Οι τέσσερις τελευταίοι υποβιβάζονται στην Β' Κατηγορία, ενώ οι τέσσερις πρώτοι κερδίζουν δικαίωμα συμμετοχής στο Κόπα Λιμπερταδόρες (το λατινοαμερικανικό διασυλλογικό κύπελλο αντίστοιχο του Τσάμπιονς Λιγκ), υπό προϋποθέσεις και ο πέμπτος. Επίσης δύο ομάδες, βάσει ενός συνδυασμού κριτηρίων, αποκτούν δικαίωμα συμμετοχής στο Κόπα Σουδαμερικάνα, τη δεύτερη τη τάξει ηπειρωτική διοργάνωση.
Πρωταθλητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τάσα Μπραζίλ (1959-1968)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1959 |  Μπαΐα
|
| 1960 | Παλμέιρας
|
| 1961 |  Σάντος
|
| 1962 | Σάντος (2)
|
| 1963 | Σάντος (3)
|
| 1964 | Σάντος (4)
|
| 1965 | Σάντος (5)
|
| 1966 |  Κρουζέιρο
|
| 1967 | Παλμέιρας (2)
|
| 1968 |  Μποταφόγκο
|
Τορνέιο Ρομπέρτο Γκόμεζ Πεδρόζα (1967-1970)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1967 | Παλμέιρας (3)
|
| 1968 | Σάντος (6)
|
| 1969 | Παλμέιρας (4)
|
| 1970 |  Φλουμινένσε
|
Καμπεονάτο Μπραζιλεϊράο (1971-σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 1971 |  Ατλέτικο Μινέιρο
|
| 1972 | Παλμέιρας (5)
|
| 1973 | Παλμέιρας (6)
|
| 1974 |  Βάσκο ντα Γκάμα
|
| 1975 |  Ιντερνασιονάλ
|
| 1976 | Ιντερνασιονάλ (2)
|
| 1977 |  Σάο Πάολο
|
| 1978 |  Γκουαρανί
|
| 1979 | Ιντερνασιονάλ (3)
|
| 1980 |  Φλαμένγκο
|
| 1981 | Γκρέμιο |
| 1982 | Φλαμένγκο (2)
|
| 1983 | Φλαμένγκο (3)
|
| 1984 | Φλουμινένσε (2)
|
| 1985 |  Κοριτίμπα
|
| 1986 | Σάο Πάολο (2)
|
| 1987 | Σπορτ Ρεσίφε |
| 1988 | Μπαΐα (2)
|
| 1989 | Βάσκο ντα Γκάμα (2)
|
| 1990 |  Κορίνθιανς
|
| 1991 | Σάο Πάολο (3)
|
| 1992 | Φλαμένγκο (4)
|
| 1993 | Παλμέιρας (7)
|
| 1994 | Παλμέιρας (8)
|
| 1995 | Μποταφόγκο (2)
|
| 1996 | Γκρέμιο (2) |
| 1997 | Βάσκο ντα Γκάμα (3)
|
| 1998 | Κορίνθιανς (2)
|
| 1999 | Κορίνθιανς (3)
|
| 2000 | Βάσκο ντα Γκάμα (4)
|
| 2001 |  Αθλέτικο Παραναένσε
|
| 2002 | Σάντος (7)
|
| 2003 | Κρουζέιρο (2)
|
| 2004 | Σάντος (8)
|
| 2005 | Κορίνθιανς (4)
|
| 2006 | Σάο Πάολο (4)
|
| 2007 | Σάο Πάολο (5)
|
| 2008 | Σάο Πάολο (6)
|
| 2009 | Φλαμένγκο (5)
|
| 2010 | Φλουμινένσε (3)
|
| 2011 | Κορίνθιανς (5)
|
| 2012 | Φλουμινένσε (4)
|
| 2013 | Κρουζέιρο (3)
|
| 2014 | Κρουζέιρο (4)
|
| 2015 | Κορίνθιανς (6)
|
| 2016 | Παλμέιρας (9)
|
| 2017 | Κορίνθιανς (7)
|
| 2018 | Παλμέιρας (10)
|
| 2019 | Φλαμένγκο (6)
|
| 2020 | Φλαμένγκο (7)
|
| 2021 | Ατλέτικο Μινέιρο (2)
|
| 2022 | Παλμέιρας (11)
|
| 2023 | Παλμέιρας (12)
|
Τίτλοι ανά σύλλογο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Ομάδες | Τίτλοι | Σεζόν |
|---|---|---|
| Παλμέιρας
|
12 | 1960, 1967, 1967, 1969, 1972, 1973, 1993, 1994, 2016, 2018, 2022, 2023 |
| Σάντος
|
8 | 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1968, 2002, 2004 |
| Κορίνθιανς
|
7 | 1990, 1998, 1999, 2005, 2011, 2015, 2017 |
| Φλαμένγκο
|
7 | 1980, 1982, 1983, 1992, 2009, 2019, 2020 |
| Σάο Πάολο
|
6 | 1977, 1986, 1991, 2006, 2007, 2008 |
| Φλουμινένσε
|
4 | 1970, 1984, 2010, 2012 |
| Κρουζέιρο
|
4 | 1966, 2003, 2013, 2014 |
| Βάσκο ντα Γκάμα
|
4 | 1974, 1989, 1997, 2000 |
| Ιντερνασιονάλ
|
3 | 1975, 1976, 1979 |
| Γκρέμιο | 2 | 1981, 1996 |
| Μποταφόγκο
|
2 | 1968, 1995 |
| Μπαΐα
|
2 | 1959, 1988 |
| Ατλέτικο Μινέιρο
|
2 | 1971, 2021 |
| Κοριτίμπα
|
1 | 1985 |
| Ατλέτικο Παραναένσε
|
1 | 2001 |
| Γκουαρανί
|
1 | 1978 |
| Σπόρτ Ρεσίφε | 1 | 1987 |
- ¹ Το 1987 η Σπορτ Ρεσίφε κατέκτησε το πρωτάθλημα που διοργάνωσε η Συνομοσπονδία.
² Το πρωτάθλημα του 1979 στιγματίστηκε από την άρνηση πολλών μεγάλων ομάδων να λάβουν μέρος σε αυτό.
Τίτλοι ανά πολιτεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Πολιτεία | Τίτλοι | Ομάδα |
|---|---|---|
 Σάο Πάολο
|
34 | Παλμέιρας (12) Σάντος (8) Κορίνθιανς (7) Σάο Πάολο (6) Γκουαρανί (1)
|
 Ρίο ντε Τζανέιρο
|
17 | Φλαμένγκο (7) Φλουμινένσε (4) Βάσκο ντα Γκάμα (4) Μποταφόγκο (2)
|
 Μίνας Ζεράις
|
6 | Κρουζέιρο (4) Ατλέτικο Μινέιρο (2)
|
 Ρίο Γκράντε ντο Σουλ
|
5 | Ιντερνασιονάλ (3) Γκρέμιο (2)
|
 Μπαΐα
|
2 | Μπαΐα (2)
|
 Παρανά
|
2 | Κοριτίμπα (1) Αθλέτικο Παραναένσε (1)
|
 Περναμπούκο
|
1 | Σπόρτ Ρεσίφε (1) |
Γενική βαθμολογία πρωταθλημάτων (1937, 1959-2023)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πίνακας περιλαμβάνει τις 10 ομάδες με την καλύτερη συγκομιδή πόντων στο πρωτάθλημα διαχρονικά (1937, 1959-2023).
| Θέση | Ομάδες | Πον. | Αγ. | Ν | Ι | Η | ΓΥ | ΓΚ | ΔΤ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Σάο Πάολο
|
2368 | 1614 | 703 | 478 | 433 | 2323 | 1667 | +656 |
| 2 | Ιντερνασιονάλ
|
2308 | 1595 | 695 | 448 | 452 | 2156 | 1633 | +523 |
| 3 | Ατλέτικο Μινέιρο
|
2295 | 1616 | 697 | 443 | 476 | 2347 | 1873 | +474 |
| 4 | Παλμέιρας
|
2294 | 1541 | 708 | 424 | 409 | 2286 | 1640 | +646 |
| 5 | Φλαμένγκο
|
2281 | 1622 | 688 | 451 | 483 | 2267 | 1832 | +435 |
| 6 | Σάντος
|
2278 | 1630 | 681 | 461 | 488 | 2368 | 1850 | +518 |
| 7 | Κορίνθιανς
|
2267 | 1597 | 678 | 471 | 448 | 2085 | 1659 | +426 |
| 8 | Γκρέμιο | 2223 | 1589 | 679 | 433 | 477 | 2134 | 1697 | +437 |
| 9 | Κρουζέιρο
|
2133 | 1519 | 647 | 417 | 455 | 2166 | 1710 | +456 |
| 10 | Φλουμινένσε
|
2051 | 1555 | 609 | 422 | 524 | 2077 | 1866 | +211 |
Πολυνίκης ομάδα ανά περίοδο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο κάτωθι πίνακας αναφέρει τα συνολικά χρόνια κατά τα οποία οι αναφερόμενες ομάδες κατείχαν τα περισσότερα πρωταθλήματα. Στην τρίτη στήλη αναφέρεται η χρονική περίοδος στην οποία η κάθε ομάδα κατείχε τα πρωτεία. Δεν υπολογίζονται τα έτη που την πρώτη θέση κατείχαν και μοιράζονταν παραπάνω από μία ομάδες.
Το πρωτάθλημα Βραζιλίας είναι από τα δυσκολότερα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο εξαιτίας του γεγονότος ότι τον τίτλο διεκδικούν κάθε χρόνο πολλές «μεγάλες» ομάδες. Από το 1959 μέχρι το 1961, από το 1973 έως το 1992 και από το 2004 έως το 2015, καμία ομάδα δεν ήταν μόνη πρώτη σε τίτλους. Η ιστορική ομάδα της Σάντος με μπροστάρη τον Πελέ, κατέκτησε πέντε από τα οκτώ συνολικά πρωταθλήματα της την δεκαετία του 1960 και μάλιστα συνεχόμενα (1961–1965). Μέχρι και το 1972 η Σάντος ήταν πολυνίκης του θεσμού αλλά από το 1973 έως και το 1992 υπήρξε ισοπαλία στους τίτλους με την Παλμέιρας η οποία από το 1993 και μετά κατέχει τα πρωτεία με εξαίρεση την περίοδο 2004–2015 που η Σάντος μοιραζόταν την πρωτιά (8 πρωταθλήματα). Τα δύο πρωταθλήματα της Παλμέιρας, το 2016 και το 2018 έχουν επαναφέρει ξανά την διαφορά δύο πρωταθλημάτων, γεγονός που είχε επαναληφθεί την περίοδο 1994–2001.
Το μεγαλύτερο σερί πρωταθλημάτων είναι τα πέντε της Σάντος (1961–1965) και έπειτα τα τρία της Σάο Πάολο (2006–2008). Επτά φορές έχουν κατακτηθεί δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, τρεις φορές από την Παλμέιρας, δύο από την Φλαμένγκο και από μια φορά οι Κορίνθιανς, Κρουζέιρο, Ιντερνασιονάλ.
Αγώνες με την μεγαλύτερη προσέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγή: [2]
| Θέση | Προσ. | Αγώνας | Σκορ | Γήπεδο | Ημ. |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 155.523 | Φλαμένγκο – Σάντος
|
3–0 | Μαρακανά | 29/5/1983 |
| 2 | 154.335 | Φλαμένγκο – Ατλέτικο Μινέιρο
|
3–2 | Μαρακανά | 1/6/1980 |
| 3 | 146.043 | Φλουμινένσε – Κορίνθιανς
|
1–1 | Μαρακανά | 5/12/1976 |
| 4 | 138.107 | Φλαμένγκο – Γκρέμιο
|
1–1 | Μαρακανά | 4/4/1982 |
| 5 | 135.487 | Μποταφόγκο – Φλαμένγκο
|
3–1 | Μαρακανά | 19/4/1981 |
| 6 | 128.781 | Φλουμινένσε – Βάσκο ντα Γκάμα
|
0–0 | Μαρακανά | 27/5/1984 |
| 7 | 122.001 | Μποταφόγκο – Φλαμένγκο
|
2–2 | Μαρακανά | 19/7/1992 |
| 8 | 121.353 | Φλαμένγκο – Βάσκο ντα Γκάμα
|
1–1 | Μαρακανά | 8/5/1983 |
| 9 | 120.441 | Φλαμένγκο – Γκουαρανί
|
2–1 | Μαρακανά | 11/4/1982 |
| 10 | 118.777 | Βάσκο ντα Γκάμα – Ιντερνασιονάλ
|
2–2 | Μαρακανά | 28/7/1974 |
Στατιστικά παικτών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
|
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||
|