Πιετισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φίλιπ Γιάκομπ Σπένερ (1635-1705), γωνστός ως ο Πατερας του Πιετισμού

Ο Πιετισμός ή Ευσεβισμός ήταν κίνημα μέσα στο Λουθηρανισμό, το οποίo δραστηριοποιήθηκε από τα τέλη του 17ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα και αργότερα. Άσκησε μεγάλη επιρροή σε όλο τον Προτεσταντισμό και τον Αναβαπτισμό, εμπνέοντας τον Αγγλικανό ιερέα Τζον Γουέσλεϊ να ξεκινήσει το Μεθοδιστικό κίνημα, και τον Αλεξάντερ Μακ για να ξεκινήσει το κίνημα των Αδερφών. Το κίνημα του Πιετισμού συνδύαζε τον Λουθηρανισμό της εποχής του με την Μεταρρύθμιση, και ειδικά με τους Πουριτανούς, δίνοντας έμφαση στην ατομική ευσέβεια, και στη δυναμική Χριστιανική ζωή.[1]. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η επιμονή στο διαποτισμό της πρακτικής ζωής με θρησκευτικό πνεύμα και συναίσθημα. Ο Εμμάνουελ Καντ και ο Νοβάλις, και γενικά μεγάλος αριθμός από τα σημαντικότερα πνεύματα στη Γερμανία, ήταν ευσεβιστές.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. In places, such as parts of England and America, where pietism was frequently juxtaposed with Roman Catholicism, Catholics also became naturally influenced by pietism, helping to foster a stronger tradition of congregational hymn-singing, including among pietists who converted to Catholicism and brought their pietistic inclination with them. See, e.g., Frederick William Faber