Πετρίτσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 41°24′N 23°13′E / 41.400°N 23.217°E / 41.400; 23.217

Πετρίτσι

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Πετρίτσι
41°23′53″N 23°12′25″E
ΧώραΒουλγαρία
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Πετριτσίου
Έκταση80,421 km²
Υψόμετρο168 μέτρα
Πληθυσμός29.479 (15  Μαρτίου 2024)[1]
Ταχ. κωδ.2850
Τηλ. κωδ.0745
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Πετρίτσι (βουλγάρικα: Петрич, προφέρεται Πέτριτς) είναι πόλη της Επαρχίας Μπλαγκόεβγκραντ στη νοτιοδυτική Βουλγαρία και βρίσκεται στους πρόποδες της Οροσειράς Μπέλες στην κοιλάδα του ποταμού Στρωμνιτσιώτη. Ο πληθυσμός του Πετριτσίου σύμφωνα με την απογραφή του 2009 ανέρχεται σε 29.920 άτομα[2].

Το Πετρίτσι, που περιστοιχίζεται από τα όρη Μπέλες και Πιρίν, βρίσκεται κοντά στα Ελληνικά σύνορα καθώς και στα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία. Η απόσταση των συνόρων είναι μόλις 13 χλμ από την Ελλάδα και 20 χλμ από τη Βόρεια Μακεδονία.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Πέτριτσι εντάχθηκε στο έδαφος του Βουλγαρικού Κράτους κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βόριδος Α' (852-889). Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ήταν βουλγαρικό φρούριο εξαιρετικής σημασίας κατά τη διάρκεια πολέμων του Τσάρου Σαμουήλ (997-1014) με το Βυζάντιο. Κατά την Οθωμανική κυριαρχία αποτελούσε τμήμα του Εγιαλετίου της Ρούμελης και το 19ο αιώνα έγινε καζάς του Σαντζακίου των Σερρών στο Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης.

Σημαντική δράση για τον Ελληνισμό στην περιοχή επέδειξε ο Προκόπιος Λαζαρίδης, από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας, ως διάκονος της Μητρόπολης Μελενίκου έως το 1891. Διέτρεχε όλους τους ναούς της Μητρόπολης Μελενίκου, που περιελάμβανε τότε το Πετρίτσι, για να κηρύξει και να ενισχύσει την παιδεία και τις ελληνικές κοινότητες.[3][4]

Από τις 19 Ιανουαρίου 1892 το Πετρίτσι και η περιοχή του περιελήφθησαν στη Βουλγαρική Εξαρχία, πριν ενσωματωθούν στη Βουλγαρία μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913. Στην πόλη ζούσαν και αρκετοί Σλαβόφωνοι Έλληνες, που διατήρησαν την ελληνική συνείδησή τους έως το 1913, όταν αναγκάστηκαν να προσφύγουν στο Ελληνικό κράτος (περίπου 1.400 άτομα), στο Νέο Πετρίτσι[5]. Ο Ελληνικός στρατός επιχείρησε να καταλάβει την πόλη το 1925, αλλά αναχαιτίστηκε στα προάστια (Επεισόδιο του Πετριτσίου).

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κλίμα του Πετριτσίου είναι μεσογειακό (Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν), με μέση ετήσια θερμοκρασία 15,5 °C. Η πόλη δέχεται σημαντικές ηπειρωτικές επιρροές, ιδιαίτερα το χειμώνα. Το Πετρίτσι είναι η πόλη με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στη Βουλγαρία, που υπερβαίνει ετησίως κατά μέσο όρο τις 2700 ώρες.

Το καλοκαίρι είναι ζεστό και με ήλιο και είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια εποχή στο Πετρίτσι, διαρκώντας από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο, ακόμη και τον Οκτώβριο. Η μέση θερμοκρασία του καλοκαιριού είναι γύρω στους 25 °C. Τον Ιούλιο το Πετρίτσι έχει 373 ώρες ηλιοφάνειας, μια από τις μεγαλύτερες στην Ηπειρωτική Ευρώπη. Ο χειμώνας, γύρω στους δύο μήνες, αρχίζει στα τέλη Δεκεμβρίου και διαρκεί μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου. Η μέση θερμοκρασία του χειμώνα είναι από τις υψηλότερες στη χώρα, γύρω στους 5 °C. Το Δεκέμβριο, τον πιο σκοτεινό μήνα, υπάρχουν κατά μέσο όρο 103 ώρες ηλιοφάνειας.

Κλιματικά δεδομένα Πετρίτσι
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F) 8.3 10.7 15.5 20.3 25.9 30.2 33.3 33.3 28.0 21.5 15.5 9.3 20,8
Μέση Μηνιαία °C (°F) 4.0 5.5 10.2 14.8 20.1 24.0 27.0 27.0 22.0 16.1 10.3 5.1 15,5
Μέση Ελάχιστη °C (°F) 0.7 1.4 4.5 8.8 13.4 17.0 19.3 19.3 15.5 10.9 5.8 2.3 10,0
Υετός mm (ίντσες) 38 38 38 38 48 39 32 28 25 38 59 50 471
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας 113 139 211 215 286 331 373 344 243 206 147 103 2.703
[εκκρεμεί παραπομπή]

Αδελφοποιήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Gallery[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.grao.bg/tna/t41nm-15-03-2024_2.txt.
  2. «Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Βουλγαρίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2011. 
  3. Ο Ελληνισμός του Μελενοίκου
  4. Άγιος Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου (+1923) - Ένωση Μικρασιατών Φοιτητών
  5. Γεώργιος Μόδης, Αγώνες στη Μακεδονία, Εκδόσεις Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη, 1975, σελ. 194