Περίπατος του βασιλιά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σορτ–Τίμαν, Τίλμπουργκ 1991[1]
αβγδεζηθ
8
α8
β8
γ8 μαύρος αξιωματικός
δ8
ε8 μαύρος πύργος
ζ8 μαύρος πύργος
η8 μαύρος βασιλιάς
θ8
α7
β7
γ7 μαύρο πιόνι
δ7 λευκός πύργος
ε7
ζ7 μαύρο πιόνι
η7
θ7
α6
β6 μαύρο πιόνι
γ6 μαύρη βασίλισσα
δ6
ε6 μαύρο πιόνι
ζ6 λευκή βασίλισσα
η6 μαύρο πιόνι
θ6
α5 μαύρο πιόνι
β5
γ5
δ5
ε5 λευκό πιόνι
ζ5
η5 λευκός βασιλιάς
θ5 μαύρο πιόνι
α4 λευκό πιόνι
β4
γ4 λευκό πιόνι
δ4 λευκός πύργος
ε4
ζ4
η4
θ4 λευκό πιόνι
α3
β3
γ3
δ3
ε3
ζ3 λευκός ίππος
η3
θ3
α2
β2
γ2 λευκό πιόνι
δ2
ε2
ζ2 λευκό πιόνι
η2 λευκό πιόνι
θ2
α1
β1
γ1
δ1
ε1
ζ1
η1
θ1
8
77
66
55
44
33
22
11
αβγδεζηθ
Ο λευκός βασιλιάς, μετά από έναν περίπατο που ξεκίνησε από το τετράγωνο η1, είναι πλέον έτοιμος να παραβιάσει την άμυνα των πιονιών του μαύρου βασιλιά (το ματ δεν μπορεί να αποφευχθεί).

Ο σκακιστικός όρος Περίπατος του βασιλιά, γνωστός και ως Ατσάλινος βασιλιάς ή Μάχιμος βασιλιάς, αναφέρεται σε εκείνες τις περιπτώσεις σε μια παρτίδα όπου ο βασιλιάς περιπλανάται στη σκακιέρα, συχνά συμμετέχοντας ενεργά σε κάποιο σχέδιο επίθεσης για την επίτευξη ματ στον αντίπαλο βασιλιά.[2] Αυτή είναι μια εξαιρετικά ασυνήθιστη περίπτωση, δεδομένου ότι η ασφάλεια του βασιλιά θεωρείται υψίστης σημασίας και οι παίκτες συνιστάται να τον κρατούν μακριά από το πεδίο της μάχης, τουλάχιστον μέχρι το φινάλε.[3][4] Παρ' όλα αυτά, ο Βίλελμ Στάινιτς, που είναι συχνά γνωστός ως ο πατέρας του σύγχρονου σκακιού, σε αντίθεση με τα παραπάνω υποστήριζε ως αξίωμα ότι "ο βασιλιάς είναι ένα μάχιμο κομμάτι".[5][6] Ο Tim Krabbé, ένας Ολλανδός ιστορικός και συγγραφέας για το σκάκι, έχει καταγράψει πάνω από εκατό τέτοιες παρτίδες.[2]

Λόγω της σπανιότητας τέτοιων τακτικών στο σκάκι, εκείνες οι οποίες αποφέρουν αποτελέσματα στις επιθέσεις αυτές, είναι συχνά βραβευμένες.[7][8] Ίσως η πιο διάσημη παρτίδα στην πρόσφατη ιστορία,[9] όπου ο Νάιτζελ Σορτ νίκησε τον Ίαν Τίμαν στο Τίλμπουργκ το 1991, ψηφίστηκε ως μία από τις εκατό καλύτερες παρτίδες σκάκι σε ένα κατάλογο που καταρτίζεται από τον μαιτρ Γκράχαμ Μπέρτζες, τον γκρανμαίτρ Τζον Ναν και τον γκρανμαίτρ Τζον Εμς.[10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Short–Timman, Tilburg 1991». chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  2. 2,0 2,1 Krabbé, Tim (1985). Chess Curiosities. London: George Allen & Unwin. ISBN 0-04-794021-2. 
  3. Byrne, Robert (7 Σεπτεμβρίου 1986), Chess: Theory aside, the king safety is foremost, The New York Times, http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9A0DE0DD1430F934A3575AC0A960948260 
  4. Bisguier, Arthur. «Ten Tips to Winning Chess - 7. Keep your king safe». United States Chess Federation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  5. Silman, Jeremy. «Wilhelm Steinitz (1836–1900)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  6. Byrne, Robert (27 Ιουνίου 1982). «Chess: Girding the king». The New York Times. 
  7. Krabbé, Tim (11 Ιουλίου 2003). «Steel king from Utrecht (#218)». Open Chess Diary. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  8. Krabbé, Tim (4 Ιουλίου 2007). «Steel King goes all the way (#342)». Open Chess Diary. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  9. Monokroussos, Dennis (2 Απριλίου 2006). «The outrageous king walk». ChessBase. 
  10. Burgess, Graham; Nunn, John; Emms, John (Οκτώβριος 1998), The Mammoth Book of the World's Greatest Chess Games, Carroll & Graf, ISBN 978-0-7867-0587-0, http://www.chessgames.com/perl/chesscollection?cid=1000082 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]