Πηνελόπη (όπερα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πηνελόπη
ΤίτλοςPénélope
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης20ος αιώνας
Μορφήόπερα
Βασίζεται σεΟδύσσεια
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Πηνελόπη είναι όπερα του Γάλλου μουσουργού Γκαμπριέλ Φωρέ, που η πρώτη παράσταση δόθηκε στο Μόντε Κάρλο το 1913.

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η υπόθεση του έργου καθαρά ελληνική, εμπνευσμένη από τον Ομηρικό μύθο εκτυλίσσεται στην Ιθάκη έχοντας ως κύριο πρόσωπο την ηρωίδα της Οδύσσειας, την Πηνελόπη.

Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπουδαία κριτική για το έργο αυτό έγραψε η εξέχουσα Ελληνίδα μουσικοκριτικός Σοφία Σπανούδη, που μεταφράσθηκε σε πολλές γλώσσες και που αξίζει η αυτούσια καταχώρησή της:

«Ο Φωρέ, εις το μελοδραματικόν έργο αυτό, χωρίς καμμίαν φανεράν προσπάθειαν, συλλαμβάνει ευθύς εξ αρχής το Ύψιστον και το Ωραίον, όπως ο ελληνικός κόσμος το εφαντάσθη πρώτος και το εφανέρωσεν εις τον κόσμον. Μία μουσική σεμνότης, μία ευγένεια προελεύσεως διαπνέει την βαθείαν εσωτερικήν ζωήν όλου του έργου. Ομηρική απλότης και ομηρικόν μεγαλείον εις την μουσικήν οικονομίαν του συνόλου. Καμμία εκζήτησις, εξωτερικής δραματικής εντυπώσεως με ασυνήθιστα συμφωνικά μέσα, αλλά αγνοτάτη ελληνική γραμμή, εξαισία ελληνική γυμνότης εις την πλαστικήν μουσικήν διαγραφήν των ειδυλλιακών επεισοδίων και της βαθμιαίας λυρικής εξάρσεως των χαρακτήρων του δράματος. Χωρίς υπερμέτρους φωνάς και χωρίς τεχνικούς εκβιασμούς, η μουσική της Πηνελόπης πραγματοποιεί το ασύλληπτον ελληνικόν θαύμα της υψίστης λυρικής συγκινήσεως εμπρός εις την οποίαν γονατίζουν οι αιώνες χωρίς να κατορθώσουν να αποκαλύψουν εις τον κατάπληκτον κόσμον το αγνό μυστικό της, το σκεπασμένο με τους αγνότερους και φωτεινοτέρους πέπλους».

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικά η Πηνελόπη του Φωρέ θεωρείται το αποκορύφωμα της μουσικής του ωριμότητας και της ελληνολατρικής του τέχνης, επιπρόσθετα το έργο αυτό αποτελεί και ένα από τα γνησιότερα δείγματα της γαλλικής μελλοδραματικής τέχνης στην εποχή του.[εκκρεμεί παραπομπή]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου», τόμ.15ος, σελ.873.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]