Πιέτρο Αρριγκόνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πιέτρο Αρριγκόνι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση9  Αυγούστου 1856 ή 1856
Τορίνο
Θάνατος1940[1]
Θεσσαλονίκη
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ιταλίας (1861–1940)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας
δεδομένα

Ο Πιέτρο ή Πιέρρο Αρριγκόνι (ιταλικά: Pietro Arrigoni, 1856-1940) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας και μηχανικός ο οποίος έζησε και εργάστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Θεσσαλονίκη. Στην μακεδονική πρωτεύουσα σώζονται σήμερα διάφορα κτίρια που κατασκευάστηκαν σε σχέδια του (Νοσοκομείο Λοιμωδών, Παλαιό κτίριο του Νοσοκομείου Ιπποκράτειου, Κάζα Μπιάνκα, Βίλα Αχμέτ Καπαντζή κ.α.)

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αρριγκόνι γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου του 1856 στο Μιλάνο όπου σπούδασε πολιτικός μηχανικός και παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικού σχεδίου στην Accademia di Belle Arti. Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε παντρευτεί και είχε αποκτήσει τρία παιδιά. Μετά την εγκατάστασή του στη Θεσσαλονίκη το 1890 ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε άλλα έξι παιδιά, τρεις γιούς και τρεις κόρες. Εγγονός του ήταν ο ιστορικός και ποιητής Κωστής Μοσκώφ.[2]

Στη Θεσσαλονίκη, ο Αρριγκόνι εγκαταστάθηκε το 1892, όταν η βελγική εταιρία στην οποία εργαζόταν ανέλαβε την εκμετάλλευσή των τροχιοδρόμων της Θεσσαλονίκης και τον επέλεξε για τη θέση του διευθυντή των γραφείων της στην πόλη. Αργότερα ο Ιταλός μηχανικός προσλήφθηκε από την Compagnie Francaise des chemins de Fer: “Jonction-Salonique- Constantinople” για να κατασκευάσει τον πρώτο κορμό της γραμμής αυτής. Συγχρόνως εργάστηκε ως εκτιμητής για ξένες ασφαλιστικές εταιρίες για τις ζημιές που προξενούνταν από πυρκαγιές στη Θεσ/νίκη. [3]

Παράλληλα, συνέταξε τα σχέδια για διάφορα κτίρια δημόσια και ιδιωτικά, που κατασκευάστηκαν εκείνη την περίοδο στην πόλη. Έργα του Αρριγκόνι είναι το κτίριο του παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού της Θεσσαλονίκης (1894), η Βίλα Αχμέτ Καπαντζή (που σήμερα βρίσκεται στην οδό Βασ. Όλγας 105 και παλαιότερα χρησιμοποιήθηκε μεταξύ άλλων από τον Ερυθρό Σταυρό και το ΝΑΤΟ)(1896), το κτίριο του Ιταλικού Γενικού Νοσοκομείου «Βασίλισσα Μαργαρίτα» (σήμερα Νοσοκομείο Λοιμωδών), το κτίριο του Νοσοκομείου «Χιρς» (το παλαιό κτίριο του Νοσοκομείου Ιπποκράτειου)(1904), η Κάζα Μπιάνκα (1911-1913) (σήμερα βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασ. Όλγας και Θεμ. Σοφούλη) και οι εγκαταστάσεις των χυτηρίων Μακεδονίας της Εταιρίας των Fratelli Tiano που ειδικεύονταν στην κατασκευή χυτοσιδηρών κιόνων.[4]

Το 1907 ο Αρριγκόνι άρχισε την εκμετάλλευση των Ορυχείων Μαγνησίας της Βάβδου.[5]

Το 1911 του απονεμήθηκε το χρυσό μετάλλιο στην Αγροτική Έκθεση του Τορίνο για την μελέτη του, για λογαριασμό των τραπεζιτών Μοδιάνο, για τη δημιουργία στη Γέφυρα Θεσσαλονίκης ενός υποδειγματικού αγροκτήματος που θα αρδευόταν αποκλειστικά από τον Αξιό ποταμό. Την ίδια χρονιά ο Πιέτρο Αρριγκόνι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει με την οικογένεια του τη Θεσσαλονίκη λόγω της έναρξης του Ιταλοτουρκικού πολέμου. Στην πόλη επέστρεψε μετά την απελευθέρωσή της από τον ελληνικό στρατό και την ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος το 1912.[6] Η αναγκαστική φυγή του Αρριγκόνι από την πόλη λόγω του Ιταλοτουρκικού πόλεμου και στη συνέχεια οι Βαλκανικοί πόλεμοι έπληξαν οικονομικά τον Ιταλό μηχανικό. Αυτό συνέβη διότι μετά την απελευθέρωση της Θεσ/νίκης τόσο οι Οθωμανοί όσο και οι Έλληνες δεν τον πλήρωναν για τις διάφορες μελέτες του υποστηρίζοντας οι μεν ότι δεν παρέλαβαν αυτοί τα έργα οι δε ότι δεν τα είχαν παραγγείλει. Επιπλέον, διάφοροι Οθωμανοί οφειλέτες του είχαν φύγει από την πόλη.[7]

Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Αρριγκόνι έχασε τον ένα του γιό στο Ιταλικό μέτωπο. Ο άλλος γιός του, ο Μάσσιμο Αρριγκόνι, που και αυτός πολέμησε στο Ιταλικό μέτωπο και στη συνέχεια στο μέτωπο της Μακεδονίας, επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 1921 εγκαταλείποντας, για οικονομικούς λόγους, τις σπουδές του στην Ρώμη. Μετά την επιστροφή του στην μακεδονική πρωτεύουσα ίδρυσε μαζί με τον πατέρα του την οικοδομική εταιρία με την επωνυμία «Αρχιτέκτων Πέτρος Αρριγκώνη και υιός Μάξιμος».[8]

Η οικοδομική αυτή εταιρία κατασκεύασε:

  • την τριετία 1923-1926 τον οικισμό Χαρμάνκιοϊ (Διαβατά) για την στέγαση προσφύγων από την Μικρά Ασία. Ο εν λόγω οικισμός αποτελούνταν από 500 ισόγεια σπίτια εμβαδού 60 τ.μ, μια εκκλησία, ένα σχολείο και κοινοτικό γραφείο και κατασκευάστηκε με χρήματα που δόθηκαν από το Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας.
  • τη διετία 1925-1927 το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην οδό Αγίου Δημητρίου
  • την επέκταση του Νοσοκομείου Λοιμωδών[9]

Ο Πιέτρο Αρριγκόνι με το γιό του ασχολήθηκαν επίσης με την εκτίμηση της αξίας των σπιτιών οικισμών στην Μακεδονία όπου κατοικούσαν παλαιότερα Βούλγαροι και οι οποίοι είχαν φύγει με την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στη Βουλγαρία και την Ελλάδα. Το εν λόγω έργο έγινε με την επίβλεψη Διεθνούς Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών.[10]

Επίσης σε σχέδια του Αρριγκόνι κατασκευάστηκε το πρώτο εργοστάσιο μπύρας της εταιρίας «Όλυμπος- Νάουσα» ενώ σύμφωνα με το γιό του Μάσσιμο έργα του πατέρα του ήταν και ο κινηματογράφος Διονύσια (που βρισκόταν στην οδό Αγίας Σοφίας) και το ξενοδοχείο Majestic (που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Αγ. Σοφίας και Βασ. Κωνσταντίνου).[11]

Ο Πιέτρο Αρριγκόνι δολοφονήθηκε το 1940 από ένα κλέφτη που είχε μπει στο σπίτι του. [12]

Έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στρατιωτική στάση της γραμμής Θεσσαλονίκης-Κωνσταντινούπολης (σήμερα Σιδηροδρομικό Μουσείο), Έτος κατασκευής 1891 και 1894, Μοναστηρίου 3, Κορδελιό[13]
  • Πρώην Νοσοκομείο Λοιμωδών (αρχικά Νοσοκομείο «Βασίλισσα Μαργαρίτα»),(1893), Γρηγορίου Λαμπράκη 13, Θεσσαλονίκη
    Πρώην Νοσοκομείο Λοιμωδών (αρχικά Νοσοκομείο «Βασίλισσα Μαργαρίτα»), Έτος κατασκευής 1893, Γρηγορίου Λαμπράκη 13, Θεσσαλονίκη[14]
  • Αμαξοστάσιο του Παλιού Τράμ (περίπου 1895), Βασ. Όλγας 186, Ντεπώ, Θεσσαλονίκη
    Εγκαταστάσεις της Εταιρείας Τροχιοδρόμων και Ηλεκτροφωτισμού (σταύλοι, αποθήκες, γραφεία) του παλιού Τράμ Θεσσαλονίκης, Έτος κατασκευής περίπου 1895, Βασ. Όλγας 186, Θεσσαλονίκη[15][16]
    Μέγαρο Ασλανιάν,1923-25, Βενιζέλου 14, Θεσσαλονίκη
    Βίλα Μεχμέτ Καπαντζή (σήμερα ΜΙΕΤ) (1893-95), Βασ. Όλγας 108, Θεσσαλονίκη
  • Βίλα Μεχμέτ Καπαντζή (σήμερα κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου του ΜΙΕΤ), Έτος κατασκευής 1893-95, Βασιλίσσης Όλγας 108, Θεσσαλονίκη[14]
  • Ρουμανική Εμπορική Σχολή Θεσσαλονίκης Έτος κατασκευής 1899, Μιαούλη με Εδμόνδου Ροστάν, Θεσσαλονίκη, Στη θέση του χτίστηκε ο Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (1967-1975)[17]
  • Το αγρόκτημα Μοδιάνο, Έτος κατασκευής 1904 (ή πιθανότατα κάπου μεταξύ του 1902 και του 1906)[18]
  • Κάζα Μπιάνκα (1912-1913), Βασ Όλγας 180, Ντεπώ, Θεσσαλονίκη
    Κάζα Μπιάνκα (σήμερα Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης), Έτος κατασκευής 1912-1913, Βασ Όλγας 180, Ντεπώ, Θεσσαλονίκη[14]
  • Μέγαρο Ασλανιάν, Έτος κατασκευής 1923-25, Βενιζέλου 14, Θεσσαλονίκη[19]
  • Σινέ "Απόλλων", Βασ. Γεωργίου 42, Θεσσαλονίκη (έχει κατεδαφιστεί).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Γαλλικά) Répertoire des artistes. 105492. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 132
  3. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz, Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 132-133
  4. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 142,148,149,160
  5. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 149
  6. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 148
  7. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ.137
  8. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 137
  9. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 137-138
  10. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz, Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ. 139-140
  11. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ.141
  12. ↑ Casa Bianca -Η ζωή στη Θεσσαλονίκη γύρω στα 1900/Το αρχοντικό του Dino Fernandez Diaz- Ιστορική σκιαγραφία και μελέτη αναστηλώσεως, του Ν.Κ.Μουτσόπουλου, Θεσσαλονίκη 1998 σελ.140
  13. ↑ parallaxi (24 Ιουνίου 2020). «6 αρχιτεκτονικά διαμάντια της δυτικής Θεσσαλονίκης που αξίζει να γνωρίσεις καλύτερα». Parallaxi Magazine (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2021. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Κολώνας Βασίλης (2014). Εικονογραφία της Συνοικίας των Εξοχών (1885-1912). University Studio Press. 
  15. ↑ https://parallaximag.gr/thessaloniki/ktiria-tis-eterias-trochiodromon-ka.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  16. ↑ https://parallaximag.gr/thessaloniki/etsi-tha-mporouse-na-allaksei-to-amaksostasio-tou-tram-sto-ntepo.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  17. ↑ Archive, Saloni ca (20 Νοεμβρίου 2020). «Μιαούλη με Εδμόνδου Ροστάν, η Ρουμανική Εμπορική Σχολή». Saloni.ca Archive. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2023. 
  18. ↑ IEFIMERIDA.GR, NEWSROOM (26 Οκτωβρίου 2018). «Βίλα Μοδιάνο: Η ιστορία της έπαυλης που συνδέθηκε με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης [εικόνες] | STORIES». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2021. 
  19. ↑ «ΜΕΓΑΡΟ ΑΣΛΑΝΙΑΝ». thessarchitecture (στα Αγγλικά). 26 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2020. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πιέτρο_Αρριγκόνι&oldid=9901313"