Πιερ Μπελόν
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Πιέρ Μπελόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pierre Belon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1517 Cérans-Foulletourte |
| Θάνατος | Απριλίου 1564[1] Παρίσι[2][3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] λατινική γλώσσα[4] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φυσιοδίφης συγγραφέας ζωολόγος ιατρός βοτανολόγος διπλωμάτης ορνιθολόγος[5] ιχθυολόγος[6] ιστορικός[7] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιέρ Μπελόν ή Πέτρος Βελώνιος (γαλλικά: Pierre Belon), (Σουλετιέρ, 1517 - Παρίσι, Απρίλιος 1564) ήταν Γάλλος φυσιοδίφης του 16ου αιώνα και ένας από τους πρώτους περιηγητές της Ελλάδας, Αιγύπτου, Παλαιστίνης και Μικράς Ασίας.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο χωριό Σουλετιέρ του νομού Σαρτ το 1517. Υπό την προστασία του επισκόπου του Μαν σπούδασε ιατρική στο Παρίσι, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου παρακολούθησε μαθήματα βοτανικής. Επιστρέφοντας στο Παρίσι συνέχισε τις έρευνες του με τη βοήθεια των καρδιναλίων της Τουρνόν, της Λωρραίνης και της Κλερμόν. Ο τελευταίος του χορήγησε την αναγκαία χρηματική συνδρομή για μια μεγάλη εξερευνητική αποστολή στην Ανατολή. Σκοπός του ταξιδιού ήταν να σπουδάσει τα φυτά που μελέτησε ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, καθώς και τα ζώα που αναφέρει ο Αριστοτέλης στους τόπους της πατρίδας τους. Ακόμα είχε την εντολή να μελετήσει τα ιατρικά φυτά και βότανα, καθώς και άλλες ύλες χρήσιμες στην ιατρική και τη βιομηχανία, και την εμπορική τους αξιοποίηση. Το τολμηρό για την εποχή εκείνη ταξίδι του Μπελόν υμνήθηκε από τον ποιητή Πιέρ ντε Ρονσάρ (γαλλικά: Ronsard).
Περιήγηση στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συγγραφή των περιηγήσεών του είναι η μοναδική πηγή ειδήσεων περί της κοινωνικής και της πολιτικής κατάστασης πολλών ηπειρωτικών και νησιωτικών ελληνικών χωριών του 16ου αιώνα. Τις πρώτες αναφορές για τα μεταλλεία (ορυχεία) της Χαλκιδικής μας τις παρέχει ο Γάλλος περιηγητής Πιέρ Μπελόν, ο οποίος στα μέσα του 16ου αι. επισκέφθηκε την περιοχή και στη συνέχεια εξέδωσε σχετική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Παρίσι το 1555. Σε αυτή περιγράφει τη λειτουργία περίπου 500-600 καμίνων, των οποίων η παραγωγή φαίνεται να ήταν σημαντική, καθόσον ο φόρος που αποδιδόταν κυμαινόταν ανάμεσα στα δεκαοκτώ και τριάντα χιλιάδες δουκάτα τον μήνα.[8]
Από τη Γαλλία ο Μπελόν αναχώρησε το 1549. Πρώτη στάση έκανε στην Κρήτη, όπου φαίνεται να έμεινε αρκετό καιρό, αφού αναφέρει πολλά για το νησί. Μας περιγράφει τις πόλεις της Κρήτης, καταγράφει το φυτικό και ζωικό της βασίλειο, απεικονίζει το ψάρι «σκάρο» για πρώτη φορά, καθώς και τα άγρια ερίφια της Κρήτης, περιγράφει τα ήθη και έθιμα των κατοίκων, και μεταξύ των άλλων τον πυρρίχιο χορό.
Μετά την Κρήτη πήγε στη Λήμνο, της οποίας περιγράφει τα αρχαία ερείπια. Στη συνέχεια επισκέφτηκε τη Θάσο και το Άγιον Όρος και περιγράφει τους μοναχούς και τον ασκητικό τους βίο.
Μετά τη Λήμνο περιηγήθηκε τα παράλια της Μακεδονίας και Θράκης από την Θεσσαλονίκη ως την Κωνσταντινούπολη, καταγράφοντας ό,τι αξιοπερίεργο έβλεπε, μεταξύ των άλλων τα μεταλλεία της Σιδεροκάψας και την κατασκευή της στυπτηρίας και τα υπολείμματα της μεγάλης ρωμαϊκής Εγνατίας Οδού.
Από τη Θράκη πήγε στη Λέσβο, τη Χίο και τη Ρόδο, για να συνεχίσει το ταξίδι του στην Αλεξάνδρεια, το Κάιρο και τη Μέση Ανατολή.
Επιστρέφοντας μετά από τρία χρόνια στο Παρίσι εξέδωσε τις παρατηρήσεις του με τον τίτλο Les observations de plusieurs singularitez et choses mémorables trouuées en Crèce, Asie, Judée, Egypte, Arabie etc. Paris 1554.
Εξέδωσε και πολλά άλλα έργα περί ιχθύων, πτηνών και φυτών.
Απεβίωσε το 1564 θύμα δολοφονίας κατά την ώρα της εργασίας του.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1551: Histoire de la nature des estranges poissons marins, η οποία περιλαμβάνει την πρώτη γαλλική εικονογράφηση ενός ιπποπόταμου.
- 1553: De aquatilibus.[9] Γαλλική μετάφραση της πραγματείας στα ψάρια, η οποία αποτελεί τη βάση της σύγχρονης ιχθυολογίας,[10] Τυπώθηκε στο Παρίσι σε τρεις εκδόσεις το 1955. Ο τόμος τυπώθηκε εκ νέου στη Φρανκφούρτη και τη Ζυρίχη.
- 1553: De arboribus Coniferis, Resiniferis aliisque semper virentibus..., Βασική μελέτη στα κονοφόρα, πεύκα και αειθαλή.
- 1553 De admirabili operum antiquorum et rerum suspiciendarum praestantia..., αντιμετώπιση των ταφικών εθίμων κατά την Αρχαιότητα, σε τρεις τόμους, εκ των οποίων ο δεύτερος φέρει ξεχωριστό τίτλο, περί μουμιοποίησης (De medicato funere seu cadavere condito et lugubri defunctorum ejulatione) και ο τρίτος (De medicamentis nonnullis, servandi cadaveris vim obtinentibus).
- 1553: Les observations de plusieurs singularitez et choses mémorables trouvées en Grèce, Asie, Judée, Egypte, Arabie et autres pays étrangèrs.
- 1554: Δεύτερη έκδοση των Observations.
- 1555: Αναθεωρημένη έκδοση των Observations.
- 1555: L'Histoire de la nature des oyseaux.
- 1588: Αναθεωρημένη έκδοση των Observations.
- 1589: Μεταφρασμένη στα Λατινικά έκδοση των Observations, από τον Carolus Clusius, για διεθνή αναγνωσιμότητα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11993425w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Белон Пьер» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2008459840. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2008459840. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. Ε΄, σ. 549, εκδ. Ανέστη Κωνσταντινίδη, Αθήνα, 1887.
- ↑ «De aquatilibus». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ Morren and Crié.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μηλιαράκης, Αντώνιος (Μάϊος 1885). «Πέτρος Βελώνιος». Εστία (Αθήνα: Γ. Κασδόνης) τόμ. 19 (Αριθ. 490): 339-340. http://archive.org/stream/hestia01gregoog#page/n395/mode/2up. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019.
|