Ποντογωβιός
| Ποντογωβιός | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||||
| Knipowitschia caucasica (L. S. Berg, 1916) | ||||||||||||||||||
| Συνώνυμα | ||||||||||||||||||
|
Ο Ποντογωβιός (Κνιποβίτσια η καυκασιανή - Knipowitschia caucasica), είναι ένα είδος ψαριού του γένους Κνιποβίτσια της οικογένειας των Γωβιιδών (γωβιοί) ενδημικό σε αλμυρά, γλυκά και υφάλμυρα νερά κατά μήκος των ακτών της Μαύρης Θάλασσας, της Θάλασσας του Αζόφ, της Κασπίας Θάλασσας και του Αιγαίου πελάγους δυτικά μέχρι την περιοχή των εκβολών του ποταμού Αλιάκμονα. Στο παρελθόν το είδος είχε εισαχθεί και στην λίμνη Αράλη, από την οποία έχει πλέον εξαφανιστεί.
Πληθυσμοί του γένους Knipowitschia που έχουν εντοπιστεί στις λίμνες Τριχωνίδα και Οζερός θεωρούνται προσωρινά ως K. caucasica, η συστηματική θέση τους όμως παραμένει ακόμα ασαφής.[3] Ασαφής παραμένει και η θέση πληθυσμών της ανατολικής Αδριατικής.[1][4][5]
Ενδιαίτημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ποντογωβιός απαντάται σε γλυκά έως υπερ-αλμυρά (μέχρι 55 ppt) ρηχά (0 έως 2 m) νερά λιμνών, λιμνοθαλασσών και εκβολών ποταμών, όπου η υδρόβια βλάστηση αφθονεί και μπορεί να βρει την λεία του, η οποία αποτελείται από μικρά καρκινοειδή και προνύμφες των διπτέρων εντόμων Chironomidae· ο πληθυσμός της Τριχωνίδας τρέφεται από Κωπήποδα και προνύμφες του μυδιού Dreissena polymorpha.[3] Είναι βενθικό και αμφίδρομο είδος.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μήκος του Ποντογωβιού φτάνει τα 5 cm (ολικό μήκος - Total Length[6][7]). Φέρει 7 ραχιαίες άκανθες (συνολικά) και 7–8 μαλακές ραχιαίες ακτίνες (συνολικά), 1 εδρική άκανθα, 7–9 μαλακές εδρικές ακτίνες και 31-32 σπονδύλους· τα -χαρακτηριστικά των Γωβιιδών- εμπρόσθια (ενίοτε και οπίσθια) οφθαλμοωμοπλατικά κανάλια και τα κανάλια του προεπικαλύμματος των βραγχίων είναι παρόντα. Λέπια καλύπτουν πλήρως τις περιοχές του μίσχου της ουράς και κατά μήκος τουλάχιστον της πλευρικής μέσης γραμμής μέχρι την μασχάλη. Τα αρσενικά άτομα φέρουν 4–5 μεγάλες κάθετες ραβδώσεις.
Ζει λιγότερο από δύο χρόνια. Η αναπαραγωγή γίνεται μετά τον πρώτο χειμώνα ζωής, από τον Μάρτιο έως τον Ιούλιο, και τα αυγά αποτίθενται, σε μέχρι και τέσσερεις δόσεις, στην οροφή κοιλοτήτων που σχηματίζονται από βράχους, όστρακα ή φυτικά υλικά· προστατεύονται από το αρσενικό. Σε αντίθεση με τα βενθικά ενήλικα, τα νεαρά άτομα είναι πελαγικά.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Freyhof, J. & Kottelat, M. (2008). Knipowitschia caucasica στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN. Έκδοση 2013.2. Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN). Ανακτήθηκε 15 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ «Knipowitschia caucasica». ITIS. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 Οικονόμου, Α., Μπαρμπιέρι, Ρ., Νταουλάς, Χ., Ψαρράς, Θ., Στουμπούδη, Μ., Μπερταχάς, Η., Γιακουμή, Σ. & Πατσιάς, Α. (1999). Απειλούμενα ενδημικά είδη ψαριών του γλυκού νερού της Δυτικής Ελλάδας και Πελοποννήσου - κατανομή, αφθονία, κίνδυνοι και μέτρα προστασίας (PDF). Υπουργείο Ανάπτυξης-Εθνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών. σελίδες 79, 271–281. ISBN 960-86651-3-2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ 4,0 4,1 Froese, Rainer & Pauly, Daniel, επιμ. (2014). "Knipowitschia caucasica" στην FishBase. Έκδοση: Ιανουάριος 2014.
- ↑ «Knipowitschia caucasica». ΦΙΛΟΤΗΣ - Βάση δεδομένων για την Ελληνική φύση. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. 1994. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ «Total Length». SeaLifeBase. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2014.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Standard Measurements of Bony Fish». Florida Museum of Natural History. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Il ghiozzetto dobrugio-caspico, Knipowitschia caucasica». Web Museo della Fauna Europea. ITTIOFAUNA.ORG. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2014.
- Παναγιώτης Σ. Οικονομίδης, Περσεφόνη Μεγαλοφώνου (2009). «Ψάρια». Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας. Υπουργείο Περιβάλλοντος. σελίδες 75, 156. ISBN 978-960-85298-8-5. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2014.