Ποικίλιον το ερυθρόπουν
| Ποικίλιον το ερυθρόπουν Poecilium rufipes | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ποικίλιον το ερυθρόπουν
Poecilium rufipes | ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||
| Poecilium rufipes (Ποικίλιον το ερυθρόπουν) Fabricius 1776 |
Το Ποικίλιον το ερυθρόπουν (Poecilium rufipes, συνώνυμο με Phymatodes rufipes) είναι κολεόπτερο από την οικογένεια Cerambycidae και την υποοικογένεια Cerambycinae. Όλα τα επτά ευρωπαϊκά είδη [2] του γένους Ποικίλιον, το Poecilium rufipes [3] το Poecilium alni [4], το Poecilium fasciatum [5] το Poecilium glabratum[6] το Poecilium lividum [7] το Poecilium puncticolle[8] και το Poecilium pusillum [9] συναντάμε και στην Ελλάδα.
Χαρακτηριστικά του ακμαίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έντομα αποκτά μήκος πέντε μέχρι οχτώ χιλιοστών. Το σώμα είναι επίμηκες και τριχωτό. Με εξαίρεση τη βάση των κεραιών και το μεγάλο μέρος των ποδιών το χρώμα του Ποικίλιον το ερυθρόπουν είναι σκούρο μπλε.
Το κεφάλι είναι πιο φαρδύ παρά μακρύ. Οι κεραίες είναι τουλάχιστον στη βάση, καμιά φορά και ολόκληρα κεχριμπάρι. Είναι νηματοειδείς. Στα αρσενικά σχεδόν φτάνουν την οπίσθια άκρη των ελύτρων, στα θηλυκά ξεπερνούν σαφώς το μισό των ελύτρων. Το δεύτερο μέρος των κεραιών δεν είναι δακτυλιοειδή, αλλά πιο μακρύ πάρα φαρδύ. Είναι όμως πιο κοντό από το τρίτο και τέταρτο μέρος των κεραιών μαζί. Οι κεραίες εκφύονται μεταξύ των οφθαλμών και κοντά σε αυτούς. Οι οφθαλμοί είναι νεφροειδείς και περιλαμβάνουν τη βάση των κεραιών από πίσω. Στην κορυφή του κεφαλιού οι άκρες των οφθαλμών είναι πιο κοντά η μία στην άλλη παρά οι βάσεις των κεραιών (Εικ. 1).
Το πρόνωτο είναι περίπου σφαιρικό. Καμιά φορά με εξαίρεση μιας μεσαίας γραμμής τα σημεία (εντυπώσεις) είναι σκορπισμένα σε όλο το πρόνωτο. (Εικ. 2). Δεν υπάρχουν λείους κάλους όπως σε μερικά όμοια είδη.
Τα έλυτρα είναι παράλληλα και μαζί σχηματίζουν ημικύκλιο στην οπίσθια άκρη. Το τρίχωμα είναι μακρύτριχο και σχεδόν όρθιο.
Το χρώμα των ποδιών δίνει το όνομα στο είδος. Το λατινικό «ρούφιπες» σημαίνει «κοκκινοπόδι» στα ελληνικά. Οι βάση του μηρού, η κνήμη και το μεγάλο μέρος του ταρσού είναι του ίδιο χρώματος όπως η βάση των κεραιών. Η βάση του μηρού είναι πολύ λεπτή, προς τα έξω ο μηρός φουσκώνεται ροπαλοειδής. Εδώ η κνήμη είναι σκούρα. Το Ποικίλιον το ερυθρόπουν ανήκει στα ψευδοτετραμερή κολεόπτερα. Το ένα από τα πέντε ταρσομερή είναι τόσο μικρό, πως διακρίνεται δύσκολα. Το τρίτο ταρσομερές είναι σχισμένο, και το τέταρτο ταρσομερές είναι κρυμμένο σε αυτό το σχίσιμο. Στο Ποικίλιον το ερυθρόπουν το πρώτο ταρσομερές δεν είναι μεγαλύτερο από το δεύτερο και το τρίτο ταρσομερές μαζί (Εικ. 5, το μήκος των πρώτων τριών ταρσομερών σημειώνεται στη μαύρη γραμμή κάτω από το ταρσό).
| Εικόνες του Ποικίλιον το ερυθρόπουν (Poecilium rufipes): | |
 Εικ.1: Από μπροστά  Εικ.2: Σημεία (εντυπώσεις) στο πρόνωτο |
 Εικ.3: Από την πλευρά  Εικ.4: Σημεία στα έλυτρα  Εικ.5: Οπίσθιος ταρσός Μαύρο: Άκρες του 1, 2, και 3 ταρσομερούς |
Βιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ποικίλιον το ερυθρόπουν είναι θερμόφιλο είδος. Η προνύμφη αναπτύσσεται σε ξηρά κλαδιά διαφόρων φυλλοβόλων (κράταεγος, προυνος, βάτος ...). Ο βιολογικός κύκλος διαρκεί ένα χρόνο. Το ακμαίο γίνεται ορατό κατά την αρχή του καλοκαιριού, ιδιαίτερα στα λουλούδια του Κράταιγος.
Γεωγραφική εξάπλωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο χώρος διαμονής του Ποικίλιον το ερυθρόπουν εξαπλώνεται στη Νότια Ευρώπη και τη νότια Μεσαίο Ευρώπη. Λείπει στη Βόρεια Ευρώπη, τη Μεγάλη Βρετανία, και την Πορτογαλία. Προς τα ανατολικά το κολεόπτερο εξαπλώνεται μέχρι την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Texas Freshwater Fishes: Poecilia is derived from Greek poikilos». Texas State University (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Fauna Europaea, ευρωπαϊκά είδη του γένους Poecilium». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ 3,0 3,1 «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους P. rufipes». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους P.alni». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους P.fasciatum[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους P.glabratum». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους P.lividum[νεκρός σύνδεσμος],
- ↑ «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους P.puncticolle». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους P.pusillum[νεκρός σύνδεσμος]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- H. Freude· K. W. Harde· G. A. Lohse (1966). «Bd. 9. Spektrum Akademischer Verlag in Elsevier». Die Käfer Mitteleuropas. München. ISBN 3-827-40683-8.
- Adolf Horion (1974). Faunistik der mitteleuropäischen Käfer, Bd. XII. Überlingen-Bodensee.